Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
De kerstenconinc, sijn vader: O Esmoreit, doet mi nu verstaen Ende segt mi, waer hebdi ghewoent? De jonghelinc: Met eenen coninc die es ghecroent Te Damast, her vader mijn.
De meester: Hulpt Mamet! dat ic niet uut minen sinne En come, dat verwondert mi. O Esmoreit, edel ridder vri, Die man brachte u in al dit verdriet. Wat hi u secht, hine meines niet, Hi hevet tuweert al valschen gront. Ic cochte u jeghen hem om dusent pont Van finen goude, die ic hem gaf. De jonghelinc: Meester, nu secht mi daer af, Hoe die saken geleghen sijn.
O Esmoreyt, wel scoene jonghelinc, Hoe sere verwondert mi dese dinc, Dat ghi waert vonden sonder hoede; Want ghi dunct mi van edelen bloede Bi de ghewaden, die ghi hebt an Nu comt met mi, wel scoene man, Ic sal u als minen broeder doen. OP SICILI
dan kapt hij tusschen: "veel gelegen zijn" en: "De jongeling las" dezen versregel weg: Die bode ghinc daer de jonghelinc was en ook vóór: "las" de woorden: "Hi nam." En dat alles had hij volstrekt nièt mogen doen. Hij heeft waarschijnlijk gedacht: die oude dichter had te veel den tijd, wat is-ie breedsprakig. Mis, waarde Heer.
De jonghe joncfrou Damiet: Ay! en sal hier iement sijn Die ons beiden iet sai gheven: Twe pilgherijms die sijn verdreven Ende van den roevers af gheset? De jonghelinc: Ay! daer hoeric Damiet Spreken; hoerdicse niet?
De jonghelinc: Meester, vertrect mi alden staet, Dies biddic u uter maten sere, Want ic sta al buten kere, Dat ic die waarheit niet en weet, Die mijnre moeder dat groete leet Ende mi dien lachter mocht anedoen. De meester: O Esmoreit, bi Mahoen, Het heeft ghedaen die selve man.
O Esmoreit uutvercoren, Edel ende vroem, scone wigant, Doen u mijn lieven vader vant, Dies es leden bi ghetale Achttien jaer, dat weet ie wale, Hebdi gheweest mijn minnekijn. O uutvoren deghen fijn, Ewelijc blivic in dit verdriet; Want ic en wils u ghewaghen niet; Dadict, mijn vader name mi dlijf. De jonghelinc: O uutvercoren edel wijf, benic dan een vondelinc?
Och edel wijf, nu laat mi hoeren Ende seght mi, waer ic vonden waert. De jonghe joncfrou Damiet: Och edel jonghelinc van hogher aert, Na dien dat ghi hebt ghehoert, So willict u vertrecken voert, Waer dat u mijn vader vant: In sinen boegaert, scoene wigant, Daer hi hem verwandelen ghinc.
Sine moeder: O edel jonghelinc van herten coen, Aldus moetic liggen ghevaen, Nochtan en hebbic niet mesdaen, Want mi verraderen al doet. O scoene kint, nu maect mi vroet, Hoe sidi comen in dit lant. Ende wie gaf u dien bant? Berecht mi dat, wel scoene jonchere. De jonghelinc: Bi Mamet minen here. Vrouwe, dan sal ic u weigheren niet.
Bi minen god Tervogan, Hi soude u hebben ghenomen dlijf, Want hi vermaets hem, die keitijf; Ic hoeret ende sprac hem aen Ende seide hem, het ware quaet ghedaen. Want hi soude doden den jonghen vooght Alsoe dat ic u jeghen hem cocht Om dusent pont van goude roet De jonghelinc: Bi den Here di mi gheboet. Die ondaet sal ghewroken sijn, Eer ic sal eten of drincken wijn, Nu moeti uwen indach doen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek