Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
De meneghe sprect, hi en meines niet: Al dier ghelike es mi ghesciet, Want al spreict mijn mont, Ic en saels niet meinen in minen gront, Want ik an hare alder doocht. Ic bidde gode den oversten vooght Dat sijt mi qualijc nemen en moet: Si es so eersam ende so goet, Ende eest dat sijt qualike nemt, So wert haer herte van mi ontvremt, Dan so blijft mijn herte in pinen staen.
Ic hebbe ghesocht die vrouwe rene Meneghe mile ende menich lant, Maer noit en quamic daer ic vant So scone bescheet als ghi mi doet. Och lieve vrient, nu maect mi vroet, Hoe salicse moghen spreken? Vrient, dat moet u ghebreken, Te sprekene jeghen die vrouwe mijn, Hen moeste bi mijnder hulpen sijn: Want ic bens met haer ghelooft: Ic ben van alden knechten thooft, Die mijn here onthouden heeft.
Ene bloeme, dat en es niet: Ende esser nemmer toe ghesciet, Daer omme en salie den boom niet haten, Noch te copene daer omme laten, Want hi es so scone ghedaen. Ic sie daer op so meneghe bloeme staen Met groten hope sonder ghetal, Daer edel vrucht af comen sal, Opdat god ghedoghen wille. Nu doet ewelijc hier af een ghestille Ende comt met mi, wel scone wijf.
Daer sal die meneghe om besueren Die bitter doot, dat wetic wel te voren: Nochtan bleve die arbeit al verloren, Want hi en mochse ghewinnen niet, Hi soude hem selven int verdriet. Bringhen ende ooc groten heren. Ic sal mine tale wel keren, Ende sal segghen dat si es doot. Waer sidi, hoghe gheboren ghenoot, Van Deenmerken, her ridder stout?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek