Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 25 Ιουνίου 2025
Αι ολίγαι λέξεις αίτινες ακολουθούσιν είνε λέξεις τα μάλιστα αξιομνημόνευτοι· είνε δήλωσις του Ιησού ήτις επήνεγκε παραμυθίαν όχι εις την Μάρθαν μόνον, αλλ' εις εκατοντάδας μυριάδων έκτοτε, και θα εξακολουθή να παρηγορή τον κόσμον μέχρι συντελείας: «Μη φοβού, αναστήσεται ο αδελφός σου».
Οι μεν εντός της πόλεως ευρισκόμενοι ενόμιζον ότι εισέπλευσαν ήδη οι πολέμιοι εις τον Πειραιά, οι δε εν Πειραιεί ενόμιζον ότι ούτοι εκυρίευσαν ήδη την Σαλαμίνα και ότι από στιγμής εις στιγμήν ήθελαν παρουσιασθή εις τον λιμένα· τούτο δε ευκολώτατα θα εγίνετο, εάν οι εχθροί δεν εκυριεύοντο υπό φόβου και δεν ημπόδιζεν αυτούς ο άνεμος.
Όταν δε φθάση ο καιρός που συνεφώνησαν, τον οποίον αυτοί προποιούνται ότι ελησμόνησαν, τότε υπενθυμίζει την συμφωνίαν και διά της βίας μετά χρεμετισμών και έλξεων τους αναγκάζει πάλιν να προσέρχωνται εις τον παίδα διά τους αυτούς λόγους, και όταν πλησιάσωσι, συγκύπτει, εκτείνει την ουράν, δαγκώνει τον χαλινόν και μετ' αναιδείας σύρει· ο δε ηνίοχος ακόμη περισσότερον καταληφθείς υπό φόβου και σεβασμού, ως όταν εξορμά τις από την αφετηρίαν των αγώνων και πίπτη προς τα οπίσω, ακόμη βιαιότερον σύρει οπίσω τον χαλινόν διά των οδόντων του αγρίου ίππου κ' αιματώνει την αυθάδη γλώσσαν και τας σιαγόνας, και τα σκέλη και τα ισχία του πληγώνει οδυνηρώς στηρίξας αποτόμως εις την γην.
Εν τω μεταξύ εκείνη είχε γείνει άφαντος από τον εξώστην, και μετ' ολίγας στιγμάς επρόβαλε, με το λευκόν κολόβιόν της στίλβον εις το φως της σελήνης, από την βορεινήν γωνίαν της οικίας, κατερχομένη εις τον αιγιαλόν. Ο νέος την είδε και ησθάνθη χαράν μετά φόβου. Έπραττε σχεδόν ασυνειδήτως. Δεν ήλπιζεν ότι θα ήτο ικανή να το κάμη. Εκείνη, μη αγαπώσα να εκφράση τους ενδομύχους λογισμούς της, είπεν·
Τόρα όμως ο αρχηγός των στρατοπέδων; Άραγε, εάν κατέχη την πολεμικήν επιστήμην, είναι ικανός να κυβερνά, και αν ακόμη είναι δειλός εις τους κινδύνους και τον πιάνη ναυτία του μεθυστικού φόβου; Πώς είναι δυνατόν; Αν δε πάλιν δεν κατέχη την τέχνην και συγχρόνως είναι και δειλός; Εννοείς κανένα εντελώς κακορρίζικον, και όχι αρχηγόν ανδρών, αλλά κάπως υπερβολικά εκθηλυσμένον.
Αυτά τα σπαρταρίσματα και τα ξιππάσματά σου, αυτά τ' αναγελάσματα του φόβου, άφησέ τα κι όταν, χειμωνιάτικα κοντά εις την φωτιά της, ακούεις μια γερόντισσα να λέγη παραμύθια που τάμαθ' απ' την νόννα της! Αλήθεια εντροπή σου! — Τι χάσκεις; Τι; Είναι σκαμνί αυτό εκεί που βλέπεις! ΜΑΚΒΕΘ Δεν βλέπεις; Να! Κύτταξ' εκεί! Ιδέ τον! — Τι μου λέγεις; Α! Δεν με μέλει! Λάλησε, αφού 'μπορείς και νεύεις.
— Εγώ είμαι φτωχός άνθρωπος, επανέλαβεν ο Τρέκλας. Ο ανωτέρω διάλογος εποικίλλετο υπό των υλακών του Χόμο, όστις δεν έδειξε δειλίαν εις την περίστασιν ταύτην. Ως εννοεί ο αναγνώστης, το δύσκολον της συνεννοήσεως των δύο τούτων ανθρώπων προήλθεν εκ του αμοιβαίου φόβου, ον είχον προς αλλήλους. Ο μεν ξένος εφοβείτο υπέρ του σκοπού του, ο δε Τρέκλας υπέρ του δέρματός του.
Ο αρχηγός τότε ο μαυριδερός, έρριψε λοξόν βλέμμα επί των συντρόφων του, ων ο νεώτερος είχε καταληφθή υπό τινος μυστικού φόβου όπερ τον ηνάγκαζε να βραδυπορή· οι δ' άλλοι ακουσίως εβραδυπόρουν και αυτοί, ως όταν σκοντάπτη κανείς επί λίθου.
Παρετήρησε προσέτι, ότι η Λίγεια είχε γίνει ισχνή. Ησθάνετο ότι δι' αυτήν θα εθυσίαζεν όλας τας γυναίκας και την Ρώμην ολόκληρον. Θα έμενεν αφωσιωμένος εις την θέαν εκείνην. Αλλ' ο Χίλων τον έσυρεν από το κράσπεδον του μανδύου του εκ φόβου μήπως υποπέση είς τινα απερισκεψίαν. Εν τοσούτω οι χριστιανοί είχον αρχίσει να προσεύχονται και να ψάλλωσιν.
Είναι το πράγμα της στιγμής! Θα του περάση τώρα. Ανίσως τον προσέχετε και τον παρατηρείτε θα πειραχθή, και το κακόν χειρότερον θα γείνη! ΜΑΚΔΩΦ Ναι! Κ' είμαι άνδρας τολμηρός, αφού τολμώ και βλέπω εκείνο που θα 'τρόμαζε κι' ο Σατανάς να βλέπη! ΛΑΙΔΗ ΜΑΚΒΕΘ Ανοησίαι! Πλάσματα του φόβου σου είν' όλα! Και τούτο σαν την μάχαιραν θα ήναι 'ς τον αέρα, που έλεγες πως σ' έδειχνε τον δρόμον προς τον Δώγκαν!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν