Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
JAN BOENDALE waarschuwt wel tegen de lezing van ijdele boeken, maar toch: Alse ghi den tijt corten wilt, In u camere ghi u sluten silt Ende roepen uwen sceppre an; Oft ghi selt boeke hebben dan Van Gode oft van goeden zeden Ende niet van idelheden Ende selse lesen oft doen lesen .
O edel ridder hoghe gheboren Dat en mach nemmermeer ghescien; Al eest, dat ic u gerne mach sien, Ic en ben niet uus ghelijke; Ghi sijt mi te hoogh gheboren ende te rike, Edel ridder, te sijne u wijf: Daeromme so moet sijn een blijf, Al eest, dat ic u met herten minne.
Al ware al die wereld an mi belanc, Ic woude wel, dat si ware mijn wijf. Scaemt u der scanden, vul keytijf, Dat ghi so neder mint, Ende men so scone joncfrouwen vint Van hogher gheboort, van groten geslacht.
Ic sal u gheven prinsepael Een litteken proper ende noyael. Ghi selt segghen den ridder vri, Dat wi stonden, ic ende hi, In enen sconen groenen bogaert, Ende dat daer quam van hogher aert Een edel valcke van hogher weerde, Ende beete neder op ene gheerde Die scone met haren bloemen stoet.
So dat ic blive in minen staet Ende van den jonghelinc onghequelt, Daer ghi mi dus vele af telt, Dat ic sijns mach wesen vri. Meester: Her coninc here, soe hoert na mi, Edel baroen, edel wigant: Ghi selt mi gheve alte hant Enen scat met mi te voeren, Ende ic zal in corten uren Daer waert riden onghespaert. Den jonghelinc van hogher aert Sal ic ghecrighen met miere const.
O Vader, Sone, Heilich Geest, Ic bidde U, dat ghi bewaert mijn lijf, Dat ic nemmermeer mans wijf Werden en moet te minen scanden, Waer ic come in enighen landen, Dat ic moet bliven dat ic si. Dies biddic u, moeder ende maghet vri, Fonteine alder suverheit, Dat mi nemmermeer dorperheit Gheen man te voren legghen en moet; Dies biddic u, fonteine, der doghden vloet, Werde moeder ende maghet reine.
Wat soude peinsen dat reine wijf, Dat ic die dorperheit begonste, Ende ic haer draghe soe vriendelijcke onste, Dat soude mi daer mijn herte deren. Lanseloet, dits mijn begheren, Seldise hebben in uwer ghewelt, Dat ghi mi dit gheloven selt, Ende volbringhen als goet man. Vrouwe moeder, doetse mi comen dan: Ic sal doen, dat ghi begheert, Al eest dat mire herten deert.
Ghi soutten hebben doot ghesteken, En haddi mi niet hoeren spreken, Daer ic ten aenganghe quam ghereden. Ic en was nie soe wel te vreden, Als dat icken jeghen u cochte om gelt. Ic gaeft u al onghetelt In een foertsier, was yvorijn; Noch soude ment vinden in uwe scrijn: Daer willic onder setten mijn lijf. De jonghelinc: Ay mi, Robberecht, fel keitijf: Met rechte ic u wel haten mach.
Och edel ridder van prise goet, Nu en doet mi ghene dorperheit: Dies biddic u door uwe edelheit, Dat ghi mi ghene dorperheit bewijst, Want het worde u sere mesprijst, Waer ghi quaemt tot eneghen hove. Ghi dunct mi een ridder van groten love; Daer omme biddic u, hoghe baroen, Dat ghi mi niet en wilt mesdoen Ende laet mi over dat ic si. O scone wijf, nu segt mi, Wanen comdi in dit foreest?
De meester: O Esmoreit, bi Apolijn, Dies es leden achtien jaer, Dat ic quam ghereden daer, Esmoreit, op die selve stede. Nu hoert, wat die keitijf dede: Daer soude hi u seker hebben versmoert, Hi sprac tot u soe felle woert, Dat ghi hem sijn rike sout ondergaen. Ghi moeste hem emmer iet bestaen, Dat hoerdic wel an sijn ghelaet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek