Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
Zooals mijn onvergetelijke Ulrich mij uw vader meermalen geschilderd heeft, evenzoo kloek en dienstvaardig vind ik thans zijn zoon.... Goede Fenix," vervolgde zij, Veltman nogmaals streelende, "gij zijt gelukkiger geweest dan uw meester. Uw kroost is gespaard gebleven, en het mijne...." hier stroomde een tranenvloed langs hare van hartzeer vermagerde wangen.
Verslagen hoorde zij 't bericht van de overeenkomst aan, Het wreede vonnis, dat haar dwong tot 't vreemde volk te gaan, En hoe zij, hooggeboren maagd, haar Christengodsdienst trouw, Moest trekken naar het heidensch land als Moorsche Koningsvrouw. Maar ach, geen smeeken baatte hier, noch bittre tranenvloed, Toen ging zij, zielsbedroefd en bleek, haar meester tegemoet.
Mijn hart is niet uit staal of steen gevormd, En al ons bitter wee kan ik niet uiten; Een tranenvloed zou mijne taal verdrinken, En mijne stem zou breken, ja, juist dan, Als zij u smeeken moest goed toe te luist'ren En uwe zachte deernis ons te schenken. Hier staat een veldheer, die 't verhaal moog' doen; Uw hart zal snikken, weenen als gij 't hoort.
Zij zingen van al 't Schoone, dat 's menschen boezem treft Zij zingen van al 't Goede, dat 's menschen hart verheft. De dartle hovelingen verleeren allen spot; De dreigende oorlogshelden verneedren zich voor God; De Koningin, verteederd, werpt, met een tranenvloed, De puikroos van heur boezem den Zangers voor den voet! "Gij hebt mijn volk betooverd, gij hebt mijn vrouw verleid!
PROTEUS. Ach ja; en haar ontstroomde bij het vonnis, Dat, blijft het onherroepen, scherp u dreigt, Een zee van vloeib're parels, held're tranen; Die stortte ze aan haars vaders wreede voeten; Zelf zeeg ze in deemoed knielend voor hem neer, En wrong de handen, ach, zoo marmerwit, Als waren zij door 't plotsling wee verbleekt, Maar zuchten, steunen, zilv'ren tranenvloed, Gebogen knieën, kuisch geheven armen, Niets, niets verweekt des harden vaders hart; Neen, grijpt men Valentijn, dan moet hij sterven.
Hoe, vroeg de kapitein, wat belet u mijn voorstel aan te nemen? De wet van den Sultan, zeide zij, die eene Joodsche vrouw verbiedt Fez of Marokko te verlaten. Wat! riep de kapitein toornig, houdt men zoo de Joden te Fez? Maar dat is schandelijk! Niet waar? zeide Rebecca, en een tranenvloed ontsprong aan hare oogen. Dat was meer dan de kapitein kon verdragen.
De arm plooide eindelijk en het gezichtje zeeg voorover, weg in dat overvloedig goud. En Francine weende aldoor, gelaten in weldadigen tranenvloed. Het lauwe leven, dat straks stille en matelijk door de zoele kamerlucht asemde, was thans beroerd en overrompeld. Als ze weer recht kroop, was heel rood heur aangezicht en glom het nat uit rond de oogen, welke nog baadden in de sterke aandoening.
Hebt gij dan niet lang gesmacht Op 't ziekbed, in mijn laatste kamerkijn, Waar ge op uw eigen wensch wordt heengebracht? Heeft niet uw lieve zoon u dag en nacht Zoo trouw verpleegd, zoo zorgelijk behoed, Terwijl hij u geen oogenblik verliet? Zaagt gij dan nacht en dag den teedren groet Dier oogen van uw lieve dochter niet, Verdronken in een heeten tranenvloed, Maar nooit geloken?
Met pijnlijk geweld richtte hij zich half op in het bed en zijnen zoon tot zich trekkende, sloeg hij de twee armen hem om den hals en omhelsde hem onder eenen tranenvloed. "O, Geeraart!" riep hij, "ik versta u, gij wilt sterven! Gij neemt behagen in deze zondige gedachte, in dien afgrijselijken droom.
Let op, binnenkort zal aan de poort des konings een oproer onder de vrouwen uitbarsten, en de Achaemeniden, die de scherpste zwaarden en de best gerichte pijlen niet vreezen, zullen met spitse tongen doorstoken en in een zilten tranenvloed verdronken worden."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek