United States or Cook Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Κι' ως τόσο άμα τα μπάλλωνε ή με τους Βορεινούς ή με τους Πέρσους, που είταν αρκετοί να του βρίσκουνε δουλειά όσο ζούσε, και μ' αποτελέσματα για τα μας πολύ πιο μεγάλα και πολύκαιρα, γύριζε το μάτι του κατά την αγαπημένη του Δύση! Καθώς κάθε φιλόδοξος και δεσποτικός βασιλέας, είχε κι ο Ιουστινιανός πολλούς και κακούς εχτρούς, και μάλιστα τους Μονοφυσίτες και τους Πράσινους του Ιπποδρομίου.
Άμα είδαν το στρατηγό τους πεσμένο, τους πιάνει τους Πέρσους φοβερός πανικός. Τέλος δεν είχε η σφαγή Έπεσαν ως πέντε χιλιάδες σε κείνο το μέρος μονάχα. Είταν τώρα όλος ο στρατός στο ποδάρι, κ' έτρεχαν, οι Πέρσοι ομπρός, οι άλλοι πίσωθέ τους. Αφίνανε σημαίες, έρριχταν ασπίδες και δρόμο οι Πέρσοι. Δεν τους ακολούθησε όμως ο Βελισάριος και πολύ, παρά γύρισε στη Δάρα.
Εδώ είνε να τονέ θαυμάση άνθρωπος τον Κωσταντίνο, που διάλεξε το καθαυτό κλειδί του κόσμου για πρωτεύουσά του. Όσο για την άλλη γνώμη του χρονογράφου, πως ο στρατός δεν είταν τότες άξιος για μεγάλους πολέμους, κ' εδώ τονέ βγάζει ψεύτη ο ίδιος ο στρατός, που καθώς είδαμε δε δυσκολεύθηκε να βάλη κάτω τους Πέρσους, κ' οι Πέρσοι, καθώς γνωρίζουμε, στον πόλεμο δε χωράτευαν.
Όσο για τους Πέρσους, ίσια γραμμή αυτοί αντίκρυ στους δικούς μας, με τους περίφημους «Αθάνατους» αποπίσω τους εφεδρεία. Άρχισε η μάχη κατά το μεσημέρι· χαλάζι οι σαΐτες. Έπεσαν κάμποσοι κι από τα δυο μέρη. Φυσώντας όμως ο άνεμος από της Δάρας το μέρος, το πιώτερο φονικό τόκαμαν οι ρωμαίικες σαϊτιές. Σα σώθηκαν τα βέλη άρχισαν τα κοντάρια, χέρι με χέρι.
Σύγκαιρα συναγροικιέται ο Ίλλος με τον Οδοάκερο της Ιταλίας, με τους Πέρσους, καθώς και με τους Αρμένηδες, με σκοπό να δυναμώση το κίνημα. Στο μεταξύ μπαίνει κι ο Λεόντιος στην Αντιόχεια και συσταίνει Αυτοκρατορική Αυλή. Ο Ζήνωνας όμως, κ' ίσως με σκοπό να ξεκάμη όχι δυο παρά τρία θεριά, στέλνει αμέσως καταπάνω τους το Θεοδορίχο τον Οστρογότθο.
Ελληνισμός με πολιτική ή και μ' απλή εθνική ιδέα το είδαμε πως δεν έπιασε στα μέρη εκείνα. Το πολύ ξεφυτρώσανε μερικά παραβλάσταρα γύρω στα ξερόκλαδα της αρχαϊκής αρετής, και τέτοια απομεινάρια παλιάς δόξας χρέος μας είναι να τα μαζέψουμε τα λίγα που βρίσκουνται. Φαίνεται πως της τύχης μας είταν, όσες φορές τα βάζαμε με τους Πέρσους, τις πιώτερες να βγαίνουμε δοξασμένοι.
Ένας του όμως Ούνος αξιωματικός χτυπήσαντας μερικούς Πέρσους, έμαθε από αιχμαλώτους πως ο περσικός στρατός σκόπευε να τραβήξη ίσια στην Αντιόχεια. Ξεκινάει λοιπόν ο Βελισάριος κι ανταμώνει τους Πέρσους λάφυρα φορτωμένους κοντά στον Καλλίνικο.
Μαζί με τα βάσανα πούβαλε στο κεφάλι του ο Ιουλιανός ζητήσαντας ν' αναστήση τα παλιά, τον έτρωγε και η πιο γνωστικιά φιλοδοξία να διώξη από τανατολικά τους Πέρσους, καθώς άλλοτες είχε διώξει τους Γερμανούς από τα δυτικά. Τοιμάζει λοιπόν εκστρατεία και κατεβαίνει πρώτα στην Αντιόχεια. Άλλα όμως πρόσμενε κι άλλα βρήκε στην ξακουσμένη αυτή μεγαλόπολη της Ανατολής.
Δεκαπέντε χρόνους κατόπι βρίσκουμε το Βυζάντιο λεύτερο από Πέρσους και στα χέρια του Ιστιαίου, τυράννου που σοφίστηκε να βάλη βαριούς φόρους στα εμπορικά που ανεβοκατεβαίνανε. Ακόμα πιο ύστερα, βρίσκουμε τους Βυζαντινούς πιασμένους σε πόλεμο δυο φορές με τους Αθηναίους. Τη μια φορά στα 439· παραδόθηκαν τότες. Την άλλη φορά στα 408, που με προδοσία τους κυρίεψαν οι Αθηναίοι.
Η μάχη ως τόσο αυτή δε φαίνεται να είταν αποφασιστικιά καθώς η άλλη της Δάρας, επειδή οι Σαρακηνοί που είχε μαζί του, και που κρατούσαν τα δεξιά του, κώλωσαν και τσακίστηκαν. Οι πεζοί του όμως από ταριστερά δείξανε στήθος. Τέλος ξεκαβαλλίκεψε κι ο ίδιος ο Βελισάριος, και με τέτοιο πείσμα και τέχνη κυβέρνησε τη μάχη, που τους έκαμε τους Πέρσους και τραβηχτήκανε.
Λέξη Της Ημέρας