United States or New Zealand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar de Durance versmoorde, met hare donderende stem, mijne kreten; en zij breidde zich onverschillig en breed uit, hare golven voortstuwende met heel de rustige halstarrigheid der onbezielde dingen. Ik keerde achter in het vertrek terug en ging Babet omhelzen, die weende. De kleine Marie sliep glimlachend voort. "Maak u niet ongerust", zeide ik tot mijne vrouw.
De eene miste zijn zusje; de andere miste zijne echtgenoote... En niemand kon hen zeggen, waarheen die ellendige Texar de twee onschuldige wezens in de laatst verloopen zeven dagen vervoerd had. Gilbert keerde zich weer naar zijne moeder, knielde naast haar neder en weende bitterlijk met haar.
"Wat is er met Liesje gebeurd?" vroeg zij buiten adem, naderbij komende. "Zij weende." "In de eerste plaats moet ik u vragen, Nelly, waar gij geweest zijt; en u zeggen, dat het zeer onfatsoenlijk voor een jonge dame is, zoo hard te loopen en in zulk een kleeding!" "Grootmama!" riep zij, vroolijk lachend, "wat zijt gij koddig! Alsof ik ooit een ander toilet bezeten heb!
Hij had toen een droom waarin hij overvloedig weende en verbaasde vreugde voelde om twee schoone oogen. De rest van den nacht, waarvan hij het einde wakend verbeidde, lag hij te mijmeren of hij ooit door een toeval Mevena weder zou zien. Dagen lang kwam hij in de woning van Marco slapen, overdag was hij altijd uit.
Het geween van Mindere-glans-Prinses bereikte den Hemel, immers zij had haar echtgenoot innig lief en herkende in zijn plotselingen dood volstrekt niet de rechtvaardige wraak der Goden. Zij weende zóó luide en zóó hartverscheurend, dat de Hemelsche Goden haar hoorden. Een krachtige wind daalde neer, die het lichaam van Ame-waka naar de Hooge Vlakte van den Hemel heendreef.
De chirurgijn-baardemaker raakte ze aan, en Soetkin stiet een kreet van smerte. Beken in heure plaats, zei de baljuw tot Uilenspiegel. Maar Soetkin bezag hem met opengesperde oogen, als die van een doode. En hij begreep dat hij niet spreken mocht, en weende zonder een woord te uiten.
Denkende aan zijn schuld en aan zijn onvoorzichtigheid, doorstond de arme kerel de hevigste kwellingen. Hij weende dat men medelijden met hem moest hebben. Hij had zijn hoofd wel willen verbrijzelen. Aouda en hij waren, ondanks de koude, in de vestibule gebleven. Zij wilden geen van beiden de plaats verlaten. Zij wilden Fogg nog eenmaal wederzien.
«Ik zal ze allemaal zingen!» zei de moeder. «Maar houd mij niet op, opdat ik hem kan inhalen, opdat ik mijn kind moge wedervinden!» Maar de nacht zat stil en stom. Nu wrong de moeder zich de handen, zong en weende. En er vloeiden vele liedjes van haar lippen, maar nog meer tranen uit haar oogen.
Het was, in den vroegen morgen, nu de zon nog zoo laag stond, nog frisch van overvloedigen dauw. Het geurde omrond naar menth en mariolein. Er gleden en glipten zwaluwen om, tegen de nog teêr zilveren blauwe lucht. Cecilianus lag met zijn hoofd tegen Carpoforus' borst. De knaap weende. Wat is er, mijn jongen? vroeg de jager. Ik ben ziek.... Neen, neen.... Ik zal sterven. Neen....
Het gelieve u derhalve, de Jonkvrouw Machteld in onze handen over te leveren; wij kunnen niet langer wachten, spaar mij onaangename woorden." Maria zag wel dat niets deze slag kon afwenden, ook verborg zij haar innige droefheid voor de vreemde krijgslieden, en weende niet.
Woord Van De Dag