United States or Paraguay ? Vote for the TOP Country of the Week !
hoe hi wert minnende ene joncfrou die met synder moeder diende. DIE PROLOGHE: Ic bidde gode van den trone Ende Maria, der maghet scone, Dat si ons allen wille bewaren Ende in doghden also ghesparen, Dat wi hemelrike ghewinnen: Dies biddic der maecht Marien, der coninghinnen, Die een vrouwe es bovenal. Nu hoort wat men u spelen sal.
Nu biddic u, edel roede mont, Dat ghi mi al gader segt Van inde toerde ende al ontdect, Hoe dat mi uw vader vant. De jonghe joncfrou Damiet: O Esmoreit, wel scoene wigant, Nu ben ic wel alsoe droeve als ghi. Ik en wijst niet dat ghi mi waert so bi, Doen ic sprac die droeve tale. O edel wigant, nu nemet wale : Het quam mi uut grooter minnen vloet.
De jonghe joncfrou Damiet: Ay! en sal hier iement sijn Die ons beiden iet sai gheven: Twe pilgherijms die sijn verdreven Ende van den roevers af gheset? De jonghelinc: Ay! daer hoeric Damiet Spreken; hoerdicse niet?
De jonghe joncfrou Damiet: O scoene jonghelinc Esmoreit, Nu biddic u doer oetmoet, Als ghi van uwer saken sijt vroet, Dat ghi dan wederkeert tot mi. De jonghelinc: O scone joncfrouwe van herten vri, Dan salic laten nemmermeer, Ic en sal met enen corten keer, Edel wijf, tot u comen, Als ic die waerheit hebbe vernomen, Bi minen god Tervogant.
De meester: Vrouwe, nu sijt in goeden hoghen! Na dien dat ghijs begheert Ende ghi den jonghelinc hebdt soe weert, So willen wi soeken den hoeghen man. De jonghe joncfrou Damiet: Platus meester, ga wi dan, Ghelijc of wi waren pilgherijm. OP SICILI
De jonghe joncfrou Damiet: Waer ic te Damast int conincrijc, Esmoreit wel scoene man, Soe soudic haer bat gheliken dan; Maer nu sta ic als een pilgherijm. De jonghelinc: O Damiet, vrouwe mijn, Ende sidi dit, wel edel wijf? Mijn herte, mijn ziele ende mijn lijf Met rechten in vrouden leven mach, Want ic niet liever gast en sach. Die noit op eertrike was gheboren.
De neiging tot een titel, door MAERLANT in zijn Alexander terloops gehekeld bij de meisjes uit het volk, is blijkbaar zoo sterk geworden dat een ander dichter er een gansch gedicht aan wijdt, getiteld Van dat die liede sijn gherne geheten joncfrou. Wij lezen daar o.a.: Heile, Griete, Lise oft Calle, heten nu joncfrou alle!
Mamet laete mi noch die scande Verwinnen dat ie weten moet Wie mi desen lachter doet, Dat ic te vondelinghe was bracht. Nu en willic nemmer van enen nacht Ten anderen verbeiden, ic en hebbe vernomen Van wat gheslachte dat ic ben comen, Ende wie dat mijn vader si. De jonghe joncfrou Damiet: O Esmoreit, nu blijft bi mi! Ic bits u in die ere van allen vrouwen.
De jonghe joncfrou Damiet: O wi! nu machic wel mesbaren; Ic blive alle in dit verdriet. Vele spreken en doech emmer niet, Dat so hebbic ondervonden; Vele spreken heeft in meneghen stonden Dicwile beraden toren; Bi vele spreken es die menege verloren, Haddic gheswegen al stillekijn, Soe haddic in vrouden moghen sijn. Bi Esmoreit al mijn leven, Dien ic met spreken hebbe verdreven.
Och edel wijf, nu laat mi hoeren Ende seght mi, waer ic vonden waert. De jonghe joncfrou Damiet: Och edel jonghelinc van hogher aert, Na dien dat ghi hebt ghehoert, So willict u vertrecken voert, Waer dat u mijn vader vant: In sinen boegaert, scoene wigant, Daer hi hem verwandelen ghinc.
Woord Van De Dag