United States or Andorra ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dit gold echter ook voor 't vervoer van een dode, waar de kleur dan ook meer geschikt was, naar 't mij voorkomt. Toch ging een trouwplechtigheid, vooral van lieden uit Kaapstad, niet geheel ongemerkt voorbij. Op de avond van de dag, dat men, zoals het heette »voor Commissarissen" geweest was, gaf men gewoonlik een soupee, dat het »Commissaris Maal" heette. Dit soupee werd met een bal besloten.
Die »kringen", dat zijn de uitverkorene edelen, over die alleen is het de moeite waard te spreken: een dode edelman is meer waard, heet het, dan een levende burger. En het enige leven waar men iets aan heeft is dan ook dat in die kringen; men moet »sich gesellen", anders wordt men »sauvage", »ongemanierd", zoals Parzival of Iwein dit werden in de eenzaamheid van het bos.
Dieper en dieper dringt het leger Azië binnen en de wonderen worden steeds groter. Daar zijn allerlei merkwaardige mensen en dieren; b.v. de ichthyofagi, een bron waarin men dode vissen dompelt waarop ze weer levend worden, eilanden in de zee die plotseling duiken en zo enorme vissen blijken te zijn, sprekende bomen op de zon en de maan.
Een dode rust, een schrikwekkende stilte heerste in de straten door dewelke hij gaan moest. Weldra bleef hij voor een gering huis achter de St.-Donaaskerk staan, en meende te kloppen; doch hij bemerkte dat er geen deur aan deze woning was en dat de ingang met een lang stuk laken was gesloten.
Laten wij van de tegenwoordige tijden maar niet spreken, zegt hij, die kennen geen ware ridderlikheid meer en geen ware liefde, maar laat ons spreken van hen die waren; een dode edelman is meer waard dan een levende ellendeling; laten wij spreken van de gulden tijden van koning Artus, toen het leven was zo als het zijn moet.
Met die ring aan zijn vinger loopt hij nu veilig overal het kasteel door. Wanneer Ivan de zaal inkomt, springen de wonden van de dode open en begint het lijk te bloeden, een zeker teken dat de moordenaar in de nabijheid is maar de mensen zoeken hem vergeefs. Maar daar staat nu Ivan, en kijkt de wanhopend verdrietige weduwe aan, de schone »Dame de la Fontaine" en voelt de liefde voor haar ontwaken.
Bij de antieke dichter houdt een gevoel van schaamte om haar liefde en smart op straat te tonen, de jonge vorstelike maagd in haar vertwijfeling terug; haar moeder moet haar dwingen zich naar zijn sponde te begeven en zo lang er mensen tegenwoordig zijn, staat zij stil en kalm bij de stervende; eerst wanneer zij met de dode alleen is, werpt zij zich jammerend op de baar neder en geeft haar gevoelens lucht.
Zijn bange gillen versmolten in het bruisend gejuich der menigte. Na hem rond het leger gesleurd te hebben, kwamen zij altijd huilende, bij het vuur, en trokken hem vier of vijf malen dwars erdoor totdat de kolen, die op zijn aanzicht kleefden, hem onkennelijk hadden gemaakt. Hun loop dan weer hernemende, verdwenen zij met het dode lichaam in de duisternis.
Of eindelik: er komt een boot aanzetten die landt met niets dan een lijk er op, waarin de punt van een lans vast zit; in de hand van de dode zit een brief waarin de verslagene verlangt door hem gewroken te worden die het stuk van de lans uit het lijk kan trekken, maar hij zal dit onmogelik kunnen doen, staat er verder, tenzij met de hulp van een ander die er in slaagt de ringen van de vingers van het lijk af te halen.
Dat zij die het lichaam van de dode Heiland gewassen hadden, dat kostbare vocht niet zouden hebben bewaard, waarin toch altijd zulk een merkwaardige kracht moest zijn blijven wonen, dat scheen de mensen volkomen onbegrijpelik: op vele plaatsen beweerde men dan ook een weinig bloed van Kristus te bezitten, zo kreeg b.v. in het jaar 1247 koning Hendrik III van de patriarch van Jerusalem een kristallen buisje met een weinig van het heilige bloed er in, dat in de familie van de patriarch, van de tijd van Josef van Arimathea af, van vader op zoon overgegaan was.