United States or Algeria ? Vote for the TOP Country of the Week !
Als de andere dames die niets gemerkt hebben, ten dans gaan, trekt zij zich, diep in 't hart getroffen, in een kleine kleedkamer terug: zij is verraden door haar minnaar, verraden aan de hertogin, dus is zij het nu die hij liefheeft. Zij werpt zich op een bed en onder wenen en klagen breekt haar hart van verdriet met de woorden: »Gode beveel ik u, zoete vriend."
Het wanhopige kind zonk afgemat in de zetel; nochtans werd haar aangezicht niet bleker, want sedert lang waren de rozen op haar wangen verwelkt, en haar oogleden hadden zich bij het gedurig wenen met een rode kleur geverfd. De lieflijkheid harer gelaatstrekken was verdwenen en haar ogen waren zonder vuur of levendigheid.
Lang daarna blijft ze nog in aandoenlike klachten bij de dode zitten wenen. Dat zijn naïeve, frisse menselike gevoelens tegenover stijve antieke »Sitte".
Het was zichtbaar in haar stijve ogen, dat zij voor haar nog een schrikkelijker kwaad dan de dood vreesden: de kinderen huilden, omdat zij hun moeder zagen wenen, en beefden, zonder het gevaar, dat hen bedreigde, gans te verstaan.
Het meisje dat blijkbaar tegen haar meesteres zeggen mag wat ze wil, begint een praatje met haar: dat het toch niets geeft of ze daar nu al blijft zitten wenen, zij moet er liever over denken hoe zij de bron en het kasteel nu kan beschermen, zij kan toch gemakkelik weer een even goed heer en meester krijgen als hij die ze nu verloren heeft.
Alle ogen vestigden zich vragend op hem. Na een lange zucht hernam hij: "Gij, echte zonen van Brugge, hebt nu reeds te lang met mij om de hoon geleden, de slavernij kunt gij ook niet verdragen. Maar o Hemel! Wist gij wat mij heden overkomen is! Gij zoudt als kinderen wenen. Ho, nijpende laster! Ik durf het niet zeggen, de schaamte martelt mij..."
Maar tegenover dit alles hebben de geliefden hun trouw te stellen, hun geduld en hun volharden. Maar zij maken hun eigen lot niet als helden die de kracht om te handelen bezitten, zij ondergaan hun lot. Beiden zuchten en wenen, klagen en verlangen in huilerige sentimentaliteit.
Daar wordt Tristan bovendien nog door jaloesie geplaagd, omdat hij meent ontdekt te hebben dat zijn Isolde nu Kaherdin, zijn zwager uit Bretagne liefheeft, nu is het geen aanstellerij, maar wordt hij echt krankzinnig van verdriet, en gaat in het bos bij een beek zitten wenen en zijn zwanenzang dichten.
Ik heb Mijnheer Van Bethune gezien en gesproken, zijn lot is door de goedwilligheid van de Kastelein verzacht, en hij verzoekt u om zijnentwille niet te wenen." "Vertel mij toch wat hij gezegd heeft, Mijnheer De Vos? Laat mij weten hoe zijn kerker is, en wat hij doet, opdat ik mij, bij het horen van zijn dierbare naam, moge verheugen?"
Men moet zich vernederen, »die zich vernedert, zal verhoogd worden". Men moet geduldig zijn in het ongeluk, zachtmoedig tegenover het onrecht. Men moet uit zich zelf tot hen gaan die lijden en zich in tranen baden over de smart van anderen, zelf verdriet gevoelen bij dat van anderen, »wenen met de wenenden en klagen met de klagenden."
Woord Van De Dag