United States or Liberia ? Vote for the TOP Country of the Week !
'ς το δώμα μου τον πήρα εγώ κ' εκαλοξένισά τον, ως είχε απ' όλα τα καλά το σπίτι μου αφθονία· 195 και αλεύρια, φλογερό κρασί, και βώδια της θυσίας απ' το κοινόν εσύναξα κ' εχάρισά τα εκείνου, μ' όλη την συνοδία του να ευφραίνεται η ψυχή του. δώδεκα ημέραις οι Αχαιοί πρόσμεναν τότε οι θείοι· μέγας τους έκλειε Βορηάς, και ουδέ 'ς την γη να μείνουν 200 τους άφινε· κάποιος θεός εχθρός τον είχε στείλει· 'ς ταις δεκατρείς, άμ' έπεσεν, εκείνοι εξεκινήσαν».
Από κει άγγιξε στη Ζάκυνθο και πήρε νερό, και τέλος φτάνει στη Σικελία. Τη Σικελία την είχαν τότες οι Γότθοι, και τους αποδεχτήκανε φιλικά τους δικούς μας. Τους πληροφορήσανε μάλιστα και πως δεν τους πρόσμεναν οι Βαντάλοι.
Χίλιες στον κάμπο καίγανε φωτιές, κι' από πενήντα κοντά σε κάθε κάθουνταν νυχτοφωτίστρα φλόγα· και τ' άτια, βίκο τρώγοντας κι' ασπρόγλυκο κριθάρι, την ώρια πρόσμεναν αβγή όρθια κοντά στα πλοία. 565 Σαν έτσι οι Τρώες φύλαγαν· μα τους Αργίτες μάβρη τρομάρα θέριζε, φυγής συντρόφισσα ατιμάστρας, και πλήγωνε βαρύς καημός κάθε αρχηγού τα σπλάχνα.
Κ' έτσι δεν άφησε μήτε τον ήσυχο και τον καλό Σύλλογο να κάμη ταθώο του το Συνέδριο, που το χαίρουνταν και το πρόσμεναν όλοι. Δεν έβγαλα το λόγο μου κ' ίσως γλύτωσα τότες από κάμποσα που θάκουα ο ίδιος, — μόνο που θάκουαν τη γλώσσα μου οι Πολίτες. Ωςτόσο δεν το πιστέβω. Θυμώνουνε, σα με διαβάζουνε σαν τους τα διαβάζω, λένε πως μιλώ σαν που μιλεί όλος ο κόσμος, γιατί δεν τα βλέπουνε τυπωμένα.
Ζερβόδεξα κοντά στο κεφάλι της, κάθονταν σταυροπόδι ο Δημητράκης κ' η Ελπίδα. Κάθονταν ακκουμπώντας στην παλάμη το πρόσωπο και κυττάζοντάς την προσεχτικά, σα να πρόσμεναν τα λόγια της. Επίσης ζερβόδεξα στα πόδια της κάθονταν ο γέρο Μαλαματένιος κ' η γριά του σκυφτοί κι αμίλητοι, σα να κρατούσαν τη σκεπή απάνου τους.
Εξόν από μερικούς που δεν πρόσμεναν από τους Αθηναίους σοφία, παρά μονάχα Ελληνικά γράμματα, καθώς λόγου χάρη οι δυο Ιεράρχηδες Βασίλειος και Γρηγόριος, εξόν απ' όσους φυλάγανε μέσα τους, κάποια ευλάβεια προς ταθάνατα μνημεία της αρχαιότητας, και θωρώντας τα βάφτιζαν το νου τους μέσα στης τέχνης τα θεία μυστήρια, όλοι οι άλλοι που κατεβαίνανε στην Αθήνα πέφτανε στα δίχτυα ψευτοδασκάλων και τοκογλύφων.
Έτσι του ερχόντανε να γκρεμηστή από τα σιδερένια τα κάγκελα. Ζυγώνει ο γέρος ο Μαυρουδής και τον παίρνει από το χέρι. — Να πάρης τώρα την μικρή μαζί σου και να πάτε σπίτι εσείς, του λέει. Εμείς οι μεγάλοι θα πάμε στο Κοιμητήριο. Πήρε ο Παυλής τη Σμαράγδα και κατέβηκαν. Πήγανε σπίτι, καθίσανε στο πεζούλι, και πρόσμεναν το χαροκαμένο το γέρο. Έκλαιγε η μικρή, και την παρηγορούσε ο Παυλής.
Λέξη Της Ημέρας