Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 25 Ιουνίου 2025
Και εξηκολούθησε τον δρόμον του προς τα Λιβάδια τρέχων ορμητικώς και ασκόπως, ως οιστραλατούμενος ταύρος.
Αυτό όμως το έχουν και οι μεθυσμένοι, δηλαδή γίνονται αισιόδοξοι, όταν όμως τα εύρουν άσχημα, τότε παίρνουν δρόμον. Του ανδρείου όμως ιδιότης είπαμεν ότι είναι να αναμένη όσα φαίνονται και είναι και πραγματικώς φοβερά εις κάθε άνθρωπον, διότι αυτά είναι καλόν, το δε να μη αναμένη είναι αίσχος.
Ο Σαϊτονικολής ηγάπα να την πειράζη, και, αν την συνήντα εις τον δρόμον, θάλεγε του Μανώλη να της φιλήση το χέρι, ως σεβασμίας τάχα γραίας, διότι φοβερά επειράζετο όταν έβλεπεν αμφισβητουμένην την άλλως λίαν αμφισβητήσιμον νεότητά της.
Τόρα λοιπόν και εγώ, φίλε Θεαίτητε, δίδω την συμβουλήν εις τους δύο μας να θεωρήσωμεν δύσκολον και ασύλληπτον το γένος του σοφιστού, και να προμελετήσωμεν προηγουμένως την μέθοδον αυτού εις άλλο ευκολώτερον, εκτός εάν συ έχης να ειπής άλλον συντομώτερον δρόμον. Θεαίτητος. Όχι, δεν έχω. Ξένος.
Αν έβλεπε αυτός κ' εγώ δεν είχα μάτια, θα μου έδειχνε τον δρόμον 'ς τον τάφον. Εγώ έχω τα μάτια μου ακόμη... Εκατάλαβες. — Εκατάλαβα ότι είσαι καλή χριστιανή, απεκρίθη ο ιατρός. Και αποτεινόμενος προς τον τυφλόν· — Να δοξάζης τον Θεόν, επρόσθεσεν, ότι σου επρομήθευσε την βοήθειάν της. — Δόξα σοι ο Θεός, εστέναξεν ο γέρων.
— Ας είνε ωστόσο· αφού το θέλετε, ψάξτε, σκάβετε, σκάβετε· κάτι θα βρήτε· ή κόκκαλα, ή κοχύλια, ή λαλαρίδια. — Είπε, κ' επήρε δρόμον κατά το ρέμμα. Ημείς εμαζέψαμεν τα σύνεργά μας κ' επήραμεν τον ανήφορον, επιστρέφοντες εις το χωρίον.
Αλλά προς καιρόν ωρτσάριζε και έκοπτε τον δρόμον του πλοίου.
Ο Λαλάς μου εδιπλασίασε τας παρακαλέσεις του, μα εγώ σταθερός εις την απόφασίν μου χωρίς να του ειπώ άλλο, εμίσευσα, και περιπατώντας καμπόσον εσυναντήσαμεν ένα ιμάμην εις την στράταν, τον οποίον ερώτησα διά να μου δείξη τον δρόμον, που υπάγει εκεί που παίζει το κοντάρι η βασιλοπούλα.
Ο γλυκύς αυτός πόθος του δεν εβράδυνε να εκπληρωθή, διότι μίαν άλλην ημέραν φορτωμένος το δισσάκιον των ελεών, με τα χονδρά του ράκη και τα μεγάλα κρητικά υποδήματα, με τα λεπτοκαμωμένα και σκολιά ποδαράκια του, αναβαίνων τον ελικοειδή δρόμον, κατέπεσεν από του καύματος υπό τινα δροσεράν πευκών συστάδα, και ανακλιθείς, με προσκέφαλον το δισάκκιον, εβυθίσθη εις δροσερόν ύπνον, και εβράδυνε να κομίση προς τον Γέροντά του το δισάκκιον με τα ελέη, διαρπαγέντα, κατά τον ύπνον του, υπό λωποδυτών.
Είχε τους οφθαλμούς ημικλείστους και προσεπάθει ν' αποσείση τον ύπνον, όστις ήρχισε ν' αποναρκόνη αυτόν κατ' ολίγον. Την πήραν, την ράβδον και την φλοκάταν είχεν ακουμβήσει όπισθεν αυτού παρά τον κορμόν της πλατάνου. Ο Δαρώτας τω είπεν, ως να τον είχε καλέσει ο Βράγγης, ή ως να τον προέτρεπε να μείνη· — Θα υπάγω. Είναι καιρός. Τόσον δρόμον έτρεξα σήμερον!...
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν