United States or Lesotho ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ε’ ΓΥΝΗ Μα το ξυράφι πέταξα από το σπίτι πέρα, και τρίχες άφησα κ' εγώ στο σώμα μου να βγάζω, που, όσο είνε δυνατό, γυναίκα να μη μοιάζω. ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ Έχετε και τα γένεια σας, που όταν θα μπορέσουμε να συναχθούμε, είπαμε πως όλες θα φορέσουμε; Δ’ ΓΥΝΗ Ωραία γένεια έφτιασα κ' εγώ, μα την Εκάτη! Ε’ ΓΥΝΗ Κ' εγώ πολύ καλήτερα κι' από του Επικράτη. ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ Και σεις τι λέτε;
Άμα διαβάζω τα φύλλα αυτά και βλέπω πως τρέκλιζα αναμεταξύ ελπίδας και φόβου δε νοιώθω πως μπορεί να είναι αληθινά όσα διηγούνται αυτά τα φύλλα. Κι όμως είναι. Κι όσο κι αν είναι τα σημειώματα αυτά άπλερα και κοματιαστά, μου διηγούνται ωστόσο με τέλεια βεβαιότητα πως τότε έλπιζα περσότερο παρότι μπορώ να το εννοήσω τώρα που εξηγηθήκανε και τελειώσαν όλα.
Απ' όλα όσα γίνανε και που πολλά απ' αυτά μου φαινόντανε τότε σκοτεινά κι αξήγητα, ένοιωσα πως αυτά είταν η εξήγηση της μοίρας της και της δικής μου και θα είχα απελπιστεί, αν τα έβλεπα τότε όλα τόσο καθαρά, όσο τα βλέπω τώρα.
Σ’ αυτόν λοιπόν, όσο γλωσσάς και να ’ναι, αντίκρυ έχει ταχθή, με αντρεία ψυχής, ο Πολυφόντης φύλακας άξιος μπιστεμού, με τη βοήθεια της Άρτεμης προστάτισσας και θεών των άλλων. Λέγε άλλον τώρα σ’ άλλες κληρωμένο πύλες. ΧΟΡΟΣ Ας πάη με τις φοβέρες του κι αυτός κι αστροπελέκι ας τον ποδίση πριν μεσ’ στα σπίτια μου χυμίση, και με περήφανο κοντάρι απ’ την παρθενική φωλιά μου μπορέση να με ξεπορτίση.
Γιατί πολλά θα σου ήλεγα, και να σου φανερόσω, Πως γληγορεύω τον καιρό ναρθώ να σ' ανταμόσω, Πως προσπαθώ νυχτοήμερα μ' αγώνα και με κόπο, Του μισεμού μου κι' ερχομού να κάμω κάθε τρόπο, Και με αυτήν την αφορμή περίσια να σου γράψω, Του νου μου τον περιορισμό να χαμοκαταπάψω, Μον όσο κι' αν δυναστευτώ το νου μου αλλού να στείλω, Εκείνος τρέχει κλέφτικα στο μαθημένον φίλο. Αχ!
Τους είχαν όμως τότες όχι τόσο για πόλεμο, όσο για θεωρία, με τα « επανωκλίβανά» τους και με τα κεντητά τα λιοντάρια, στήθια και ράχη. Αρχηγός τους είταν ο Μάγιστρος των Οφφικίων . Έχουμε και κάμποσους άλλους φρουρούς, μα για την ώρα αναφέρνουμε μονάχα τους Δομέστικους και τους Προτήκτορες , που λέγουνταν και Διαιτάριοι , και Παραμονοί , και Πρεσέντες .
Ευχαριστιότανε ο Δάφνης που δεν τον επίστευε κι αφού εστάθηκε στη μέση του κοπαδιού κ' έπιασε με το ένα χέρι γίδα και με τάλλο τράγο, ορκιζότανε ν' αγαπάη τη Χλόη όσο θα τον αγαπούσε· κι αν προτιμήση άλλον από το Δάφνη να σκοτωθή αυτός, αντί για κείνη.
— Πού βρέθηκες εδώ, γερόντισσα; Κάτι συλλογισμένη σε βλέπω . . . — Αχ! γυιε μου! . . . είπεν η Φραγκογιαννού. Έχω βάσανα και πάθια . . . — Τα βάσανα δεν λείπουν από τον κόσμο, γερόντισσα . . . Όσο και να κάμη ο άνθρωπος, δεν μπορεί να τ' αποφύγη . . . — Αχ! πάτερ-Γιάσαφε, είπεν εν θλιβερά διαχύσει η Φραγκογιαννού. Νάμουν πουλί να πέταγα!!!
Πού να είσαι, ω ψυχή μου;... δεν σ' ευρίσκω πουθενά, και με κάνεις να θυμώνω και να πέρνω τα βουνά. Πού να κάθεσαι, ψυχή μου; απ' εμπρός ή απ' οπίσω; όσο σ' ένα κι' άλλον τοίχο το ξερό μου κι' αν κτυπήσω, δεν 'μπορώ να καταλάβω μήτ' εγώ μηδέ κανείς αν εσύ το αίμα είσαι ή το αίμα συ κινείς.
Βρίσκουμε κάμποσους Πατριάρχηδες κι αγωνίζουνται για δόγμα ή καμιάν αρχή, μα λίγοι αφιερώσανε ζωή και ψυχή στην ευαγγελική θρησκεία, κι όχι σε ζητήματα θεολογικά. Κι όσο για ξεθαρρεσιά, κανένας τους πια δεν ξεστόμισε λόγο να κατακρίνη πορφύρα ή άλλη βασιλική πολυτέλεια, μάλιστα Αυτοκρατόρισσας.
Λέξη Της Ημέρας