United States or Chad ? Vote for the TOP Country of the Week !
Een gewone karaktertrek van het middeleeuwsch proza, het veelvuldig zinsverband met "ende", zooals men het nog kan opmerken bij elk kind dat iets vertelt, vertoont zich ook in dit proza. Hi is pelgrim ende hi siet sijn lanscap. Hi stridet in minnen om victorie, want hi siet sine crone."
Ende ooc willic gheen mans vriendinne Sijn, die leeft onder des hemels trone: Al waar hi een coninc ende spien crone, So en dadic mi niet te cleine. O scone maghet van herten reine, Al dadi die wille mijn, Uutverkoren Sanderijn, En bleve u onvergouden niet.
Ic salse minen sone opgheven, Ende ghi selt seker werden sijn wijf; Want ic hebbe soe ouden lijf, Dat icse nemmeer ghedragen en can. Robbrecht: Her coninc oem, bi sente Jan! Esmoreit hi es wel weert, Hi wert een ridder wide vermeert Ende die de wapene wel hantiert: Desen raet dunct mi goet ghevisiert, Dat hi die crone van u ontfa Damiet, nu comt hier na, Ghi selt werden jonghe coninghinne.
Hem en willic niet begheven, Al waer Lanseloet also rike, Dat hi ware Hectors van Troyen ghelike, Ende dat hi hadde van gode te lone, Dat hi droeghe die selve crone Die die coninc Alexander droech, So en ware hi nochtan niet mijn ghevoech. Ic en hebbe liever minen man, Die mi alder dooghden an ; Dien salie ewelijc sijn ghetrouwe.
Woord Van De Dag