Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Comt edel vrouwe uut desen prisoen Daer ghi dus langhe in hebt gheleghen; Ghi selt anesien den jonghen deghen, Esmoreit den jonghelinc. Mijn herte van binnen vroude ontfinc, Doen ic anesach den scoenen wigant.
Maer nu wert daer een cnecht gheboren, Dies Robbrecht hadde groten toren Ende int herte groten nijt. Nu seldi hier sien in corter tijt, Wat dat den jonghelinc ghesciet, Ende hoe dat hem Robbrecht bracht in swer verdriet.
Her coninc here, ende nemen dlijf, Ende u dochter sal sijn sijn wijf, Ende kerstenheit sal si ontfaen . De coninc: Meester, nu doet mi verstaen, Wanneer soe was dat kint gheboren? Meester: Te nacht, her coninc, als ghi mocht horen, Soe wort gheboren dat jonghelinc. Syn vader es een hoghe coninc Van Cecilien in kerstenlant. De coninc: Meester, nu so doet mi bekant, Selen dese saken moeten sijn?
De jonghelinc: Waer sidi, lieve vader mijn? Comt tot hie , ghi moetse scouwen, Die vol minnen ende vol trouwen Haer herte tote miwaert draecht. Het es recht dat si mi behaecht: Sie heeft soe vele doer mi ghedaen. De coninc: Soe willicse met blider herten ontfaen. Sijt wille come, Damiete wel scoene! Ghi selt in Cecilien croene Draghen boven al die leven.
Sine moeder: O lieve kint, dat heeft ghedaen Een verrader valsch ende quaet, Die uwen vader gaf den raet, Dat ic u selven hadde versmoert. De jonghelinc: O wi der jammerliker moert!
Nu sprect op, hoe gheefdine mi? Robbrecht: Vrient, dies moghdi wesen vri. Om dusent pont van goude ghetelt. Meester: Houdt, vrient, daer es ghelt, Ende gheeft mi den jonghelinc; Maer berecht mi ene dinc: Hoe es sijn name, doet mi bekant. Robbrecht: Esmoreyt het die jonghe wigant, Al soe es die name sijn.
De vrouwe: O edel here van herten vri, Ic wils u al te gherne vergheven, Want alle minen druc es achterbleven Ende al mijn toren ende al mijn leit. Waer es mijn lieve kint Esmoreit? Roepten mi voort ende laetten mi sien. Robbrecht: Och edel vrouwe, dat sal u ghescien. Waer sidi, Esmoreyt, neve mijn? De jonghelinc: Ic ben hier, bi Apolijn.
Nu comt ende siet den jonghelinc, Die gheboren es van edelen bloede. De coninc: Nu en was mi nie soe wel te moede, Alst es van desen hoghen prosent. Ic salne ophouden voor mijn kint; Mine dochter salicken bevelen.
De coninc: Damiet, bi minen god, Anesiet hier desen roeden mont, Desen jonghelinc, dit es een vont; Mamet heeften mi verleent. Ic hoerden daer hi hadde gheweent; Daer ic in die boegaert wandelen ginc, Daer vandic desen jonghelinc Onder enen cederenboem. Damiet, nu nemes goem, Ende houtten op als uwen broeder; Ghi moet sijn suster ende moeder. Esmoreyt heyt dese jonghen man.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek