Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 11 Μαΐου 2025
Σε συλλογιούμουνα στο Πυργί κ' έχυνα δάκρια πικρά. Δεν μπορούσα, δεν ήθελα να πιστέψω πως ο Χάρος μια μέρα θα πη της αγάπης μας· Έλα, έλα, και δω θα τελειώσης! Δεν το πίστεβα πως ο κόσμος μια μέρα θα σε ξεχάση. Σήμερα πια δε φοβούμαι το Χάρο· η αγάπη μας δεν έχει τέλος κι ο κόσμος δε σε ξεχνά.
— Το έλεγα, τσιούπρα μ', αλλά το είδα τόσες φορές αυτό το σημάδι, που δεν μου κάν' η καρδιά να το πιστέψω πλειο. Κατά το κοντινό το γράμμα τ' ο πατέρας σ' λέει, ότι θα είναι εδώ πριν από τα Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα ήρθαν κι' αυτός πούναι τος; Πάη τελείωσε κι' αυτή η μέρα. Πάη, ψυχή μ', κι' αυτή η διορία του πατρός σ' μαζύ με τες πολλές!
― Αλλά τόσο ήμουν απελπισμένος, που δεν ήθελα να πιστέψω τα ίδια μου τ' αυτιά. Και όταν πάλι δυνατώτερη και πλέον κοντά εξαναδευτέρωσε, είπα πως ήταν κάποιος από τους συντρόφους μου που αγγελοκρουόταν. Αλλά, δόξα να έχη ο Θεός, δεν ήταν από τους συντρόφους μου· ήταν από μία γολέτα που έπεσε κοντά και μας έσωσε. Λίγο έλειψε, ακούς, να φάμε και δεύτερο τράκο από τη γολέτα.
ΚΛΕΑΝΘΗΣ Γλυκειά είν' η λέξι σ' αγαπώ, μα πώς να την πιστέψω; Την είπες και την άκουσα, Φιλίς μου, ξαναπές την. ΑΓΓΕΛΙΚΗ Την είπα, Θύρσι, σ' αγαπώ. ΚΛΕΑΝΘΗΣ Ω! ξαναπές την πάλι. ΑΓΓΕΛΙΚΗ Ναι, σ' αγαπώ και σ' αγαπώ και δεν το κρύβω, Θύρσι.
Πράγματι πάω να πιστέψω πως κάθε μύθος και θρύλος που μας φαίνεται ότι βγήκε από το Θαύμα ή το φόβο ή τη φαντασία μιας φυλής ή ενός έθνους ήταν στην αρχή του εφεύρεση ενός μονάχα νου. Ο παράξενα περιωρισμένος αριθμός των μύθων μου φαίνεται πως μας οδηγεί σ' αυτό το συμπέρασμα. Μα ας μη πελαγώσουμε τώρα σε ζητήματα συγκριτικής μυθολογίας. Ας κρατήσουμε τη θέση μας στο ζήτημα της κριτικής.
Σιγά σιγά, χωρίς να το νοήση, θα βρεθή η Έλσα από τη γελαστή φύση των ανατολικών γιαλών στην ξερή των δυτικών κι ασυναίσθητα θα της επιβληθή τα μεγαλείο τους, που ξεπερνά κάθε άλλο μεγαλείο». Ωστόσο δεν μπορώ να πω πως στο ταξίδι αυτό έγινε κάτι, που να με κάμη να πιστέψω πως το σχέδιό μου είχε την επιτυχία που πιθυμούσα.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ Αυτές όπου κυλιώνται με βροντές. ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Άνθρωπε τολμηρότατε! πες μου τον τρόπο πάλι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Σαν παίρνουνε πολύ νερό, κ' έχουνε βια μεγάλη να κινηθούν, γκρεμίζονται χωρίς να το θελήσουν γεμάτες από τη βροχή• κι' αφού λοιπόν κυλίσουν απάνω η μια στην άλλη, σκάζουν ευθύς και γίνονται οι βρόντοι οι μεγάλοι. ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Και πώς θα το πιστέψω αυτό;
Ας το πω και τώρα, να με σώση· τι πειράζει; Όχι! δεν έχει δύναμη να με σώση, αφού δεν πιστέβω. Τέλειωσε! Θα πεθάνω. Πρέπει, πρέπει με κάθε τρόπο να πιστέψω. Ας ξανακάμω την προσεφκή μου. — Πάτερ ημών... Αχ! δε μ' ακούει! Δε θα μ' ακούση. Δε θέλει να μ' ακούση. Να όμως που κάτι νόημα έχουν κι αφτά τα παραμύθια.
Φίλε, έχω ένα δαχτυλίδι με πράσινη πέτρα, πάρ' το γι' αγάπη μου, και φόρα το στο δάχτυλό σου. Όταν κανένας απεσταλμένος λέη ότι έρχεται από μέρους σου, δεν θα τον πιστέψω ό,τι κι' αν κάνη, ό,τι κι' αν πη, όσο δε μου δείξη αυτό το δαχτυλίδι. Αλλά μόλις το ιδώ, καμμιά δύναμι, καμμιά βασιλική απαγόρευσι, δε θα μ' εμποδίσουν να κάνω ό,τι μου παραγγείλης, είτε γνωστικό είτε τρέλλα είναι.
Αν είσ' εσύ ο Κωσταντής, αν είσ' εσύ ο καλός μου, Πε μου σημάδια του σπιτιού κι' απέ να σε πιστέψω. — Έχομε σπίτι τρίπατο και κλήμα στην αυλή μας, Κάνει σταφύλια ροζακιά με ρόγες σαν καρύδια. — Κάποτ' απ' έξω πέρασες και τα είδες σα διαβάτης· Πε μου σημάδια του κορμιού κι' απέ να σε πιστέψω. — Έχεις ελιά στα στήθια σου και στη δεξιά σου πλάτη.. — Εσ' είσαι ο Κωσταντάκης μου, εσ' είσαι κι ο καλός μου!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν