Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 11 Μαΐου 2025
Εις το πρώτον χώρισμα ήτο το μελετητήριον και ο κοιτών του φιλοσόφου, εις το δεύτερον υπήρχον αγάλματά τινα, είς βωμός και άλλα σύμβολα, ακατανόητα μεν, αλλ' ουδέν τα απαίσιον έχοντα. Ούτω δε αι περίεργοι απεμακρύνοντο εκείθεν, μηδεμίαν μεν αληθή πληροφορίαν αποκομίζουσαι, αλλ' όμως φέρουσαι εναύσματα προς διήγησιν μεγεθοποιημένων και φασματωδών πλασμάτων εις τας φίλας και γνωρίμους αυτών.
Ω! με πληγόνει κατά- καρδα ν' ακούω ένα χοντρό κορμί με κεφάλι φορτωμένο πλαστά σγουρά, να κατασπαράζη το πάθος εις τόσα κομ- μάτια, εις τόσα αληθινά παληοκούρελα, και μόνον διά να σπάνη τ' αυτιά των κάτω καθημένων ακροατών, οπού, οι περισσότεροι, άλλο τι δεν αισθάνονται ειμή τα βουβά ακατανόητα των παντομίμων θεάματα ή τον θόρυβον.
Κ' ενώ αυτή προχωρούσε με κόπο, παρουσιάστηκε από πίσω ένας γέρος, ήρθε, μας χαιρέτησε κι αυτός, έτριψε τα χέρια, έβηξε και μουρμούρισε ακατανόητα λόγια, κάνοντας θέση στους δύο ξένους να περάσουν το κατώφλι. Από μια βεράντα μισοτελειωμένη είδαμε όξω το φιόρδ και το στενό του καιρού της νιότης μας.
Αυτά όμως ο σοφιστής δεν θα τα παραδεχθή, αλλά θα ειπή: Ποίος τρόπος υπάρχει, διά να τα παραδεχθή αυτά ένας άνθρωπος με νουν, αφού αυτά τα οποία τόρα παραδέχεσθε δι' αυτά, προηγουμένως τα είπατε ανέκφραστα και αδιόριστα και ακατανόητα; Εννοούμεν, καλέ Θεαίτητε, αυτά που λέγει εδώ ο σοφιστής; Θεαίτητος.
ΣΙΜ. Μήπως και συ έκαμες εις κανένα εκδούλευσιν ομοίαν προς εκείνην που έκαμε ο Φάων προς την Αφροδίτην όταν εκ Χίου την επέρασε εις την απέναντι παραλίαν και εις αμοιβήν τον έκαμε εκ νέου νέον, ωραίον και αξιέραστον; ΠΟΛ. Όχι, αλλ' όπως είμαι ήμουν περιπόθητος. ΣΙΜ. Αυτά είνε ακατανόητα. ΠΟΛ. Και όμως είνε γνωστός αυτός ο έρως προς τους πλουσίους και ατέκνους γέροντας.
Έβλεπα να λάμπουνε στο σκοτάδι οι σπίθες από τα πέταλα των αλόγων, αιστανόμουνα πως έβρεχε λιγότερο τώρα κ' έβλεπα την τοποθεσία να φεύγη γύρω μου σα σκοτεινή φαντασμαγορία και μιλούσα όλη την ώρα με τον εαυτό μου ακατανόητα λόγια, που δεν εννοούσα πώς μου ερχόντανε στα χείλη.
Κρίνομεν με δύναμιν ανθρωπίνην πράγματα άγνωστα, ακατανόητα και αόρατα• ούτω δε πολλά και εκ των εύκολων μας φαίνονται δύσκολα και εκ των δυνατών αδύνατα, πολλάκις μεν και ένεκα απειρίας, πολλάκις δε και ένεκα νηπιότητος φρενών• και τω όντι πας άνθρωπος και ο πρεσβύτατος είνε νήπιος, καθότι μικρά και πολύ σύντομος είνε η διάρκεια της ζωής συγκρινομένη προς την διάρκειαν των αιώνων.
Περιττόν, υποθέτω, να σταθώμεν ενώπιον του μικρού αυτού θεατριδίου, το οποίον περικλείει ολόκληρον μία και μόνη ρυπαρά σινδών, και εις του οποίου την ανοικτήν θυρίδα κινούνται ένθεν κακείθεν δυο τρεις πλαγγόνες, συνδιαλεγόμεναι ακατανόητα διά του στόματος του κινούντος αυτάς θεατρώνου. Είνε τόσον αδέξιαι, ώστε ουδέ να δαρώσι καν προσηκόντως δεν κατορθόνουσιν. Ας προχωρήσωμεν.
Μερικοί όμως από τους σοφούς αυτούς για κακή μας τύχη, σαν που πήραν τον Πλατωνισμό και τον ξανάπλασαν, το ίδιο θάρρεψαν πως μπορούσανε να κάμουνε και με το Χριστιανισμό· τονέ μεταχειριστήκανε δηλαδή σα φιλοσοφικό σύστημα. Παίρνουνε λόγου χάρη την Αγία Τριάδα, και στη βάση της απάνω στένουνε δική τους Τριάδα με δικά τους ονόματα «Έν, Νους, και Ψυχή» κι άλλα ακόμα πιο δύσκολα και πιο ακατανόητα.
Παράμερη εξοχή, που το καλοκαίρι μονάχα τη θυμούνται οι χωριανοί και τη διαλέγουνε για τα ξεφαντώματά τους. Τώρα όμως, άνοιξη ακόμα, ο γέρος ο Ανέστης πλανιότανε ολομόναχος στη λησμονημένη εκείνη γωνιά του κόσμου, βγάζοντας ξεφωνήματα κι ακατανόητα λόγια κάθε φοράν που αγνάντευε βράχο ή χωράφι ή κορφοβούνι τριγύρω και του θύμιζε της νιότης τα χρόνια.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν