Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 12 Ιουνίου 2025
Όταν έφθασαν εις τον πεύκον του Ματαρώνα, ανέτειλε και η σελήνη εκ του βουνού, μεγάλη, στρογγύλη, πανσέληνος, ως πρόσωπον νεράιδας νυκτερινής. Κ' εφωτίσθη μετ' ολίγον πραέως και μελιχρώς η οδός, ο κάμπος του ελαιώνος πέραν, και κάτω εις την άκραν η πολίχνη, λευκή-λευκή, ως σωρός λευκολίθου.
Ο Ούρσος έκλινε μέχρι των ποδών του Αποστόλου, έπειτα αναγνωρίσας τον Βινίκιον, έλαβε την χείρα του και την έφερεν εις τα χείλη του. — Ήλθες, αυθέντα! Ευλογητόν το όνομα του Χριστού διά την χαράν, την οποίαν θα λάβη η Γαλλίνα! Ήνοιξε την θύραν και εισήλθον. Ο Λίνος ασθενών έκειτο επί αχυρίνης στρωμνής με το πρόσωπον κάτισχνον και το μέτωπον κάτωχρον.
ΜΑΚΔΩΦ Ο κρότος ήτον απ' εδώ. — Ω τύραννε, πού είσαι; Το πρόσωπόν σου δείξε μου. Αν πάρη την ζωήν σου άλλος κανείς κι' όχι εγώ, ανάπαυσιν δεν θαύρουν της γυναικός μου η ψυχή ποτέ και των παιδιών μου! Δεν ημπορώ να πολεμώ ανθρώπους τιποτένιους που τα κοντάρια των κρατούν εις χέρια μισθωμένα. Εσένα θέλω!
Είνε από εκείνους τους μικρούς ανθρώπους, τους αγνώστους τους αφανείς· τον οποίον όμως δεν θα εδίσταζε, νομίζω, ένας να ονομάση και ήρωα! Τουλάχιστον εις εμέ τοιούτος παρουσιάζεται και ελπίζω, μετά την διήγησιν, να με δικαιώσετε.» Και ο ιατρός εξηκολούθησε. «Τα σπήτια μας ήσαν κατάντικρυ, και κάθε πρωί, μετά τον ύπνο, το πρώτον πρόσωπον όπου έβλεπα ήτο ο γέρω Αντωνέλλος.
Δεν δύναμαι πλέον να σε ατενίζω κατά πρόσωπον, αφού έστω και ακουσίως μου, σοι είπον λόγους ψευδείς αναξίως εξαπατηθείσα. ΑΧΙΛΛΕΥΣ Το αυτό αισθάνομαι κ' εγώ, βασίλισσα. Εισέρχομαι εις την σκηνήν αυτήν προς αναζήτησιν του συζύγου σου. ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ και οι ΑΝΩΤΕΡΩ ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Στάσου, Αιακίδη. Έχω να είπω τι προς σε τον υιόν της θεάς και προς σε, κόρη της Λήδας.
Ήτο λοιπόν ο Δημοκήδης σημαντικόν πρόσωπον πλησίον του βασιλέως. Ολίγον έπειτα συνέβησαν τα ακόλουθα άλλα γεγονότα. Εις τον μαστόν της Ατόσσης, θυγατρός του Κύρου και γυναικός του Δαρείου, εγένετο εξοίδημα το οποίον μετά ταύτα ήνοιξε και εξηπλώθη.
Βέβαια, αν ήτο να στολίζη η λύπη κάθε πρόσωπον, καθώς το ιδικόν της, τότε θα ήτο λατρευτόν κειμήλιον η λύπη! ΚΕΝΤ Κ' ερώτησιν δεν έκαμε; ΙΠΠΟΤ. Μίαν φοράν ή δύο βαθειά βαθειά εστέναζε και είπε, «Ω πατέρα!» ωσάν να της επλάκωνε η λέξις την καρδιάν της. «Ω αδελφαί μου, έκραξε, ω! ήτο εντροπή σας! »ω Κεντ! Πατέρα! Αδελφαί! 'Σ την τρικυμίαν μέσα, »την νύκτα!
Μόνον όταν ωμίλει περί κυνηγίου, το οποίον ήτο το πάθος του, ο δύστροπος εκείνος και ολιγόλογος νέος εγίνετο ομιλητικός και η τραχύτης του εμαλάσσετο. Ούτω δε και τώρα, ενώ διηγείτο διάφορα κυνηγετικά του επεισόδια, εφάνη ότι ελησμόνησε την προς τον υιόν του Σαϊτονικολή αντιπάθειάν του και το πρόσωπόν του προσέλαβε σχεδόν ευμενή έκφρασιν.
Υπήρχε μάλιστα γνώμη τις, ην φειδόμενος μέχρι τούδε δεν ανεκοίνωσα εις τους αναγνώστας, αλλά σκληρόν χρέος με βιάζει να πράξω τούτο σήμερον. Το πρόσωπον της Αϊμάς, οίον εν τοις χρονικοίς μνημονεύεται, εξελήφθη υπό τινων ως πρόσωπον αλληγορικόν, ως σκότιον της φαντασίας πλάσμα, μηδέποτε δυνάμενον να υπάρξη.
Ο μαΐστρος είχεν επαναρχίσει. Βροχή χιονώδης εσχηματίσθη περί την Ζαγοράν, ήτις προβαίνουσα ως πυκνός μελανόφαιος καπνός κατεκάλυψε την Σκίαθον εν τω χιονοστροβίλω. Αι νιφάδες έφθανον ψυχραί, παγωμέναι, εις το στυγνόν πρόσωπον του δεκατιστού, τον οποίον εις μάτην εκάλει ο ερημίτης να μη ανησυχή.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν