Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Gebrek aan zelfbeheersching toont zich telkens waar wij een middeleeuwsch schrijver midden in een periode den eerst gekozen trant van voorstelling zien verlaten, met dien verstande dat hij het indirecte vervangt door het directe. Zij beginnen b.v. met een bode te doen spreken in afhankelijke zinnen: Dat sijn vader doot ware Ende sijn moeder ooc mede.
Daer sal die meneghe om besueren Die bitter doot, dat wetic wel te voren: Nochtan bleve die arbeit al verloren, Want hi en mochse ghewinnen niet, Hi soude hem selven int verdriet. Bringhen ende ooc groten heren. Ic sal mine tale wel keren, Ende sal segghen dat si es doot. Waer sidi, hoghe gheboren ghenoot, Van Deenmerken, her ridder stout?
Het is begrijpelijk dat eene vrouw van hare gaven onder een klein aantal geestverwanten op den voorgrond kwam, dat men tot haar opzag, dat zij daardoor neiging kreeg tot zelfverheffing, dat zij kwam tot uitspraken als deze: "ic en gheloefs ooc niet, dat enich mensche levet daer God also sere af ghemint es". Doch er is een groote afstand tusschen al of niet rechtmatige zelfverheffing en ketterij.
Niet zóó ingenomen is MAERLANT met zijn held ALEXANDER of hij blijft zich helder bewust dat deze toch een heiden was en hij verzuimt niet DARIUS te doen getuigen dat hij in de hel zal komen . Hij koesterde liefde voor eene Vlaamsche schoone en bewondering voor uitheemsche romanheldinnen, maar in schoonheid konden die toch niet halen bij ... de vrouwe die noit en dede Sonde no ooc dorperhede
Met rechte machic roepen: "olas! O wi, dat ic niet stom en was, Doen ic sprac dit droeve woert." De jonghelinc: O edel wijf, nu willic voert. Mamet beware u reine lijf! Nu biddic u, wel edel wijf, Groet mi den coninc minen here. Want ic en sal keren nemmermere, Ic en hebbe vonden mijn geslacht Ende ooc den ghenen die mi bracht, Daer ic te vondelinghe was gheleit.
In 1288 was zij reeds gedeeltelijk overstroomd, zooals blijkt uit de Rijmkroniek van Melis Stoke, die zegt: Suuthollant verdronc ooc mede Ende ic ne weet ghene stede, Bi der see, en ghinc al onder, waar met Suuthollant de Hollandsche Waard bedoeld wordt. Nog hadden hier overstroomingen plaats in 1379, 1393 en 1396, maar telkens werden de wateren weder bedwongen.
Er is poëzie in dit lied, hoe weinig geoefend ook de hand was die haar verwerkte: de eenvoudige droefheid bij het afscheid van den ridder en zijne geliefde; de naïeve verzuchting: had ik het maar geweten van te voren! het dwalen op een duisteren avond langs de wilde heide, de plotselinge verschijning van den Vijand, het "roode bloed" waarmee het contract wordt geschreven, de plastiek bij het drinken van den beker van SINT-GEERTEMINNE: Hi nam den nap op sijnre hant, Hi sette hem voor sinen mont, Hi en hadde den wijn ooc niet gespaert, Hi dranc hem uut al tot den gront .
Desen dagh den storm niet verminderende maer toenemende, bleven voor ons ancker leggen, gelijck den volgende nacht ooc deden. Den 2en do smorgens wast heel stil. Den 3en smorgens bevonden dat de stroom ons wel 20 mijl vervoert hadde, sagen doen weder de cust van Formosa, setten doen onse cours tussen beijde door, met goet weder ende slappe coelte.
Anders geen last hadden dan recht door naer Japan te gaen, maer door den storm op de cust van Coree vervallen waren. Of wij ooc eenige Christenen of andere natie als Hollanders op ons schip hadden gehadt. Niet dan Compes dienaers. Hoe lange wij op 't eijland hebben geweest ende waer van 't selve naer toegebracht sijn.
Ende ooc willic gheen mans vriendinne Sijn, die leeft onder des hemels trone: Al waar hi een coninc ende spien crone, So en dadic mi niet te cleine. O scone maghet van herten reine, Al dadi die wille mijn, Uutverkoren Sanderijn, En bleve u onvergouden niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek