Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
O scone wijf, ghi selt sinen staet Anesien ende sijn swaer mesval: Het en was noit sint hine qual, Edel wijf, dat hi u verloos; So heeft hi gequolen altoos, Ende gheleeft in pinen groot. Het sal hem seker gheven die doot, Est dat hi u niet en ghewint, Want ic weet wel dat hi u mint Boven alle die nu sijn gheboren.
Robbrecht: Seker, vrouwe, hets mi leet. De vrouwe: Ay God! ontfermt u dit swaer torment, Daer ic in ben, want ic hebbe mijn kint Verloren ende men tijcht mi ane die daet. Ay gheweldich god, daer al an staet, Ghi waert sonder verdiente ende sonder scout Vaste ghenaghelt ane ene hout, Oetmoedech God, met naghelen dri, Ontfermhertich God, nu biddic di.
Comt edel vrouwe uut desen prisoen Daer ghi dus langhe in hebt gheleghen; Ghi selt anesien den jonghen deghen, Esmoreit den jonghelinc. Mijn herte van binnen vroude ontfinc, Doen ic anesach den scoenen wigant.
"Joncfrauwe, ic hebbe een spellekijn, "Dan es niet aldus cleine." "Cnape, wel moeti comen sijn, "Ghi weit wel wattic meine. De hierboven genoemde "bonghe" was een der vele muziekinstrumenten die na onze kennismaking met het Zuiden en het Oosten ook hier werden ingevoerd en gebruikt.
Ghi waert de gone Die mi dit dede anevaen. Het zou mij dan ook niet verwonderen, indien sommige ridderromans, bij den voortgang onzer wetenschap, bleken bewerkt te zijn door "clercken". De godsdienstige, hier en daar zelfs kerkelijke, tint, die over de bewerking van het Roelandslied en over den roman van Walewein ligt, die misschien ook in de Lorreinen te zien valt, geeft tot dit vermoeden wel eenigen grond .
Pallieter dacht aan Marieken, die sedert dien Zondag in zijn gedachten zat en hij zei: "O minne zuster, o minne bruid, ghi hebt mi geckwetst met eene van uw ooghen en met een hair van uwen halse!" Hij dacht aan heur aangenaam gezicht en heur jonge vormen, en harder sloeg en djakte de zweep de opklarende lucht vaneen.
Onder de sprekers zal natuurlijk, evenals vroeger onder de menestrelen, verschil van ontwikkeling en aanzien hebben bestaan. Sommigen spraken "voor mijnen here den grave" en konden als AUGUSTIJNKEN VAN DORDT van zich zelven zeggen: Want ghi bi heren, bi hoghen vrouwen Te sijn pleecht. Anderen die zonder naam worden vermeld als b.v.
Maar, toorn van gelieven is hernieuwing van liefde; bedwongen hartstocht doet haar zeggen: Waric in hemelrike gheseten, Ende ghi hier in ertrike, Ic quame tot u sekerlike. Zelf schrikt zij van die opvlamming en bidt God om vergiffenis; zij haast zich erbij te voegen dat de minste vreugde van den hemel verre staat boven alle aardsche genot.
O Sanderijn, wel scone vrouwe, En mach hi u dan ghewinnen niet, So moet hi ewelijc int verdriet Bliven ende in pinen staen. Dat ghi desen huwelijc hebt ghedaen, Dat mach u rouwen emmermere, Want Lanseloet, die edel here Hadde u sekerlijc ghetrout.
Vrouwe moeder, bi sente Symoen, Dat ghi begheert, willic u gheloven, Opdat ic metter maghet mach hoven Op mine camere, ic ende si.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek