Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Eer Willem haar kon antwoorden liep zij reeds terug naar de valk en begon opnieuw haar tijdverdrijf, alhoewel zij nog niet ophield met wenen. "Mijn Zoon," sprak Gwyde, "laat u de woorden der Jonkvrouw Machteld niet storen. Gij weet dat argwaan in haar niet schuilt." "Ik vergeef haar uiterharte, Mijnheer Vader, want ik bemin haar als een zuster.
Dat duurde en duurde zo vreselijk lang dat zij zich begonnen af te vragen of er soms een ongeval gebeurd was met de stoomboot, of Massijn wellicht schipbreuk had geleden. Zij durfden er bijna niet luid meer over spreken, en zij ontweken zoveel mogelijk het huis van de weduwe Massijn, waar de twee vrouwen opnieuw ganse dagen zaten te wenen.
Zelfs in de bruidsnacht liggen de twee gelieven samen te wenen in een soort melankolieke sentimentaliteit.
Is de maagd schoon en wordt zij door hem die haar ziet wenen, bemind, dan »kunnen zijn ogen niet laten de hare te volgen, want de schoonheid die in de ogen der geliefde troont, vloeit daaruit in die van de toeschouwer over en trekt de tranenvloed tot zich; de schoonheid glijdt in de ziel van de toeschouwer over, maar de tranen behoudt hij in zijn oog, die wil hij niet afwissen, zijn geliefde moet die kunnen zien."
Maar het allervleiendst wordt de vrouwentrouw getekend in de figuur van Sigune zij die eens in een gril, zoals de dames in de ridderromans die zo dikwels hebben, haar liefhebbende ridder in de dood heeft gezonden en die nu ontroostbaar bij zijn lijk zit te wenen die daar nog altijd weer zit, telkens als Parzival op zijn zwerftochten haar weer aantreft, totdat hij haar ten laatste dood over zijn lichaam vindt liggen.
Wanneer Isolde nu aan land komt en de klachten over de dood van Tristan hoort, roept zij alleen maar uit: »Wee mij! O Tristan! hij is dood!"; zij verbleekte niet en werd niet rood. Ook weende zij niet mee, maar haar harte deed haar zo zeer. Zonder tranen komt de ware Isolde naar binnen en zegt: »Vrouwe, sta op! Laat mij er bij. Geloof mij, ik heb meer recht om hier te wenen dan gij.
Van zijn mannenkracht gebruik makende, hief hij het huilende meisje van de grond en plaatste ze terug op het bed. Zij bezag hem met verwijtend gelaat, en begon bitter te wenen. "Gij hebt de krachten ener maagd overwonnen," zuchtte zij. "O gij valse ridder! Wat aarzelt gij nu? Niemand ziet immers uw verbreken dan God! Maar die God heeft de dood tussen ons beiden geplaatst.
Elk der twee gelieven heeft een vertrouwde, een vriend of een vriendin, voor wie zij hun hart uitstorten en die zich met hen verheugen en met hen wenen en de koningin weet van die twee vertrouwden een paartje te maken, evenals wij dit met Kaherdin en Brangien in »Tristan" zagen gebeuren.
Want nu, verstaat gij, mijn vriend, nu zou ik van spijt wenen indien de Fransen ons land verlieten. Dan zou mijn bijl geen hoofden meer kunnen klieven, ik zou hun lijken niet kunnen vertrappen, gelijk de voeten hunner paarden onze broeders vertrapt hebben.
"Meester," antwoordde Geeraert, "uw woorden bedroeven mij, ik vrees de dood geenszins; maar mijn vrouw, mijn arme kinderen blijven hier aan alle onheilen blootgesteld. De schrik en de benauwdheid maken hen ziek, zij wenen en bidden de ganse dag, en de nacht geeft hun geen krachten weder: kondet gij zien hoe bleek zij zijn!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek