United States or Ireland ? Vote for the TOP Country of the Week !
God geeft de weelde der zaligheid aan allen gelijk, "maer die se ontfaen die sijn onghelijc: nochtan blivet hem allen over, na der ghebrukelicheit in der verenicheit", d.w.z. zij kunnen, wat betreft het genieten der zaligheid in de vereeniging met God, niet alle weelde op, die hun geschonken wordt.
Ic bidde gode, dat hi mine scande Wille decken, die ic nu hebbe ontfaen, Want ic hebt sonder danc ghedaen, Dies es mi te moede harde wee. Lanseloet, ghi en siet mi nemmermee: Ic wille gaen dolen in dit foreest.
Die dat mijn vader den coninc riet, Bracht mi oec in dit verdriet, Dat ic te vondelinghe was gheleit, Ay, ende of ic die waerheit Wijste, wie dat hadde ghedaen, Die doot soude hi daer omme ontfaen, Bi minen god Apolijn!
Ook zijne klachten en verwijten tot de samengezworenen: Ay Herman! bi wat zaken Wilstu der quader name ontfaen? Was di niet ghenoech ghedaen? ... Ende du Gheraert, felle man, Droeghes oec sine cleder an, Du hads van kinde met hem ghewesen. Zijn medelijden met den graaf die al te goed van vertrouwen, was: Hi waende, hem sijn volc ghemene Ghetrouwe waren, groot ende clene.
Och Sanderijn, ende seldi mi Laten dan in dit verdriet, En sal uus mijns ontfermen niet, Dat ic troost van u mochte ontfaen Ende ghi met mi wout spelen gaen Hier neder in dit groene dal, Daer die voghelkine maken geschal Ende die bloemen staen in 't groen, Scone maghet, sender mesdoen Ende al sonder dorperheit?
Dit H. S. is de oorspronkelijke Grafelijke Rekening van den Heer Garbrand van der Couster, Proost van Berghen in Henegouwen, ende Jorghel, mijns Heeren Camerling, van 't geen sy ontfaen hebben van mijnen lieven Heere van Holland, toter reyze behoef van Oistvrieslant; verrekend en gesloten op den 18 Maart 1396, hofstijl, d. i. 1397. Zie de uitmuntende Geschiedenis van het Nederl.
Her coninc here, ende nemen dlijf, Ende u dochter sal sijn sijn wijf, Ende kerstenheit sal si ontfaen . De coninc: Meester, nu doet mi verstaen, Wanneer soe was dat kint gheboren? Meester: Te nacht, her coninc, als ghi mocht horen, Soe wort gheboren dat jonghelinc. Syn vader es een hoghe coninc Van Cecilien in kerstenlant. De coninc: Meester, nu so doet mi bekant, Selen dese saken moeten sijn?
Hoe sere hadde hi mi ontstelt! Nu willic gaen ende doen dit gelt Heimelijc in miere ghewout, Want het es al edel gout. Al en bleve mi nemmermeer Dlantscap, nochtan waric een heer Met desen ghelde, dat ic hebbe ontfaen. Ic hebt na minen wille wel ghedaen, Want ooc sal mi nu bliven dlant. Meester: Waer sidi, hoghe gheborne wigant, Van Damast gheweldich coninc?
Woord Van De Dag