United States or Burundi ? Vote for the TOP Country of the Week !
O lieve moeder, der minnen cracht Ansiet hoghe geboort no rijcheit van goede, Maar si soect haers ghelijc van moede, Die beide sijn van enen wesen; Ic hebbe dicke wel horen lesen, Dat die minne soect haers ghelike; Al es deen arm ende die ander rike, Die edel minne die doet haer werc; Gerechte minne en let geen merc Aen rijcheit noch aen grootheit van maghen, Noch nie en dede te ghenen daghen, Maer het comt al bi gheluc.
Hi heeft bi ridderscape ghesworen, Als hi van u vernemt ende weet, Al waert alle sine maghen leet, Dat ghi werden selt sijn wijf. Reinout, dat moet sijn een blijf, Want ic ben eerlic ende wale ghehout, Ende hebbe enen edelen man ghetrout. Dien ic minne boven alle die leven.
"Draag geen rood en draag geen blauw, maar zwart alleen, mijn lieve kind." "Min kind, ic 't niet meer bergen kan, Dood en gesonken is din man" Niet luiden de doodsklokken zóó dof, niet zingen de priesteren, die het lijk wegdragen zóó droeve, en alleen uit de stem reeds wist de jonge vrouw, wat er gebeurd was.
Neen edel here, noch benic maeght; Dies dancic gode van den trone: Al woudi mi gheven te lone Dusent merct van goude root, Hoghe baroen, edel ghenoot, Nochtan woudic behouden emmermeer, Lanseloet, hoghe gheboren heer, Mijn suverheit: al en benic niet rike van haven Noch gheboren van groten maghen, Nochtan menic mi so te houden, Dat ic niet en sal werden ghescouden.
Robbrecht: Seker, vrouwe, hets mi leet. De vrouwe: Ay God! ontfermt u dit swaer torment, Daer ic in ben, want ic hebbe mijn kint Verloren ende men tijcht mi ane die daet. Ay gheweldich god, daer al an staet, Ghi waert sonder verdiente ende sonder scout Vaste ghenaghelt ane ene hout, Oetmoedech God, met naghelen dri, Ontfermhertich God, nu biddic di.
De vrouwe: O edel here van herten vri, Ic wils u al te gherne vergheven, Want alle minen druc es achterbleven Ende al mijn toren ende al mijn leit. Waer es mijn lieve kint Esmoreit? Roepten mi voort ende laetten mi sien. Robbrecht: Och edel vrouwe, dat sal u ghescien. Waer sidi, Esmoreyt, neve mijn? De jonghelinc: Ic ben hier, bi Apolijn.
Dan is er TUTEBIER, de marskramer, met zijn vroolijken straatroep: Naelden, spellen, trompen, bellen, Ic wil mijn merse hier nederstellen, Laet zien of ic vercopen can! "Hier sijn grote ende daer so cleine, "Maer ic ne vinde niet dat ic meine." "Joncfrauwe, wat spellen wildi dan? "Naelden, spellen, trompen, bellen, "Ic wil mijn merse" enz.
Hier en daar toont dit proza in het werken met tegenstelling en parallellisme, ook in het bouwen van lange zinnen, eene kunstvaardigheid zooals die tot dusver in ons proza niet gezien was. Door de samenspraak weten de schrijvers dezer preeken soms eene hooge mate van levendigheid te bereiken. Ic segt di. Met vif dengen.
"Reynold! Reynold! zone mijn, Din vrouw gewan een kindekijn," "So leget mi in die coetse blank, Opdat ic ruste. Ic ben crank." "Reynout! gij zult niet sterven. Gij moogt niet sterven." Men droeg hem naar het bed. Men strekte zijn leden uit. "Reynout! uw vrouw wacht op u. Zij wil u haar kind toonen." "Laat mij sterven, moeder ...." "Reynout! groot is uw roem. O! mijn arm moederhart.
Wat sal ic doen! o wach, o wi! Het es te spade! Waer es dijns hertzen toeverlaet? De realistische minneliedjes en beeldjes uit het volksleven zijn niet minder fraai.
Woord Van De Dag