Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 6 Μαΐου 2025
Δεν σου φαίνεται δυνατόν; Ιππίας. Βεβαίως, διότι θα με εκυρίευε μεγάλη απειρία και περί της φύσεως αυτών των πραγμάτων και περί της συνυφάνσεως των προκειμένων λόγων. Σωκράτης. Αυτό το είπες νόστιμα, φίλε Ιππία. Εγώ όμως ίσως πλησιάζω να νομίζω ότι βλέπω κάτι το οποίον συμβαίνει καθώς συ λέγεις ότι είναι αδύνατον να συμβή, πράγματι όμως τίποτε δεν βλέπω. Ιππίας.
Απαντά το Φάσμα: — Και πάλιν δεν θα ήρκουν· ευτυχώς δι' αυτήν, ότι και ο είς θεός έχει την αυτήν οξύτητα ακοής και οράσεως με τους χιλίους. Πλησίασε τώρα και παρετήρησε εις τα βάθη των οφθαλμών της. Πλησιάζω αόρατος, και παρατηρώ διά μέσου των δακρύων.
Και φέρομαι εις αυλήν αγροικίας, ένθα όνος ετύπτετο ανηλεώς υπό του Ανθρώπου, τον οποίον ήκουσα προ στιγμής να προφέρη τόσον ωραίους λόγους, και τόσον αθλίους να καταπίνη. Πλησιάζω προς τον Όνον και ερωτώ διά φωνής μυστικής: — Διατί δεν κραυγάζεις και συ, όταν πονής, ω Αδελφέ, όπως όλα ημείς τα ζώα;
Φαίδρος Μάθε τούτο· να παύσης να καμαρώνης προς εμέ· διότι πλησιάζω να εκτελέσω εκείνο που είπα, να σε κάμω δηλαδή διά της βίας να λέγης. Σωκράτης Μετριώτερον ομίλει. Φαίδρος Όχι, αλλά και σου το επαναλαμβάνω· ο δε λόγος μου θα είναι όρκος.
Ως προς τι εννοείς; Τι παράδειγμα θα έχη υπ' όψει του, ώστε άλλα μεν να επιτρέπη να τα μανθάνουν όλοι οι νέοι, άλλα δε να τα εμποδίζη; Λέγε και μη διστάζεις διόλου. Αγαπητέ μου Κλεινία, πλησιάζω να είμαι ευτυχής με κάποιον καλόν τρόπον. Ως προς τι; Ως προς το να μη ευρίσκωμαι εις πλήρη απορίαν παραδείγματος.
Αλλ' εγώ, οπού είχα φιλίαν με τον Φαφάναν από μικρός, από το σχολείον ακόμη, πλησιάζω και του λέγω θαρρετά: — 'Σ της γυναίκες πρώτα, Φαφάνα, απάνω 'ς τον γυναικίτη. Είχα εγώ το σχέδιόν μου. Τα παιδιά οπού ακολουθούσαν φωνάζουν και αυτά, χωρίς όμως να ξέρουν. — Ναι, 'ςτης γυναίκες πρώτα! 'ςτης γυναίκες!
Το άνθος ηρυθρίασεν εκ νέου και προσεπάθει να συγκρατήση αυτόν. Και έρως να συγκρατηθή προσεπάθει. Αλλ' απεσπάσθη και έφυγε, αφήσας μόνον έν δάκρυ επί των ερυθρών του άνθους πετάλων, το οποίον παρέσυρε το ερύθημα και εκυλίσθη μετ' αυτού εις την γην. Πλησιάζω και λαμβάνω το πρώτον δάκρυ, και λαμβάνω και το έσχατον.
Ολίγη ώρα ακόμη, και ο Άνθρωπος έρριπτε το ξύλον κατά γης, και απεσύρετο συντετριμμένος από τον κόπον. Είχε καταβληθή διά της υπομονής. Πλησιάζω τότε προς τον Όνον και λέγω: — Ιδού εγώ· λάλει, σε ακούω, αδελφέ. Έντρομος ερωτά ο Όνος και χωρίς προς τα οπίσω να στραφή: — Έφυγεν ο Άνθρωπος; — Έφυγεν· είμεθα μόνοι. — Παρετήρησε καλά. — Έφυγε και είνε μακράν.
Αλλ' αναχωρούσα μου αφήκεν ένα σταυρόν, τον οποίον μόνη της κατεσκεύασεν εκ μικρών κλάδων. Εξυπνήσας εύρον τον σταυρόν τούτον παρά την κλίνην μου. Τον φυλάττω μεταξύ των θεών μου και χωρίς να δύναμαι να εννοήσω διατί, τον πλησιάζω μετά φόβου και σεβασμού, ως να είναι θείον τι πράγμα.
Με συνεβούλευσε προσέτι όταν μίαν ημέραν επανέλθω εις την εδώ γην να αποφεύγω τα εξής• να μη σκαλίζω την φωτιάν με μάχαιραν, μήτε να τρώγω λούπινα, μήτε να πλησιάζω παίδα ο οποίος επέρασε τα δέκα οκτώ έτη• αυτά, αν ενθυμούμαι και αποφεύγω θα έχω ελπίδας να επιστρέψω εις την νήσον των Μακάρων.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν