Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 3 Μαΐου 2025
Χαιρετάει δεξιά και αριστερά με γλυκά βλέμματα προς τους κυρίους. Καθώς προχωρεί συναντά μπροστά της τον ανθυπολοχαγό, τον πέρνει από το μπράτσο και του μιλεί με γέλια. Προχωρούν στο προσκήνιο. Ο Φλέρης ταράσσεται και βγάζει μια εφημερίδα από τη τσέπη του. ΛΕΛΑ — Τι αστείο πράμα που είναι η μορφίνη. ΑΝΘΥΠΟΛ. — Δεν βρίσκω τι αστειότητα μπορεί νάχη. Σας βεβαιώνω πως είναι αστειότατο.
Είναι παιδί του πατέρα του.... Ο αρχηγός του καρβανιού, ο Ρόβας, ακούοντας, ότι ήθελαν να ξυπνήσουν το παιδί για να κάμη την κρίση, και παίρνοντας το πράγμα γι' αστείο, τους είπε: — Τι λόγια, ωρέ, είν' αυτά που λέτε; Αφήστε το παιδί να κοιμηθή. Τι ξέρει αυτό; — Όχι! όχι! — εφώναξαν πολλοί — πρέπει να ξυπνήσωμε το παιδί. Δύο τρεις άρχισαν να ξυπνούν το παιδί, που κομώνταν βαρυά.
Έτσι ταλλάζανε για πιο αστείο και σε κάθε «μπουμ» δος του μια με το τακούνι. . . Η Λιόλια που δεν έβγαινε απ' τα ξεροκοκκινίσματα, μόλις το πήρε ταυτί της έκαμε να φύγη, γιατί θάρρεψε πως γι' αυτήν τόλεγαν οι νέοι. Ο Νίκος και οι φίλοι του ξεκαρδιστήκανε στα γέλοια. . . Ήρθαν και τους πήραν τα καπέλλα και τα παλτά τους.
ΑΡΓΓΑΝ Θα το κάνη, αλλοιώς θα την κλείσω στο μοναστήρι. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Σεις; ΑΡΓΓΑΝ Εγώ. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Καλά. ΑΡΓΓΑΝ Πώς! καλά; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Δε θα την κλείσετε σε κανένα μοναστήρι. ΑΡΓΓΑΝ Δεν θα την κλείσω σε κανένα μοναστήρι; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Όχι. ΑΡΓΓΑΝ Όχι; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Όχι. ΑΡΓΓΑΝ Πολύ αστείο είν' αυτό. Δε θα κλείσω την κόρη μου στο μοναστήρι, αν θέλω; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Όχι, σας λέω. ΑΡΓΓΑΝ Και ποιος θα μ' εμποδίση;
ΔΟΡΙΜΕΝΗ Μα, κύριε Δοράντ, για να ζήσουν δύο άνθρωποι ευτυχείς μαζί, πρέπει να έχουν και ο ένας και ο άλλος πολλά προσόντα· και βλέπομε πολλάκις ανθρώπους λογικωτάτους, που είνε ζήτημα αν μπορούν να ζήσουν μαζί ευχαριστημένοι. ΔΟΡΑΝΤ Μου φαίνεται πολύ αστείο, κυρία μου, να βρίσκετε τόσες δυσκολίες και ούτε πρέπει να κρίνετε όλους τους γάμους από τον πρώτο γάμο σας.
Η κυρά του όμως γελούσε πάλι κι εκείνος εξοργίστηκε παρά τη θέλησή του. «Πού είναι το αστείο; Μήπως δεν είναι δυστυχισμένος ο ντον Πρέντου; Μέχρις ότου τον λυπηθείτε, ντόνα Νοέμι…. Κι όμως, είναι καλός.»
Γιατρέ δεν είσθε ευχαριστημένος από τη νοσοκόμα σας; Πέστε μου; ΜΙΣΤΡΑΣ — Ενθουσιασμένος. Μα τι βρήκατε, αστείο, κοκώνα μου; ΛΕΛΑ — Δεν ξέρω. Και η μορφίνα και η βελονίτσα σας που την κάψατε στη φλόγα και σεις ακόμα με τη σοβαρότητα που κρατούσατε τη βελονίτσα αυτή, όλα μου φάνηκαν τόσο αστεία. Δεν είναι αστεία; Χα, χα, χα! Στο Θεό σας, γιατρέ.
Ο λαός είναι βολικός: δεν έχομε να δώσωμε λόγο των πράξεών μας σε κανένα· αρκεί ν' ακολουθούμε τους κανόνας της επιστήμης κ' αδιαφορούμε για ό,τι κι' αν συμβή. Οι μεγάλοι — ω! είνε φρικτό πράγμα! — όταν αρρωστήσουν, απαιτούν καλά και σώνει να τους γιατρέψουν οι γιατροί των. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Αστείο πράγμα! Ακούς τους αυθάδεις να θέλουν να τους γιατρέψετε!
— Περιμέναμε τόση ώρα εδώ, μουρμούριζε ο Ούλοφ. Πού είσαστε; — Διαβάζαμε το βιβλίο του πατέρα, απαντούσε η μαμά. — Δεν μπορούσατε να περιμείνετε να φάμε πρώτα; — Όχι, δεν μπορούσαμε. — Θα είναι αστείο βιβλίο, έλεγε ο Ούλοφ. Μα ο Σβάντε, που δεν ήξερε να συλλαβίση ακόμα, έπαιρνε στην προστασία του το άγνωστο βιβλίο του πατέρα και, όπως πάντα, έμπαινε η μητέρα στη μέση κ' ησύχαζε τα ταραγμένα νερά.
Ήτανε η υστερνή της αγάπη. Μα τα χείλια της ποτέ δεν είπανε λόγο ή ευχή για τον στερνό σύντροφο της. Φοβότανε, μήπως η ζηλιάρα η Μοίρα της πάρη και τη στερνή της αγάπη, όπως της πήρε και τις πρώτες. Πώς αγάπησε τον Παύλο η Παυλίνα κι' αυτή δεν το κατάλαβε. Ίσως γιατί μοιάζανε τα ονόματά τους και της φαινότανε αστείο να τον λέη Παύλο κ' εκείνος να τη φωνάζη Παυλίνα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν