Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 5 Μαΐου 2025
Η κόρη του Θεστίου Λήδα εγέννησε τρεις θυγατέρας, την Φοίβην, την Κλυταιμνήστραν, ήτις είναι σύζυγός μου, και την Ελένην. Ταύτης της Ελένης διεκδικούντες την χείρα ήλθον οι πλουσιώτατοι της Ελλάδος ηγεμόνες. Δεινώς δε ηπείλουν και αιματηρώς προς αλλήλους ηγωνίζοντο πώς έκαστος, αποκρούων τους άλλους, να λάβη αυτός την κόρην ως σύζυγον.
ΕΡΜ. Δεν έχω καιρόν, Μένιππε• αλλά κύτταξε εκεί προς τα δεξιά• εκεί είνε ο Υάκινθος και ο Νάρκισσος και ο Νιρεύς, ο Αχιλλεύς, η Τυρώ και η Ελένη και η Λήδα και όλα εν γένει τα αρχαία κάλλη. ΜΕΝ. Δεν βλέπω παρά μόνον κόκκαλα και κρανία άσαρκα, όμοια μεταξύ των. ΕΡΜ. Και όμως αυτά τα κόκκαλα είνε τα οποία εγκωμιάζουν όλοι οι ποιηταί και συ τώρα φαίνεσαι ότι τα περιφρονείς.
Ω ! είθε ποτέ τοιαύτη συμφορά να μη επέλθη ούτε εις εμέ ούτε εις τους απογόνους μου, οποία θα πλήξη τας χρυσοστολίστους Λυδάς και Τρωάδας συζύγους, αίτινες, θρηνούσαι παρά τους ιστούς των, θα λέγουν η μία προς την άλλην : — «Ποίος άραγε των Ελλήνων κλαίουσαν σύρων με από της μακράς μου κόμης θα με αποσπάση της ερειπωμένης πατρίδος μου; ». Και όλα ταύτα εξ αιτίας σου, Ελένη, κόρη του κύκνου με τον μακρόν λαιμόν, ως η φήμη λέγει, βεβαιούσα ότι σ’ εγέννησεν η Λήδα ενωθείσα μετά του Διός λαβόντος την μορφήν του πτηνού τούτου.
Ποιον πάλι τον μέλει αν ο Pater έβαλε στο πορτραίτο της Monna Lisa κάτι που ο Leonardo ποτέ δεν το φαντάσθηκε; Ο ζωγράφος μπορεί να ήταν απλώς σκλάβος κάποιου αρχαϊκού χαμόγελου, όπως κάποιοι το πίστεψαν, όμως όποτε μπαίνω στις δροσερές στοές του Παλατιού του Λούβρου και στέκω μπροστά σ' εκείνη την παράξενη μορφή «βαλμένη στη μαρμαρένια σάρκα της μέσα σ' εκείνο το τσίρκο των φανταστικών βράχων σαν μέσα σε χλωμό φως κάτω από τη θάλασσα», ψιθυρίζω μονάχος μου: «είναι πιο αρχαία κι από τους βράχους που ανάμεσά τους κάθεται· σαν το βρυκόλακα πολλές φορές πέθανε κ' έμαθε τα μυστικά του τάφου· και σε βαθειές θάλασσες βουτήχτρα, φέρνει γύρω της τις σκοτεινές ημέρες τους· και με τους εμπόρους της Ανατολής έκανε παζάρια για παράξενα υφάδια· κ' ήταν, καθώς η Λήδα, η μητέρα της Ελένης του Τρωικού πολέμου, και σαν την Άγια Άννα, της Μαρίας τη μητέρα· κι όλ' αυτά της ήταν σαν τον ήχο της λύρας και του φλάουτου και μένουν μονάχα με την τρυφερότητα, με την οποίαν έδωκαν τύπο στις γραμμές, που όλο αλλάζαν, και με την οποία χρωμάτισαν τα ματόκλαδα και τα χέρια». Και λέω στο φίλο μου: «Η μορφή που τόσο παράξενα βγήκε μέσ' από τα νερά εκφράζει τι ο άνθρωπος κατέληξε ύστερ' από χίλια χρόνια να επιθυμήση» και μου απαντά εκείνος: «Σ' αυτό το κεφάλι απάνω όλα τα άκρα του κόσμου μαζεύτηκαν και τα ματόκλαδα είναι λίγο κουρασμένα». Κ' έτσι η εικόνα γίνεται πιο θαυμαστή για μας παρ' ό,τι πραγματικά είναι και μας φανερώνει ένα μυστικό που τίποτε δεν ξέρει γι' αυτό· κ' η μουσική της μυστικιστικής πρόζας είναι τόσο γλυκειά στ' αυτιά μας, όσο γλυκειά ήταν η μουσική του φλαουτίστα που δάνεισε στα χείλη της Τζιοκόντας εκείνες τις πονηρές και φαρμακερές καμπύλες.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν