Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 3 Μαΐου 2025
« Η φήμη 'ς την Κυβέρνησι » Αναστατώσεις κάμει. » Μου πέρνουνε τη στρατηγιά, » Με κάμνουν εξωμότη . . . » Αλλά! . . . και πάλι μ' έβαλαν «'Σ τη θέσι μου την πρώτη, » Όταν 'ς τα όρη η Τουρκιά » Φάνηκε του Βαϊράμη.» «'Σταίς Θερμοπύλαις πέταξα, «'Στό δρόμο τόνε πιάνω, » Και του σκορπίζω το στρατό. » Και τον αναστατόνω. » Ω, . . . τότε 'ς την Αθήνα μας » Νέους εχθρούς σηκόνω » Απάνω μου.
— Να ιδώ πλειο το καματερό σας, είπε ποτε εισελθούσα η γραία γειτόνισσα αίφνης, ευρούσα την θύραν ημιάνοικτον, εν ώ η Γερακούλα αναιβασμένη επί καθίσματος υψηλού, ανεσκάλευε τους ακαμάτες εν τη επάνω καλαμωτή. Και επειδή η Γερακούλα δεν ήκουσεν, επανέλαβεν η γειτόνισσα πλησιάζουσα: — Να ιδώ το καματερό σας πλειο! — Ου! δεν έχω, δεν έχω. Ψόφησε, το πέταξα.
Όταν εγίνονταν αυτά, έκαμα ένα κορίτσι· μη θέλοντας να το αναθρέψω φτωχικά, αφού το στόλισα μ' αυτά τα σημάδια, το πέταξα, ξέροντας, ότι πολλοί πεθυμούνε να γίνουν και με τέτοιο τρόπο πατέρες.
Και πέταξα «'Σάν αστραπή 'ς την Πλάκα. » Πιάνω καρτέρι των Τουρκών » Κ' ήθελα τους χαλάσει, «'Στο χέρι αν δεν πληγώνομαν, » Και μ' έφυγαν 'ς τα δάση. » Φεύγω 'πό 'κεί και έφθασα «'Στο Σούλι μου, 'ς τη Λάκκα.»
Επειδή είχα κάμει πρώτον ένα γιο, δεύτερη μια θυγατέρα και τρίτο τον Άστυλο, εθαρρούσα πως ήτανε αρκετή η γεννιά· κι άμα γεννήθηκε ύστερ' απ' αυτά το παιδί τούτο, το πέταξα, βάζοντας μαζί του τα πράγματα αυτά, όχι για σημάδια παρά για νεκρικά. Μα άλλα της τύχης τα γραμμένα. Επειδή το μεγαλύτερο παιδί κ' η θυγατέρα επέθαναν από την ίδια αρρώστια την ίδια ημέρα.
Ε’ ΓΥΝΗ Μα το ξυράφι πέταξα από το σπίτι πέρα, και τρίχες άφησα κ' εγώ στο σώμα μου να βγάζω, που, όσο είνε δυνατό, γυναίκα να μη μοιάζω. ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ Έχετε και τα γένεια σας, που όταν θα μπορέσουμε να συναχθούμε, είπαμε πως όλες θα φορέσουμε; Δ’ ΓΥΝΗ Ωραία γένεια έφτιασα κ' εγώ, μα την Εκάτη! Ε’ ΓΥΝΗ Κ' εγώ πολύ καλήτερα κι' από του Επικράτη. ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ Και σεις τι λέτε;
Ω! πώς ποτέ δεν λησμονώ εκείνη την βραδηά, που 'πέταξα 'στης Βέρας μου να κάμω πατινάδα! εσκίρτα από έρωτα η νέα μου καρδιά, και με Σειρήνος άρχισα να κελαϊδώ γλυκάδα. πλην τίποτε, ούτε φωνή, ούτε της Βέρας φάσμα, κι' είδα την στέγην έρημον παντού και σκοτεινήν... ω! αν εξύπνα η Ρωσσίς μ' εκείνο μου το άσμα, θα έπιπτε λιπόθυμος από την ηδονήν.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν