Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Er zijn in de tweede helft der 13de eeuw wel reeds lezers, in onzen zin des woords, geweest. Het ligt voor de hand, dat wij die in de eerste plaats onder de geestelijkheid en daarna onder den adel zullen vinden. Zoo zegt MAERLANT'S vriend MARTIJN aan het slot van het strophisch gedicht Van der Drievoudecheide: Als ic dit lese ende spelle Maghic leren, als ic vertelle, Mijn ghelove al bloot.
Opmerkelijk is ook wat hij er bijvoegt om zijn standpunt in dezen aan te geven: "Maer men sal weten dat ic desen bouc niet en begheere te rimene, omdat icker no af no toedoen ne wille van den ghenen dat ic vand in lattine; ende ooc so en es men gheen helighe scriftuere sculdich te rimene, want in den rijm en es gheen ander voordeel dan dat den hooren gheeft soeten luut, ende metten rimene so wert alle helighe scriftuere gheconfondeert" .
Hem en willic niet begheven, Al waer Lanseloet also rike, Dat hi ware Hectors van Troyen ghelike, Ende dat hi hadde van gode te lone, Dat hi droeghe die selve crone Die die coninc Alexander droech, So en ware hi nochtan niet mijn ghevoech. Ic en hebbe liever minen man, Die mi alder dooghden an ; Dien salie ewelijc sijn ghetrouwe.
Want ic nie sent, dach noch nacht, Blisscap int herte en conde ghewinnen. Al souden si beide daer omme ontsinnen, Dijn lijf dat heeftu nu verloren: Ic sal di in enen put versmoren Ofte sterven doen een ergher doet. Meester: O vrient, dat ware jammer groet: Het dunct mi sijn soe scone kint.
De kersten coninc: O edele vrouwe, gheeft mi u hant, Ende wilt mi desen mesdaet vergheven, Want ewelijc al mijn leven Soe willic u dienere sijn, Want die scouden die sijn mijn; Dat hebbic nu wel vernomen; Want Esmoreit ons kint es comen, Een scoen vol wassen jonghelinc, Ic bidde u om gode, die ontfinc Die doot van minnen , vergevet mi.
Nu, wouts God, ic wille varen jaghen, Ic bidde gode vanden trone Ende Marien, der maghet scone, Dat si mi heden bewaren moet, Ende gratie wil geven ende spoet, Dat ic moet jaghen ende vangen, Want seker, ic en vinc in langhen, Dies ic mi van rechte scoffiere. Ic hebbe gejaghet der dagen viere, Nochtan en vinc ic noit conijn. Ic scaems mi inder herten mijn, Dat mine aerbeit dus blijft verloren.
Ende ooc bliven onderdaen, Want icxse ghehouden hebbe ghevaen Sonder verdiente ende buten scout; Dat rout mijnder herten menichfout, Dat ic haer hebbe gheweest so wreet. Gaet henen ende haeltse mi ghereet, Ende laetse haer scoene kint anscouwen. Robbrecht: Her coninc here, in rechter trouwen. Dat willic al te gherne doen.
Nu willic steken minen horen Ende sien of mi God beraden mochte. Bi den here, die mi ghewrochte, Ic sie ginder porren een wilt, Daer mijn herte op es ghestelt. Ic wane noit man op ghenen dach Also sconen wilt en sach Als ghinder staet op ghene fonteine. Ene scone maghet ende ene reine, Dunct sijt mi sijn an haer ghedaen. Ay god here, mochtic die ghevaen, So en ware mine aerbeit niet verloren!
Komt deze burger die blijkbaar hoogerop wil, er bekaaid af, op meer dan een plaats wordt in deze boerden op spottenden toon gesproken over het ridderwezen. De vrouw van een drinkebroer die thuis grimmend en grommend haar man zit af te wachten, zegt: Ic woude ic met hem op een pleyn Mijn leven mochte setten in waechscalen .
Ic salne stelen of copen om ghelt Ofte ghecrighen met enegher list: Aldus hebbic den raet gheghist, Dan sal hi u vri eighen sijn, Hi sal werden een goet payijn, Na onser wet selen wine leren: Aldus soe seldi bliven in eren, Hi sal wenen, dat ghi sijn vader sijt. Nu lichtelijc, het is meer dan tijt. Ic wil gaen varen metter spoet. Deconinc: Platus meester, desen raet es goet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek