United States or Cocos Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ο γέρων Πλούταρχος, λυπούμενος διά τας διχονοίας, τας ζηλοτυπίας, και τους φθόνους, οίτινες δυστυχώς διεχώρισαν τους πλείστους πολιτικούς και στρατιωτικούς άνδρας της αρχαίας Ελλάδος, δικαίως επαινεί και αγαλλόμενος θαυμάζει την ευγενή φιλίαν, ήτις, επ' αγαθώ των Θηβαίων, ήνωσε τον Πελοπίδαν και Επαμεινώνδαν καθ' όλην την διάρκειαν του βίου των.

Είχον παρέλθει δέκα ημέραι αφ' ης ο Δημήτρης έφθασεν εις την καλύβαν του Νάσου και της Μπήλιως. Η χαρά με την οποίαν τον υπεδέχθησαν την πρώτην ημέραν, διετηρείτο ακόμη ακμαία και απροσποίητος · έτρωγον εις την αυτήν τάβλαν κ' εκοιμώντο εις την ιδίαν καλύβαν, αχώριστοι. Όσην φιλίαν ησθάνετο πριν ο γέρω Βαγγέλης διά τον Δημήτρην, την αυτήν ησθάνοντο τόρα και η κόρη και ο γαμβρός του.

Διά τούτο λέγουν το ίδιον αίμα και η ιδία ρίζα και τα παρόμοια. Επομένως είναι κάπως το ίδιον, αν και είναι χωρισμένοι. Είναι δε μέγας παράγων διά την φιλίαν και η συντροφιά και η συνομηλικία. Διότι, καθώς λέγει η παροιμία, ο ομήλικος αγαπά τον ομήλικον. Και οι συνηθισμένοι είναι συνεταιρικοί. Διά τούτο και η αδελφική φιλία παρομοιάζεται προς συνεταιρισμόν.

Αλλά οι τοιούτοι είναι μεν ευνοϊκοί μεταξύ τωνδιότι επιθυμούν τα αγαθά του άλλου και είναι πρόθυμοι εις τας ανάγκας τουφίλοι όμως δεν είναι τόσον καλά, διότι δεν περνούν μαζί την ημέραν των, ούτε ευχαριστούνται μεταξύ των, τα οποία κυρίως χαρακτηρίζουν την φιλίαν.

Αυτά λοιπόν και όλα τα παρόμοια θα είναι στολισμός και ωφέλεια εις τας τοποθεσίας με διασκέδασιν όχι διόλου δυσάρεστον. Η δε σοβαρά εργασία δι' αυτά ας είναι η εξής. Έκαστον σώμα των εξήντα να φυλάττη τον τόπον του όχι μόνον εξ αιτίας των εχθρών, αλλά και των προσποιουμένων φιλίαν.

Λοιπόν και οι δύο αγαπούν το ατομικόν των αγαθόν, και ανταποδίδουν το ίσον ψυχικώς και σωματικώς. Διότι λέγεται ως παροιμία πλέον το: φιλία ισότης. Κυρίως όμως αυτά υπάρχουν εις την φιλίαν των αγαθών. Εις δε τους τραχείς και τους γεροντικούς ολιγώτερον απαντά η φιλία, καθόσον είναι δυστροπώτεροι και ολιγώτερον ευχαριστούνται με τας συναναστροφάς των.

Τοιούτος και Τίμων ο Αθηναίος, όστις, πριν ή καταλήξη εις μισανθρωπίαν, σπαταλεί εις τους περί αυτόν την φιλίαν και τους θησαυρούς του. Αλλ' εν τω προσώπω της συζύγου του Μάκβεθ τολμώ ειπείν ότι ο ποιητής παραβαίνει την τοιαύτην ψυχολογικήν αυτού μέθοδον.

Εάν δε πρέπει να προσεύχεσθε και υπέρ ανθρώπου όστις αδίκως θεωρείται κακός και χωρίς να το θέλη αναγκάζεται να τιμωρή, σας παρακαλούμεν ημείς οι Ακραγαντίνοι, οι οποίοι είμεθα Έλληνες και Δωριείς την καταγωγήν, να δεχθήτε την φιλίαν την οποίαν σας προσφέρει ο Φάλαρις, ο οποίος έχει την διάθεσιν να κάμη πολλάς δωρεάς και εις το κοινόν σας και ιδιαιτέρως εις ένα έκαστον από σας.

Αλλ' εγώ, οπού είχα φιλίαν με τον Φαφάναν από μικρός, από το σχολείον ακόμη, πλησιάζω και του λέγω θαρρετά: — 'Σ της γυναίκες πρώτα, Φαφάνα, απάνωτον γυναικίτη. Είχα εγώ το σχέδιόν μου. Τα παιδιά οπού ακολουθούσαν φωνάζουν και αυτά, χωρίς όμως να ξέρουν. — Ναι, 'ςτης γυναίκες πρώτα! 'ςτης γυναίκες!

Ανάγκη να γνωρίζη και όλην την τραγωδίαν του Άδου, τας τιμωρίας και τας αφορμάς εκάστης και την μέχρι του Άδου φιλίαν του Πειρίθου και του Θησέως. Εν γένει δεν πρέπει ν' αγνοή τίποτε εκ των αναφερομένων υπό του Ομήρου και Ησιόδου και των αρίστων ποιητών, μάλιστα των τραγικών.