Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
Al haddic verloren in dier ghelijc Mijn goet ende oec mijn conincrijc, Daer omme en woudic droeven twint, Haddic behouden mijn scoene kint. Ay mi! ay mi! den bitteren rouwe Die ic nu lide ende oec mijn vrouwe! Ic duchte het sal mi costen dlijf, Ochte mijn vrouwe, dat edel wijf; Si heeften rouwe int herte soe groet, Mi dunct, ic ware mi liever doet, Dan ic soude liden dit torment.
De meester: Vrouwe, nu sijt in goeden hoghen! Na dien dat ghijs begheert Ende ghi den jonghelinc hebdt soe weert, So willen wi soeken den hoeghen man. De jonghe joncfrou Damiet: Platus meester, ga wi dan, Ghelijc of wi waren pilgherijm. OP SICILI
Maer Mamet ende Apolyn Die so moetti nu vertien, Ende gheloven ane Marien Ende ane God den oversten vader, Die ons ghemaect heeft alle gader, Ende al dat in die wereld leeft Met sijnre const ghemaect heeft: Die sonne ende mane, dach ende nacht Heeft hi ghemaect met siere cracht Ende oec hemel ende ertrijc Ende loef ende gras in dier ghelijc Daer soe moeti gheloven an.
O weerde maghet sente Marie, Ende hoe ghelijc so sprect si hare, Damiet der scoender care, Van Damast die scoene coninghinne, Die ic boven alle vrouwen minne, Die op der eerden sijn gheboren. Nu sprect op ende laet mi hoeren, Ghi sprect haer boven maten ghelijc.
Dit opset heeft die moeder ghesocht, Ende Lansloet heeft sijn wille volbrocht Metter maghet vol suverheden, Daer na sprac hi die dorper reden Ende stelde hem te rusten al den nacht, Ghelijc als hi zijn moeder loofde, soet ende sacht. Dit was van den ridder een quaet bedrijf. Nu hoort van Sandrijn, dat scone wijf Claghelike woorden een cort bediet.
De jonghelinc: O edel wijf, nu maect mi vroet, Hoe die saken comen sijn. Ic plach te segghen "suster mijn", Maer dat moetic nu verkeeren; Enen anderen sanc moetic nu leren, Edel wijf, ende spreken u an Ghelijc enen vremden man. Nochtan so moetic ewelijc bliven U vrient ende ghetrouwe boven alle wiven, Die op der erden sijn gheboren.
In de Heimelycheit der Heimelychede lezen wij: Nu betaemt wel elken heere Die bewaren wille sine eere, Dat hi scrivers met hem houde, Vroede liede, jonghe ende oude, Die scone ende wel connen dichten, Ende met sconen worden verlichten Connen dat sijn heere wille. ... Want ghelijc dat smenscen lede Scoonre sijn ghecleedt dan naect, Also eist dat men een dicht maect, Daer men der wareit niet ut en gheet Ende ment met scone worden cleet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek