Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 24 Ιουνίου 2025
Από μωρό παιδί τονέ διάβαζε ο Ιουλιανός, όσο κι αν πολεμούσαν οι άλλοι δάσκαλοι του να κρύβουν τα έργα του από ζούλια. Γνωρίζοντας να τον κολακεύη με τρόπο ο Λιβάνιος έμνησκε πάντα στενός του φίλος. Αφού πέρασε μερικόν καιρό στην πρωτεύουσα της Συρίας, ξεκίνησε τέλος προς την Περσία.
ΚΛΕΟΝΤ Ακριβώς γι' αυτό και η εκδίκησί μου θα είνε φρικτή· ακριβώς γι' αυτό θα δείξω τη δύναμι της καρδιάς μου· θα τη μισήσω, θα την εγκαταλείψω, όσο ώμορφη, όσο θελκτική, όσο αξιαγάπητη κ' αν τη βρίσκω. Νά την. Οι ανωτέρω. — ΛΟΥΚΙΛΗ — ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΛΟΥΚΙΛΗ Αυτό που σου είπα θα είνε. ΚΟΒΙΕΛ Κ' εγώ το ίδιο θα κάνω. ΛΟΥΚΙΛΗ Τι συμβαίνει, Κλεόντ; τι έχεις; ΝΙΚΟΛΕΤΑ Μα τι έχεις, Κοβιέλ;
Κι' εσένα πάλι οι τρελλοί να σε θωρούν μαζί μου, Μεταχαράς σε δέχουνται απ' αφορμή δική μου. Σε ταύτα η Αλήθεια στρέγοντας,το Ψέμα αγγαλιασμένη Στης φορεσιά του εφάνηκε με ταύτο σκεπασμένη, Κι' αφόντης ανταμόθηκαν το Ψέμα κι' η Αλήθεια, Στης γης τη σφαίρα επλήθυναν τα τόσα παραμύθια. Τα παραμύθια εξιστορώ· τους μύθους ξεδιαλέγω. Στολνώ το Ψέμα όσο μπορώ και την Αλήθεια λέγω.
Αμέτρητοι είναι οι λόγοι του, μα αμέτρητες κ' οι αγαθοεργίες του. Στους λόγους του φαίνεται ως το τέλος η ξακουστή του αρχαιομάθεια. Τους έγραψε όλους σε κάμποσο καθάρια Αττική, κ' είναι από τους λίγους που το κατόρθωσαν. Τα πλήθη όμως τα συγκινούσε όχι τόσο η γλώσσα του, όσο η ψυχική του η δύναμη· και το πιο κυριώτερο, που τα έργα του ταιριάζανε με τους λόγους του, σπάνιο συστατικό σε ρητόρους.
Και πριν αρχήση ο πόλεμος, θυμήσου, ο Ησαΐας Να βγη ψηλά 'ς το ξέφαντο κ' εκείθε να κηρύξη Το φοβερόν τον όρκο μας, για να γνωρίση ο κόσμος Ότι το ράσο του παπά κ' η μίτρα του Δεσπότη θα γένουν Χάρου φλάμπουρο και σκιάχτρο και σκοτάδι Και κατασάρκι μελανό στην Άγια Τράπεζά μας, Όσο σ' αυτά τα χώματα δαφνοστεφανωμένη Η Βουλωμένη εκκλησιά το μέτωπο δε δείξη.
Έτυχε όμως να λείψη στην Αντιόχεια, για να παιδέψη κάποιον άλλον εχτρό του· κι απάνω στην απουσία του ο γέρος, ο φαλακρός, ο θεοπόνηρος ο Ευτρόπιος, ο Πραιπόσιτος των Κουβικουλαρίων , πρώτος δηλαδή θαλαμηπόλος, που ανέβηκε σ' αυτό το αξίωμα από τους δρόμους μ' όσο γίνεται άτιμα μέσα, σοφίζεται να του βρη δική του νύφη του Βασιλέα, και του βρίσκει την όμορφη και τη φραγκογεννημένη Ευδοξία . Γυρίζει λοιπόν ο Ρουφίνος στην Κωσταντινούπολη, και τι να δη; Την Ευδοξία στο θρόνο!
Αχ, δεν τα μεγαλώνω όσο τους πρέπει και τους ταιριάζει. Και δεν είναι οι μεροδουλευτάδες μονάχα, είναι κ' οι πραματευτάδες, κ' οι αρχόντοι, κ' οι προεστοί. Μόλις σφαλνούνε τα μαγαζιά, κι αρχινούν το πιοτό οι πατριώτες. Από τον Παράδεισο του παπά Χαραλάμπη, ίσια στου κυρ Διαμαντή την ταβέρνα. Κ' έτσι περνάει και ξεχνιέται η ώρα, η μέρα, ο χρόνος κ' η ζωή.
Γιατί όταν αυγατίσουν οι προλετάριοι στον Ελληνισμό και τους σηκώσουν στο πόδι τα σοσιαλιστικά αισθήματα, ένστικτα ή ιδανικά, θα κάμουν και απεργίες και σηκωμούς, και μπορεί και να σκοτωθούν πολλοί, μαλώνοντας με το πισωδρομικό κράτος. Όσο για την ευτυχία των ανθρώπων δε φροντίζω, γιατί, ούτε τη δική μου ευτυχία δε γυρεύω.
Μα όσο επλησίαζαν, η μελωδία αδυνάτιζε, στο τέλος έπαψε, κι' όταν επλεύρισαν, τα χέρια του Τριστάνου είχανε πέσει νεκρά απάνω στης χορδές που έφρισσαν ακόμη. Τον επεριμάζεψαν και γύρισαν ατό λιμάνι για να παραδώσουν τον πληγωμένο στην σπλαχνική κυρία τους που ίσως θα μπορούσε να τον γιατρέψη. Αλλοίμονο!
Στα κόλυβα του χρόνου πια, μην τα ρωτάς, παιδί μου! Τύφλα νάχουνε όλα τα μαντζούνια κι' όλα τα κουκουνάρια του κόσμου, μπροστά στη θλίψι της χηρείας. Μονάχα οι μαννάδες απομείνανε, συφορά τους! να κλαίνε τα πεθαμμένα τους παιδιά... Όσο για τον Καπετάν-Πρέκα ούτε λόγος να γίνεται. Γέρος άνθρωπος, ένα σάψαλο εκεί, σαράντα χρόνια παντρεμμένος, αυτό τούλειπε. Να πάη ν' ανταμώση την τρυγόνα του!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν