United States or Bouvet Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
Και όμως αυτό γίνεται. Αλλά δεν είμαστ' εμείς οι αίτιοι. Το λέγω και το κηρύττω, δεν είμαστ' εμείς· είνε η εποχή μας.
Πήρες τα ιερά σ', παπά, τα χαρτιά σ' ούλα, τάχεις έτοιμα; Έχετε τίποτε πράμματα να σας κουβαλήσω, για νάμαστ' &α-σένιο&; — Από τώρα; είπεν ο παπά-Φραγκούλης. — Από τώρα! Τί λες; Να είμαστ' &α-πρόντο&, παπά, Εγώ σταις δύο θαρθώ να σας φωνάξω, κ' εσείς να είσατ' &α-λέστα&. Διάβασε, τι θα διαβάσης, παπά, κη σταις τρεις να μπαρκάρουμε.
Δεν ξετάζω την αφορμή· βλέπω τ' αποτέλεσμα, το θλιβερό αποτέλεσμα!... Αχ, πώς ήθελα να μην είχα δοξασμένους προγόνους!... Ξαπλώθηκε στον όχτο και τράβηξε την Ελπίδα κοντά του. — Μα τώρα μου φαίνεται πως ξανανιώνω· είπε κυττάζοντάς την στα μάτια. Εκείνη χαμογέλασε. — Κ' εγώ δεν ξέρεις πόσο χάρηκα! εδώ θα είμαστ' ελεύθεροι να τα λέμε.
ΠΡΑΞΙΝΟΗ Μπα! που ξεφύτρωσεν αυτός; Και τι σε μέλει εσένα αν φλύαρες είμαστ' εμείς; τους σκλάβους να προστάζης. Γυναίκες που γεννήθηκαν μέσα στις Συρακούσες δεν παίρνουν από προσταγές. Μάθε και τούτο ακόμα, πως μέσ' από την Κόρινθον είν' η καταγωγή μας με το Βελλεροφόντη· εκεί τα δωρικά μιλούνε κ' εμείς μιλούμε δωρικά κ' είνε δικαίωμά μας.
— Ρώτησ' τον Χασάν, υπολαμβάνει παρεμβαίνων ο μικρός Μουχαδή, να σου δώση τη ρετσέτα της πήττας — Αυτός, παιδί μου, λέγει άλλος, την ρετσέτα του την φυλάει μυστική· την έχει κληρονομιά από τον πατέρα του, και δεν τρελλάθηκε να μας μάθη την τέχνη. Είνε μάστορης που δεν βγάζει καλφάδες. — Μα τότε το λοιπόν είμαστ' εμείς κουτάβια;
ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Αυτό είνε φροντιστήριο, κι'από εδώ μέσα βγαίνει η κάθε μια ψυχή σοφή. Άνδρες δω μέσα μένουν οπού στον κόσμο βγαίνουν και λένε, πως ο ουρανός, που γύρω μας ορίζει, σαν το καρβουνοκούπωμα μας περιτριγυρίζει, κ' είμαστ' εμείς τα κάρβουνα. Αν πάρουνε λεφτά, λόγια μπορεί να μάθουνε καθέναν, που μ' αυτά δικά τους ναν' τα δίκαια και τ' άδικα δικά τους. ΦΕΙΔΙΠΠΙΔΗΣ Ποιοι είνε;
— Ρε τι λες; μου κάνει· είσαι στα συγκαλά σου ή να στείλω για τον παπά; Αμή!.. επήγαν τόσοι και τόσοι και δεν έκαμαν τίποτα και θα κάνουμ' εμείς; — Γιατί όχι; είμαστ' αδέξοι εμείς! Έπειτα — άκου να σου ειπώ — εκείνοι επήγαν με την πέτρα. Μια βουτιά κι' απάνου. Τι θες να κάμουν με μια βουτιά; — Μωρέ κύτα να βγάλουμε το καρβέλι και άφησε τα όνειρα! μου λέγει τέλος ο καπετάνιος. Δεν απελπίστηκα.
ΞΕΝΟΣ Κυρά μου, μη φοβάσαι πια· καλά είμαστ' εδώ πέρα. ΠΡΑΞΙΝΟΗ Πάντα καλά νάσαι και συ και πάντα καλό νάχης που αληθινά με νοιάζεσαι και με φροντίζεις τόσο. Είσαι καλός και σπλαχνικός. Στρημώνετ' η Ευνόη μέσα στο πλήθος το πολύ· εμπρός, Ευνόη, σπρώξε, σπρώξε και συ. Πολύ καλά. Τέλειωσε. Όλες μέσα· όπως θε νάλεγε κι αυτός που κλει τη νύφη απόξω.
Και θα μείνη πάλι φτωχή και ταπεινή ψαρούδισα η Βενετιά και η Πόλη μας θα γίνη αιώνων καύχημα και στόλος της Οικουμένης, όπως πριν την μαράνη του Βενετσάνου το προδοτικό αγκάλιασμα και το βάρβαρο ποδάρι του Τούρκου. Ναι· θα ζήσουμε και θα θεριέψουμε και θα δοξασθούμε πάλι. Είμαστε άντρες εμείς· είμαστ' Έλληνες!...»
— Πώς; σας είνε ολίγα; — Όχι, αφέντη, . . με το συμπάθειο· μας είνε πολλά. Δεν είμαστ' εμείς άνθρωποι για χρήματα . . . μας χαλούν εμάς τα χρήματα. Εμένα με χάλασαν. Μ' έκαμαν κακό άνθρωπο.
Λέξη Της Ημέρας