United States or Saint Kitts and Nevis ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Van desen hoeck af voortaen, soo streckt de Custe weder nae het noorden toe, wijckende daer nae innewaerts noordwestwaert aen, aen welcke Custe comen die van Japon, traffijckeren met het Volck van die contreye, diemen noemt Cooray, ende men heeft daer Havens ende beschutsels, hebben een tuych van smalle ende ondichte stucken gheweeft werck, 't welcke die Japonen aldaer comen verhandelen, waer van ic goede, breede, ende waerachtighe informatie hebbe, als oock vande Navigatie naer dit Landt toe, vande Pilooten die 't aldaer ondersocht ende bevaren hebben, als volght.
O, edel ridder, eest dan trouwe, Minen name doe ic u weten: Sanderijn ben ic gheheten, Ende mijn vader hiet Robberecht, Ende was een wael geboren sciltknecht, Ende diende metten coninc van Averne. Scone maghet, dat hooric gerne, Dat ghi van wapene gheboren sijt.
Dats een dinc, dat mi niet en rout Noch emmermeer rouwen en mach, Want ic nie man op eerde en sach, Dien ic meer doeghden an, Dan ic doe minen lieven man.
De jonghelinc: Mijn god, die niet en es verborghen, Die moet nu mijn troester sijn! O Mamet ende Appolijn, Mahoen ende Tervogan, Dese scoene wapen die hier staen an, Mochten si toe behoren mi, Soe waer ic int herte wel vri Dat ic ware van edelen bloede.
Mijn herten mochte wel van vrouden breken: Ic sie mijn kint ende ic hoert spreken, Daer ic om lide dit swaer tormint. Sijt wille come, wel lieve kint! Esmoreit, ic ben u moeder Ende ghi mijn kint, dies sijt vroeder; Want ic maecte metter hant. Esmoreit, selve dien bant: Daerin so haddic u ghewonden, Esmoreit, doen ghi waert vonden Ende ghi mi ghenomen waert.
Bi gode, ic sal daer omme gaen spien Vroech ende spade, in alder stont; Mochtic also sconen roden mont Ghevangen, ic souts te blider sijn, Ende met alder herten mijn Gode daer af dancken alle mine daghe; Nu willic mi berghen achter dese haghe Ende verbeiden der avonturen. O Maria, moeder ende maghet pure, Ic bidde u om een goet beleyt, Ende om een soet claer bescheit Te vernemene van Sanderijn.
Sine moeder: O lieve kint, dat heeft ghedaen Een verrader valsch ende quaet, Die uwen vader gaf den raet, Dat ic u selven hadde versmoert. De jonghelinc: O wi der jammerliker moert!
Ic sal u gheven prinsepael Een litteken proper ende noyael. Ghi selt segghen den ridder vri, Dat wi stonden, ic ende hi, In enen sconen groenen bogaert, Ende dat daer quam van hogher aert Een edel valcke van hogher weerde, Ende beete neder op ene gheerde Die scone met haren bloemen stoet.
Mi dunct dat mi mijn herte sal breken Van groten rouwe, die mi gaet an. Robbrecht: Ay oem, hoghe gheboren man, Waer bi sidi aldus ontstelt? De kersten coninc: Van rouwen benic alsoe ghequelt, Ic duchte dat mi mijn herte sal scoeren: Myn scoene kint hebbic verloren, Esmoreyt den sone mijn! Ay, ic en mochte niet droever sijn!
Immers de oudste ons bekende tekst vangt aan met de regels: Ic stont op hoghe berghen, Ic sach daer so diepen dal, enz. Zie ook Driem. Bladen X, bl. 54; Volkskunde XXIII, bl. 15.
Woord Van De Dag