United States or Japan ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ως μήτε την αδερφική του συμπάθεια προς την Ολυμπιάδα δεν την άφησαν ανεξήγητη, καθώς πάλε την ασκητική του ζωή μέσα στο μοναχικό του κελλί την αποδίνανε σ' ερωτικά ξεφαντώματα! Αρματώθηκαν αγριεμένοι κ' οι δεκατρείς εκείνοι Επίσκοποι, που ο βλογημένος ατός του τους κατηγόρησε και τους έκρινε σαν κατέβηκε στη Μικρασία δίχως μήτε δικαστικό τύπο να φυλάξη.

Προχθές διέβαινε μία δηλιγιαννική διαδήλωσις· και κάποιος, αποσπασθείς από το πλήθος, επλησίασεν εις το πεζοδρόμιον και μου έρριψεν, ως πιστολιάν, μίαν βραχνήν κραυγήν: — Κορδόναρος! Κορδονάραρος! Και τους δεκατρείς! Εδυσκολεύθηκα ν' αναγνωρίσω τον μαχητήν του Βελεστίνου υπό τους μώλωπας, τους οποίους είχεν εις το πρόσωπον. — Τι μούτρα είν' αυτά. μωρέ; Ποιος σ' έκαμ' έτσι; — Μην τα ρωτάς!

Μα κι αρχήτερ' ακόμα, από τα 425, είχε δείξει τη φρονιμάδα του μ' άλλο πιο σημαντικώτερο νόμο, το εγκαίνιασμα δηλαδή του Βυζαντινού Πανεπιστήμιου, που για τα γραμματικά και τα φιλολογικά μονάχα είχε εικοσιοχτώ καθηγητάδες, δεκαπέντε για τα ελληνικά, και δεκατρείς για τη λατινική φιλολογία, φιλοσοφία κτλ· νόμο που πρέπει να του δώσουμε σημασία, κι όχι τόσο για την παιδευτική του αξία, παρά που παρουσιάστηκε ανάγκη μέσα στο λατινοκυβέρνητο το Βυζάντιο ναναγνωριστή τόσο επίσημα η γλώσσα της χώρας, και ναποφανή πως με τη λατινική μονάχη το Κράτος δεν μπορούσε πια να κυβερνηθή.

Φούσκωσε η θάλασσα και θα με πνίξη. Λίγο λίγο. Πόσο έχω ακόμη; Να τελειώση αφτό το βάσανο πια. Όταν πεθάνω, θα πεθάνη κι ο φόβος μαζί μου. Έτσι θα γλυτώσω. Πού κοιμάται ο μουσαφίρης; Τέσσερεις ήμισυ. Να σηκωθώ! Κάπου να πάω. Να βγω όξω από το σπίτι, να μην είμαστε μέσα δεκατρείς. Μούδιασε η καρδιά μου και δεν μπορώ. Είμαι του Χάρου.

Τα τρία τους τα παιδιά· πέντε. Ο παπούς· έξη. Η μητέρα· εφτά. Ο θείος κ' η θεία· εννιά. Τα ξαδέρφια μας· έντεκα. Εγώ· δώδεκα. Κ' οι δούλοι κοιμούνται στάλλο το σπίτι. Είναι κι αφτός ο καταραμένος. Ο μουσαφίρης. Του πατέρα ο φίλος. Την άνοιξη, κάθε χρόνο, πρέπει νάρθη στην εξοχή, να μας κάμη βίζιτα. Δώδεκα. Καθήσαμε το λοιπό στο τραπέζι δεκατρείς. Θα κοιμηθούμε δεκατρείς όλη τη νύχτα. Όχι!

Ω! ναι, τρελλέ μου έρωτα, μαζί μας πάντα γλέντα, και διαδόχων γενεαί ας γίνουν δεκατρείς, και καίε μας, και σπρώχνε μας, και τόξευε, και κέντα ... θέλει φαντάρους κι' από 'μάς η φίλη μας πατρίς. Εμπρός, και αν ασπρίσουνε τα μαύρα μας μαλλιά, βοήθα να περάσουμε κι' αυτόν τον βασιλιά.