Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 19 Μαΐου 2025
Σκύλο το κράζουν Κυνηγού και πιο λαμπρά 'ναι απ' όλα, όμως στον ουρανό κακό σημάδι 'ναι στημένο, 30 τι θέρμες φέρνει στ' άμοιρο τ' αθρωπολόϊ σα βγαίνει· έτσι, σαν έτρεχε, ο χαλκός του ξάστραφτε απ' τα στήθια.
Γιατί ένα μόνο, τόνομα, φέρνει ντροπή στους δούλους• μα σαν ο δούλος είν' καλός, από τους ελευθέρους δεν είνε πειο χειρότερος. ΧΟΡΟΣ Κυρά μου αγαπημένη, θέλω τη συφορά κ' εγώ να μοιρασθώ μαζύ σου, κ' ή να πεθάνω, ή κ' εγώ να ζήσω ευτυχισμένη.
ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΔΑΚΤΩΡ Αν επιτρέπη ο πρόεδρος και οι σοφοί διδάκτορες και όλοι οι παριστάμενοι, στον ικανώτατο υποψήφιο που σέβομαι και εκτιμώ θα υποβάλω μιαν ερώτησι: Ποια η αιτία κ' η αφορμή που ύπνο φέρνει τ' όπιον.
Ως τόσο, ψυχή πουθενά. Εξόν ο Αράπης εκείνος, που δέκα ύπνους κοιμάται απάνω στην πλάκα, στο πρώτο σκαλοπάτι γερμένος. Τι να τον κάνουμε τον Αράπη! Ως κι αγάπης όνειρο να γενούμε, και μέσα στο σκοτεινό του κεφάλι ναστράψουμε, πάλι αυτός θα κοιμάται! Ας περάσουμε καλλίτερα, κι ας ανέβουμε την τετράπλατη σκάλα που μας φέρνει στο μπέηκο το χαγιάτι. Παράξενο σπίτι!
Καταραμένον τρεις φοραίς παντός σκοπού το τέρμα, κατάρα σ' όλα τα ξυνά, 'στης ζάχαραις, 'στά κάντια, κατάρα σ' όσα οι γιατροί μας προσκολλούν 'στό δέρμα, βεντούζαις, καταπλάσματα, τσιρότα, βυζικάντια. Καταραμένος ο χορός, η μουσική, το μέλος, ό,τι γεννά παροξυσμόν κι' ερεθισμόν μας φέρνει, καταραμένοι όλοι σας, καταραμένον τέλος ό,τι μας δίνει την ζωή και ό,τι μας την πέρνει.
Αδύνατο πράμα, φίλε μου, να γυρεύης να μιμηθής Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς, κι αρχαίους Έλληνες, και να μην έχης δόση από βαρβαρωσύνη, τη βαρβαρωσύνη που βλέπει τα φανταχτερά τα ξένα και σκιάζεται, βλέπει τα δικά της και ντρέπεται. Μας φέρνει λοιπόν αυτό το ψεγάδι ίσια κ' ίσια στην πηγή της πηγής, δηλαδή στην πηγή που μέσαθέ της κι ο ίδιος ο Εγωισμός αναβρύζει.
Προς τι την κλαίετε λοιπόν, που είν' ανυψωμένη επάνω απ' τα σύννεφα, εις τ’ Ουρανού τα ύψη; Δεν είναι η αγάπη σας αληθινή αγάπη, εάν η ευτυχία της σας φέρνει τόσην λύπην.
Βλέποντας ο Ευσέβιος πως ο μεγάλος ο πόθος του Κωσταντίνου είτανε να ξεκάμη από τη μέση κάθε αφορμή ταραχής, τον καταπείθει πως ο μόνος τρόπος είναι να λευτερώση τον Άρειο και να φιλιώση μαζί του. Τονέ φέρνει λοιπόν ο Βασιλέας τον Άρειο στην Κωσταντινούπολη , και τονέ ρωτάει αν είταν έτοιμος να παραδεχτή της Νίκαιας το Σύβολο. Αποκρίνεται ο Άρειος με τρόπο σα να συφωνούσε με το Σύβολο.
Μα κι' έτσι ας πάει, και μ' όλα της τα κάλλη, πίσω στ' Άργος με τα καράβια τα γοργά, πάρα στερνά να μείνει και να μας φέρνει συφορές κι' εμάς και των παιδιών μας.» 160
Μες εκεί που ολομόναχο στενό και δυσέβρετο μονοπάτι φέρνει, από τα χρόνια εκείνα της παλληκαριάς και του πολέμου, από το ποτάμι στο Κακοσούλι απάνου, κι οπού τ' ανέβαιναν τότες η Σουλιώτισσες ζαλικωμένες με βαρέλες νερό και τραγουδώντας. Το σκοτάδι πίσσα περίγυρα. Κάτι λίγο ξεχώριζε μπροστά του τ' άσπρο ρέμμα του ποταμού που μούγγριζε σα να τον φοβέριζε να τον καταπιή.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν