Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 2 Ιουνίου 2025
Σαν τόσο πιο πολλούς εγώ τους κάνω τους δικούς μας απ' τους οχτρούς που' κάθουνται στο κάστρο· μα από χώρες 130 βοηθοί πολλές τους ήρθανε, στρατός κονταρομάχος, που μου ζαβώνουν τους σκοπούς και μ' όλο μου τον πόθο να πάρω δεν μ' αφήνουνε τη μυριοπλούσια Τροία.
Έπειτα ήρθανε τα πράματα εκεί όπου είταν πριν. Το πρόβλημα όμως που με βασάνιζε: «Τι να είναι, τι να έχη;» έμεινε χωρίς απάντηση. Ωστόσο είμουνα ησυχότερος, αιστανόμουνα μετάνοια για τους στοχασμούς μου και περίμενα κιόλας κάποια λύση. Έπειτα από δυο μέρες βρήκα απάνω στο τραπέζι μου το ακόλουθο γράμμα.
Όσο για πουλιά και πολλά ήρθανε κι αρκετά έπιασε, ως που κουράστηκε πολύ να τα μαζεύη και να τα σκοτόνη και να μαδάη τα φτερά τους.
Τότε έπαψε ξαφνικά η κανονική αναπνοή της γυναίκας μου κ' αιστάνθηκα πετρωμένη την καρδιά μου. Νόμισα πως έρχεται τώρα ο θάνατος κ' έτρεξα έξω να ξυπνήσω τα παιδιά. Ήρθανε μέσα υπνωμένα ακόμα και σοβαρά και καθήσανε κοντά στο κρεβάτι. Και τη στιγμή αυτή θυμήθηκα εκείνο, που μου είχε πει κάποτε: — Όταν θα πεθαίνω, δε θέλω να είναι κοντά μου κανένας άλλος από σε και τα παιδιά. Είμαι δική σας μονάχα.
Όλο και κύτταζε κατά την πόρτα· μα ψυχή δε φαινότανε. Ήρθανε κάνα — δυο παρέες. Κάνανε να του πιάσουν κουβέντα: — Μπα! μονάχος, Μπαρμπα-Δημητρό! Τι την έκανες την παρέα σου; Τίποτε ο Μπαρμπα-Δημητρός. Ούτε γύρισε να τους κυττάξη. «Τι τις θέλεις τις κουβέντες;» έλεγε μέσα του. «Ας τους να λένε». Μπήκε άλλος. — Καλημέρα, Μπαρμπα-Δημητρό. Ο Μπαρμπα-Δημητρός τίποτε.
Κι' όμως αυτός κ' η Κρέουσα με το να μείνουνε καιρό χωρίς παιδί, και θέλοντας για ν' αποχτήσουν ένα, εις το Μαντείο ήρθανε του Απόλλωνος κ' οι δυο. Φαίνεται πως δεν ξέχασε το γυιό του ο Λοξίας, κι' αυτόν το δρόμο έδωκε μονάχος του στην τύχη.
Και μ' ένα αίστημα ντροπής και φρίκης συλλογίζουμαι τον πόνο της γυναίκας μου, που είναι μεγαλήτερος από το δικό μου. Λίγες μέρες ύστερα μου τηλεφωνήσανε από το σπίτι πως ήρθανε ξαφνικά της γυναίκας μου δυνατοί σπασμοί. Το πράμα είτανε σοβαρό και με παρακαλέσανε να γυρίσω γλήγορα στο σπίτι. Την ίδια μέρα είχα αποχαιρετήσει το πρωί την Έλσα, πρι να φύγω για την εργασία μου.
Τότε του φάνηκε πως είδε τον μπαμπά και τη μαμά, τον Ούλοφ και το Σβάντε, τις δυο υπηρέτριες κι άλλους ακόμα. Φωνάζανε ο ένας δυνατότερα από τον άλλον, ο ένας εδώ κι ο άλλος εκεί. Ο Σβεν δεν μπόρεσε να δη από πού ήρθανε.
Μ' ένα λόγο — της πρόβαλα όσες πρόφασες μου ήρθανε στο νου. Και τέλος δοκίμασα και το κυριώτερο επιχείρημα: — Ο Σβεν θα κοιμάται όταν θα φτάσης. — Δεν είναι γι' αυτό, απάντησε. Έχω διάθεση να γυρίσω σπίτι. Με κοίταξε τόσο ικετευτικά και φυσικά το αποτέλεσμα είτανε πως έφυγε. Στο μεταξύ ο Σβεν έπαιζε όλο το απόγεμα γύρω στο σπίτι. Όταν όμως πλησίασε η ώρα που έπρεπε να κοιμηθή, έγινε άφαντος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν