Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 20 Μαΐου 2025
Αχ, απεκρίθη ο Δαλήκ αναστενάζοντας· αυτό δεν είνε εις το χέρι μου και τούτο είνε εκείνο, που με ενοχλεί και με θλίβει. Εγώ δεν θλίβομαι άλλο εις ταύτην μου την δυστυχίαν, παρά διατί σου φανερώνομαι εμπρός εις τα μάτια σου με τέτοιαν άσχημον μορφήν. Και πώς, του είπεν η Κατηγέ, αυτή η δυστυχία σου δεν τελειώνει ποτέ. Δεν στέκει εις εμέ να την κάμω να παύση, της απεκρίθη αυτός.
ΑΠΟΛΛΩΝ Πάντα μαζί μου τάχω Αυτή είν' η συνήθεια. ΘΑΝΑΤΟΣ Δεν είναι η συνήθεια• το τόξο σου επήρες, για να φυλάξης άδικα το σπίτι αυτό. ΑΠΟΛΛΩΝ Με θλίβει η συμφορά, που απειλεί αγαπημένον φίλον. ΘΑΝΑΤΟΣ Ώστε και δεύτερον νεκρόν θέλεις να μου στερήσης; ΑΠΟΛΛΩΝ Μήπως τον πρώτον σ' άρπαξα εγώ διά της βίας;
Όσον δι' εμέ είμαι μακρυά πολύ του να είμαι άνθρωπος καθώς με στοχάζεσαι· το επίθετον του βασιλέως χωρίς θλίψιν που δίδεται, είνε ψευδές, με το να είμαι ο πλέον δυστυχής βασιλεύς του κόσμου· η χαρά που φανερώνεται εις το πρόσωπόν μου είνε όλη πλαστή· πλαστές οι ηδονές που με κάνουν να μη στοχάζωμαι ένα τόσο βάσανον, που ακαταπαύστως με θλίβει.
Παρηγορηθήτε διά τον χαμόν του πλούτου σας, που οι κλέφται σας επήραν· το συμβεβηκός που σας θλίβει δεν είνε ασυνήθιστον· οι πραγματευτάδες και οι στρατοκόποι συχνώς τα δοκιμάζουν.
Και ο συνετός Τηλέμαχος απάντησέ του κ' είπε• «Και όμως θα τον αφήσουμεν, αν και πολύ μας θλίβει, και, αν ήσαν όλα 'ς των θνητών το χέρι, εμείς, ως πρώτο, τον ποθητόν πατέρα μου θα εφέρναμε απ' τα ξένα. αλλά εσύ στρέψε πάλι εδώ, την είδησι αφού δώσης. 150 και μη γυρίζης 'ς τους αγρούς να εύρης τον Λαέρτη• και της μητρός μου θέλ' ειπής κρυφά την οικονόμα να στείλη ευθύς του γέροντα το μήνυμα να φέρη».
Αυτή μου η απάτη ωστόσο καταντάει Σε πράμμα που με θλίβει, φαρμακερά κεντάει· Ευτύς οπού γνωρίσω το λάθο μου, αρχινούν Τα διο μου μάτια βρύσες τα δάκρια ν' απολνούν, Με πλήθος θρήνους τότε και μ' αναστενασμούς, Με της ψυχής αγώνες, σκληρούς περιορισμούς, Τα άνθια παραγγέλω, πουλάκια και φυτά, Και όσα ν' απαντήσω, παρακαλώ κι αυτά· Μυρουδικά λουλούδια, λιβάδια δροσερά, Τη Χλόη μου αν ιδήτε εδώ καμμιά φορά, Τον πόνο μου να ειπήτε σ' αυτή και τους κλαϋμούς.. Αχ! όχι μη της πήτε, παρά χαιρετισμούς.
— Θυμάσαι, λέει, που σου είπα πως δεν πιστεύω να υπάρχη άλλη ζωή έπειτ' από αυτή; Εσύ μ' έκαμες να το πιστεύω. Το πρόσωπό της σκοτεινιάζει ενώ το λέει κ' η φωνή της έχει έναν τόνο οργής που με θλίβει. Το παρατηρεί και για να μ' εξιλεώση πιάνει το χέρι μου, ενώ ξακολουθεί: — Τώρα πιστεύω πως υπάρχει και τώρα γνωρίζω πως μπορεί κανείς ναρχίση να ζη μια τέτοια ζωή εδώ στη γις.
Έτσι λέγοντας τον έφερα εις την κατοικίαν μου, και τον έκαμα να ιδή την μεγαλοπρέπειαν, και τον στολισμόν όλης μου της οικίας. Αυτός κάθε ολίγον εφώναζεν· ω Ουρανέ, τι πράγμα άξιον έπραξεν ο Ταλμούχ περισσότερον από τους άλλους, διά να αρχίσης να τον γεμίσης από τόσα καλά. Πώς ω Φακύρη, του είπα, σου κακοφαίνεται διά την ευτυχίαν μου; καταλαμβάνω ότι σε θλίβει η καλή μου κατάστασις.
Τότε ο Κουλούφ του εδιηγήθη τα πάντα πολύ καθαρά, και του εφανέρωσεν ότι δεν είνε υιός του Μασούδ, και πως έτρεξεν εις αυτό το ψεύμα, διά να στερεώση την απόκτησιν της Δηλαράς· μα το ψεύμα, ακολούθησεν αυτός, δεν έχει την στερεότητα που επιθυμώ, επειδή και εστάλθηκαν μετζίλια εις την Κογέντα διά να εξετάσουν την αλήθειαν, και εις τρεις ημέρες θέλει είνε εδώ το μετζίλι, και πρέπει να έβγη εις το φως το ψεύδος μου, και ο Κατής με ένα θάνατον άσχημον πρέπει να με παιδεύση· και ο θάνατος δεν με θλίβει τόσον, όσον με θλίβει ο χωρισμός της αγαπημένης μου Δηλαράς.
Όμως, μα την αλήθειαν, αν δεν τον εύρης εις το διάστημα τούτου του μηνός, θα τον μυρισθής καθώς ανεβαίνεις την σκάλαν προς την αίθουσαν. ΒΑΣΙΛΕΑΣ Αμλέτε, αν θέλεις να φυλάξης την ζωήν σου, 'πού μας είναι ακριβή, καθώς πολύ μας θλίβει τούτη σου η πράξις, πρέπει ογλήγορα να φύγης.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν