Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 20 Μαΐου 2025
— Τι λες να είνε; ηρώτησεν εν αδημονία το Λιαλιώ. — Χωρίς άλλο θα είνε για μας, απήντησεν ο νέος. — Βγήκαν να μας κυνηγήσουν; — Εμάς γυρεύουν, χωρίς αμφιβολία. — Και τι μεγάλη βάρκα είνε αυτή; — Αυτή είνε σκαμπαβία, με πολλά κουπιά, που κόβει δρόμο. — Ώστε αν είμασταν μπροστά εκεί, θα μας έπιαναν; — Αυτοί έχουν πλώρη το Τραχήλι. Σε λίγο θα μας έφταναν, αν είχαμε κάμει δρόμο προς τα εκεί.
Κάποτε με πιάνει κάτι τι· δεν είνε αδημονία, ούτε επιθυμία, είνε μία εσωτερική άγνωστη ταραχή, που απειλεί να ξεσχίση το στήθος μου και που μου κλείνει το λάριγγα! Αλλοίμονο! αλλοίμονο! και έπειτα περιπλανώμαι στην τύχη ανάμεσα στις φοβερές σκηνές αυτής της εποχής, που είναι έχθρα στους ανθρώπους. «Χθες το βράδυ έπρεπε να βγω.
Πού λοιπόν αι υποσχέσεις ασφαλείας ; Πού η ελπίς ότι τα δεινά ετελείωσαν ; Είχον οι γέροντες δίκαιον! Επεστρέψαμεν αμέσως εις Μεστά, βαδίζοντες ταχύτερον ή ότε ηρχόμεθα, και άνευ της προτέρας φαιδρότατος. Οι εκεί εξεπλάγησαν ότε μας είδον επιστρέφοντας, η δ' αφήγησις της εις Ελάταν σκηνής τους κατετάραξε, και η προτέρα αδημονία διεδέχθη διά μιας τας μόλις ριζωθείσας ελπίδας.
Αλλ' όπως είχον τα πράγματα, το ν' αποφασίση τις προς χάριν της ετέρας των σχολών θα ήτο όχι μόνον θανάσιμος προσβολή κατά της ετέρας, αλλ' η μεγάλη αδημονία διά τους ακολάστους τους πολλούς, η μεγάλη βδελυγμία διά τους υψίφρονας τους ολίγους.
Αυτά λέγει η φήμη, εκτός αν οι ποιηταί διέδωκαν εις τους ανθρώπους παρηλλαγμένην περί τούτων την αλήθειαν. ΑΧΙΛΛΕΥΣ και ΧΟΡΟΣ ΑΧΙΛΛΕΥΣ Πού είναι ο αρχιστράτηγος των Ελλήνων; Τις εκ των θεραπόντων του θ' απαντήση περί τούτου εις εμέ τον Πηλείδην Αχιλλέα, όστις ήλθον εδώ εις την σκηνήν του να τον εύρω ; Όλοι μεν αναμένομεν εδώ αργοί παρά τον Εύριπον, δεν είναι όμως ίση η αδημονία εις όλους.
— Τ'ν' είδια, μπάρμπα, απήντησε το παιδίον. — Και πού πάει; — Ξέρου 'γώ. Ο κυρ-Μοναχάκης εσηκώθη εν αδημονία, και με οργίλην χειρονομίαν έκαμε να τινάξη το τσιμπούκι του εις το έδαφος. Το πρώτον παιδίον, το όποιον ίστατο πέντε βήματα απ' αυτού, ετρόμαξε, φοβηθέν μη φάγη καμμίαν με το τσιμπούκι, και έτρεξε να φύγη. Το δεύτερον παιδίον έξω της θύρας έγεινεν άφαντον όπισθεν του τοίχου.
Το αδιέξοδον της θέσεώς του στενοχωρεί τόσον τον Αμλέτον ώστε αυτή του η αδημονία τον εισάγει εις νέαν ψυχολογικήν κατάστασιν, η οποία θα καταστήση σοβαρώτερον και δεινότερον το εσωτερικόν του μαρτύριον.
Και ενθυμήθη με πείσμα η γρηά τη νύφη της. — Από εκείνη την ξένη, από τη μάννα της, τόχει, αυτό το ελάττωμα από κείνη το κληρονόμησε χωρίς άλλο γιατί όσο για τ' άλλα, είνε λαμπρό παιδί, και μόνο αυτή την ψυχρότη δείχνει πως έχει, για να μην την διώ εγώ αποκαταστημένη. Και η αδημονία αυτή την έτρωγε χρόνια τώρα.
Μια Αλουπού οχ την ίδια αιτία, Και σε όμια αδημονία, Βλέποντάς τον σταματάει, 685 Φιλικά τον χαιρετάει· Και στην πρώτη ανταμοσί τους. Με μια κάπια αλαφροσί τους, Σαν ομιοπαθείς κι' οι διο τους Μολογάν το βασανό τους. 690 Λέγει η Αλουπού· θυμούμαι, Αν στο νου μου δε γελιούμαι, Κάπου εδώ κοντά σημάδι Έχω ιδή από πηγάδι·
Κ' εμάλαζ' ο Ευρύμαχος το τόξο και 'ς την λάμπα 245 εδώ κ' εκεί το ζέσταινεν, αλλά να το τανύση δεν εδυνήθη, και βαθειά 'ς την ένδοξη ψυχή του μ' αδημονία στέναζε, κ' είπε μεγαλοφώνως· « Τον εαυτό μου πόσ', ωιμέ, και όλους τους άλλους κλαίω· του γάμου τόσο, αν και δριμύς, δεν με θερίζει ο πόνος· 250 και άλλαις εις την περίβρεκτην Ιθάκην Αχαιίδες είναι πολλαίς, είναι και αλλού· με θλίβει ότι μας λείπει τόσον από την δύναμι του θείου Οδυσσέα, ώστε να μη τανύζουμεν εμείς το τόξο εκείνου· αχ! και 'ς ταις άλλαις γεννεαίς θα φθάσ' η καταισχύνη!» 255
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν