Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 11 Ιουνίου 2025
— Μα άφησε, του έλεγε ... άφησε, σου λέω ... Είνε κακό αυτό που κάνεις .. . Θάρθη αφέντης μου και θα με σκοτώση ... .Μανώλη, να χαρής τη μάνα σου. Τον απώθει με τους δυνατούς της βραχίονας και εκ της σφοδρότητος της πάλης εσείετο και έτριζε το τελάρον, κινδυνεύον να εξαρθρωθή. — Μανώλη, θα σπάση ταργαστήρι ... να, θα κοπούνε τα στιμώνια ... Μανωλιό, να χαρής! ...
Πηγαίναμε στη σειρά, όπως οι καταδικασμένοι…» «Μα δεν ήσασταν στη θάλασσα;» «Στη θάλασσα, ναι, τι λέω; Στη θάλασσα και με φουρτούνα μάλιστα. Βράχηκα πολλές φορές. Από πείνα δεν υποφέραμε, όχι. Έπειτα, ποιος πεινούσε; Εγώ, όχι. Καμιά φορά αισθανόμουν σαν ένα χέρι να μου σφίγγει δυνατά το στομάχι και ήταν σαν να ήθελε να μου το ξεριζώσει, τότε έτρωγα και ηρεμούσα.
ΑΡΓΓΑΝ Θα το κάνη, αλλοιώς θα την κλείσω στο μοναστήρι. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Σεις; ΑΡΓΓΑΝ Εγώ. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Καλά. ΑΡΓΓΑΝ Πώς! καλά; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Δε θα την κλείσετε σε κανένα μοναστήρι. ΑΡΓΓΑΝ Δεν θα την κλείσω σε κανένα μοναστήρι; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Όχι. ΑΡΓΓΑΝ Όχι; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Όχι. ΑΡΓΓΑΝ Πολύ αστείο είν' αυτό. Δε θα κλείσω την κόρη μου στο μοναστήρι, αν θέλω; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Όχι, σας λέω. ΑΡΓΓΑΝ Και ποιος θα μ' εμποδίση;
Τότες εκεί του Πάνθου ο γιος κατακαμαρωμένος παινέφτηκε με μια φωνή π' ακούστη απ' άκρη ως άκρη «Πιος είπε λέει πως άδικα μέσα απ' τη στέρια χούφτα του Πολυδάμα πήδηξε το χαλκωμένο φράξο; 455 Στη σάρκα κάπιος τ' άρπαξε, κι' απάνω του ακουμπώντας τώρα εγώ λέω θα κατεβεί ως στ' Άδη τα λημέρια.»
Κι αν δεν θα την ενθαρρύνουν, δεν πρέπει τουλάχιστο να εναντιωθούν σε μια κίνηση, που απ' όλους τους δραματοποιούς ο Σαίξπηρ πιο πολύ θα την επεδοκίμαζε, γιατί έχει την απάτη της αλήθειας για μέθοδό της και την απάτη της ομορφιάς γι' αποτέλεσμα. Δεν λέω πάλι πως συμφωνώ με καθετί που είπα σε τούτο εδώ το δοκίμιο. Είπα πολλά που δεν τα εγκρίνω.
Και σε παρακαλώ τους φόβους σου και τ' άλλα κουροφέξαλα να τ' αφήσης κατά μέρος. Δε σου λέω τίποτ' άλλο παρά μόνο πως αυτή η εργασία πρέπει να τελείωση όσο το δυνατό γληγορώτερα. Πρέπει να τελειώση. Όπως ορίζετε, κ. εργοστασιάρχη. . Όσο για μένα ένα γλήγορο ανέβασμα, ένα ξαφνικό τίναγμα στ' αψηλά, στον αέρα, ίσως να είν' ένας θρίαμβος, μια νίκη. Στο μεταξύ ο μηχανικός φεύγει.
ΕΡΝΕΣΤΟΣ. — Εγώ σου λέω πως η ατομικότης είναι στοιχείο που φέρνει σύγχυση. ΓΙΛΒΕΡΤΟΣ. — Όχι, είναι στοιχείο που ξεσκεπάζει. Αν θέλης να νοιώσης τους άλλους, πρέπει να τονώσης την ατομικότητά σου. ΕΡΝΕΣΤΟΣ. — Και ποιο τάχα το αποτέλεσμα τότε; ΓΙΛΒΕΡΤΟΣ. — Θα σου το πω κ' ίσως σου το εξηγήσω καλύτερα μ' ένα ωρισμένο παράδειγμα.
Για τούτο και πατέρα μου τον λέω το θεό το Φοίβο, που λατρεύουνε σε τούτο το ναό. Παιάν! παιάν! ευλογημένος νασ' ευλογημένος συ, που απ' τη Λητώ είσαι γεννημένος! Αυτό της δάφνης το κλαδί θα μείνη εδώ απ' έξω, και με ταγγείο το χρυσό τη γη θα καταβρέξω, με το καθάρειο το νερό όπου κυλά στην Κασταλία, εγώ, που απ' την αμαρτία έχω κρεββάτι καθαρό.
Η άλυσις του ωρολογίου του έστιλβεν όπως έστιλβεν η φαιδρότης εις το πρόσωπόν του, ο δε μαύρος αυτού μύσταξ παρείχεν αυτώ έξοχον τολμηρού ναύτου όψιν. — Μας εζάλισαν κι' αυτοί με τον περίπατόν τους, ήρχισαν να λέγουν οι γείτονες, Νά, τα χάλασε τα ρούχα του. Δεν έχει άλλα. Δεν πάει, λέω 'γώ, να δουλέψη ο κρεμανταλάς!
Της τύχης, που αγαθά σκορπά, τον εαυτό μου γέννημα κράζοντας εγώ, λέω, δεν ξεπέφτω. Αυτή ήταν η μητέρα μου. Οι καιροί αδελφοί μου που τώρα μ’ έδειχναν μικρόν τώρα μεγάλον. Τέτοιος αφού γεννήθηκα, δεν θα διαστάσω να βρω ποιο ’ναι το γένος μου, γιατί νομίζω ότι ποτέ χειρότερον δεν θα μ’ ευρήτε. Στροφή
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν