Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Ay god here, mochticse ghewinnen, So waric blide in minen moet. Deus god, wie sal mi maken vroet, Wat die man meent, die ghinder staet? Hi dunct mi hebben so fel ghelaet, Ende ene colve groot ende swaer: Hets seker een moordenaer, Ofte mi bedriecht mijn waen. Nochtan sallic hem reden aen, Want en dunct mi sijn maer een: Ic en sach noit man alleen, Dat icker mi af ontsach.
O Sanderijn, wel scone vrouwe, En mach hi u dan ghewinnen niet, So moet hi ewelijc int verdriet Bliven ende in pinen staen. Dat ghi desen huwelijc hebt ghedaen, Dat mach u rouwen emmermere, Want Lanseloet, die edel here Hadde u sekerlijc ghetrout.
Mi es emmer also te moede, Om dat ic lach daer in ghewonden, Doen ic te vondelinghe was vonden; Ic bender seker af gheboren: Mijn herte seghet mi te voren, Want ic daer in ghewonden lach. Ic nemmermeer vroude ghewinnen en mach. Ic en hebbe vonden mijn gheslachte, Ende die mi oec te vondelinghe brachte. Ic souts hem danken, bi Apolijn!
Ik bidde Mamette om sine onst, Dat icken ghewinnen moet met eren; Want nemmermeer en menic te keren, Ic salne u bringhen in uwer ghewout. Daer omne seldi mi selver ende gout, Her coninc, gheven in miere ghewelt.
Daer sal die meneghe om besueren Die bitter doot, dat wetic wel te voren: Nochtan bleve die arbeit al verloren, Want hi en mochse ghewinnen niet, Hi soude hem selven int verdriet. Bringhen ende ooc groten heren. Ic sal mine tale wel keren, Ende sal segghen dat si es doot. Waer sidi, hoghe gheboren ghenoot, Van Deenmerken, her ridder stout?
Verhalen van oorlogen en gevechten, zooals in een veel vroeger eeuw de Friesche zanger BERNLEF er zong, werden ook in MAERLANT'S tijd blijkbaar nog altijd tot liederen verwerkt. In zijn roman van Alexander zegt hij: Alse die liede seghe ghewinnen, Spreectmen verre van haren daden Ende singht er af in meneghen staden.
hoe hi wert minnende ene joncfrou die met synder moeder diende. DIE PROLOGHE: Ic bidde gode van den trone Ende Maria, der maghet scone, Dat si ons allen wille bewaren Ende in doghden also ghesparen, Dat wi hemelrike ghewinnen: Dies biddic der maecht Marien, der coninghinnen, Die een vrouwe es bovenal. Nu hoort wat men u spelen sal.
Want ic nie sent, dach noch nacht, Blisscap int herte en conde ghewinnen. Al souden si beide daer omme ontsinnen, Dijn lijf dat heeftu nu verloren: Ic sal di in enen put versmoren Ofte sterven doen een ergher doet. Meester: O vrient, dat ware jammer groet: Het dunct mi sijn soe scone kint.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek