Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 6 Ιουνίου 2025
Δεν θέλω να βλέπω άλλους παρά εσένα, και διά τούτο σου δίνω την ελευθερίαν να έρχεσαι να με ευρίσκης, με συμφωνίαν να μη μου μιλήσης διά κανένα πράγμα του κόσμου, παρά μόνον διά την Κεριστάνην και τα παιδιά μου.
Αφτά του δίνω αν τους θυμούς ξεχάσει πια. Ας μερώσει! Ένας, ο Άδης, μέρωση δεν ξέρει ή περικάλια, για αφτό κι' απ' όλους τους θεούς πια τον μισούν στον κόσμο. Κι' ας μη μου κάνει αντίσταση, τι εγώ πιο βασιλιάς του, 160 πιο — ξέρει — γεροντότερος εγώ 'μαι και στα χρόνια.»
Μιας κι' έφταιξα όμως το στρεβλό κεφάλι μου αγρικώντας, πρόστιμο δίνω κι' έτοιμος ξανά 'μαι να φιλιώσω, 120 κι' ομπρός σας σ' όλους ξακουστά θα νοματίσω δώρα. Εφτά τριπόδια απύρωτα, δέκα χρυσού κομάτια, λεβέτια ως είκοσι λαμπρά, γερά άτια βραβεμένα δώδεκα π' όλα κέρδισαν στο τρέξιμο βραβεία.
— Σου δίνω το λόγο μου, κουμπάρε, είπεν ο Γιάννης της Χρυσάφους. — Τι να τον κάμω το λόγο σου, κουμπάρε; είπεν ο Μανώλης· καλλίτερα είχα να μου έδινες τα παληά τα τσαρούχια σου. Ο Γιάννης της Χρυσάφους, κύψας, έλυσεν από των ποδών τα πέδιλα, και ορθωθείς σοβαρώς τα προσέφερεν εις τον Μανώλην. — Πάρ' τα, κουμπάρε! Τα απέθηκεν επί της τραπέζης, και είτα, γυμνόπους, εστράφη προς την θύραν να εξέλθη.
Και πιούσα ύδωρ κατά κόρον ως διψασμένη, — αχ! πόσην δίψαν γεννά της ψυχής ο πυρετός! — ανεστέναξεν εκ βάθους και είπεν ως να ωμίλουν τα σπλάγχνα της: — Ό,τι κι' αν είνε, δεν το δίνω το σπίτι. Κατά την επιστροφήν των ουδένα συνήντησαν.
Όλαις η νηαίς παντρεύονται και πέρνουν παληκάρια, κ' εγώ η Γιαννούλα η ώμορφη πήρα το μαραζιάρη. Σιμά του πάντα κάθομαι· του κρένω δεν μου κρένει· ψωμί του δίνω δεν το τρώει, κρασί και δεν το πίνει. Η κλαγγή της φωνής της, καίτοι δεν έχει πλέον την δρόσον της πρώτης νεότητος, έχει όμως σπάνιον αληθώς το κάλλος.
Και τότε ο φτερογλήγορος της απαντά Αχιλέας «Ας είναι... Ας φέρουν ξαγορά και το νεκρό τους δίνω, αν τέτιος είναι — αφού το λες — ο ορισμός του Δία.» 140 Σαν έτσι οι διο τους τότε εκεί στα πλοία, γιος και μάννα· λαλούσαν κι' έλεγαν πολλά λογάκια φτερωμένα.
Καλώτατα, απεκρίθη ο Κατής, είμαι ευχαριστημένος, και σου δίνω τον λόγον μου δι' αυτό με όρκον, εμπρός εις τους περιεστώτας μάρτυρας.
Τότες τ' απάντησε η θεά, η μαρμαρόλαιμη Ήρα «Ύπνε, τι τα θυμάσαι αφτά και τι τα βάζει ο νους σου Μα τι, τους Τρώες έτσι λες θα διαφεντέψει ο Δίας 265 σαν όπως για τον Ηρακλή σού θύμωσε το γιο του; Μον έλα πήγαινε, κι' εγώ μια απ' τις πιο νιές τις Χάρες σου δίνω ναν την παντρεφτείς και τέρι ναν την κάνεις, την Πασιθιά π' ορέγεσαι νύχτα και μέρα πάντα.»
Ο ΧΟΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ Κύριε ξιφομάχε, θα σας μάθω εγώ το επάγγελμά σας. Ο ΧΟΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ Δε δίνω έναν παρά για την απαλή του κίνησι και για την τρίτη του και για την τετάρτη του. ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Αι! κύριε καθηγητά της ξιφομαχίας! ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Α! κύριε χοροδιδάσκαλε! Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΞΙΦΟΜΑΣΚΙΑΣ Αν ορμήσω κατ' επάνω σου... Ο ΧΟΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ Αν σηκώσω το χέρι μου...
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν