Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 30 Απριλίου 2025
Η Μανιά εξύπνησε την γειτόνισσάν της πρόωρα, με επικλήσεις και φωνάς πόνου. Εκείνη εξύπνησε, την ελυπήθη, και ήνοιξε το παράθυρόν της. Η γραία της εζήτησε με κομμένην φωνήν «ένα κόμπο ρακί» να βάλη στο στόμα της, διά «να πιασθή η ψυχή της», επειδή της είχε «λυθή ο αφαλός της» από ένα «σφάχτην», δριμύν πόνον που την έπιασεν έξαφνα σ' όλα τα σωθικά της, από το «χουλιαράκι» της και κάτω.
Την απόκρισιν ταύτην του μαντείου απέστειλεν αμέσως εις την Σπάρτην· αποχαιρετίσας δε και συγγενείς και φίλους, απεφάσισε να μη επανέλθη ποτέ εις την φίλην πατρίδα του, φοβούμενος μη λυθή διά της επανόδου του ο όρκος των συμπολιτών του, και καταργηθώσιν οι νόμοι του προς βλάβην της Σπάρτης· διότι οι Σπαρτιάται είχον ορκισθή ότι θέλουν φυλάξει αυτούς μέχρι της επιστροφής του.
Και ο ζαβοπόδης ο ένδοξος απάντησέ του κ' είπε• «Να μη ζητής τούτο απ' εμέ, γεωφόρε Ποσειδώνα• 350 αχρείαις κ' η εγγύησες προς τον αχρείον είναι• εις τους θεούς κατέμπροσθεν πώς θα σε δέσω, αν ίσως ο Άρης φύγη άμα λυθή χωρίς να με πλερώση;» Και προς αυτόν απάντησεν ο σείστης Ποσειδώνας• «Και αν ο Άρης, Ήφαιστε, μας φύγη και αθετήση 355 το χρέος του, θα 'μ' έτοιμος εγώ να σε πλερώσω».
Ποιος ξέρει α δεν είχε και την ελληνομαθημένη την Ευδοκία μαζί του ο Νεστόριος; Η Πουλχερία ως τόσο πήγαινε με τον Κύριλλο. Και για να λυθή το ζήτημα μια και καλή σαν τα πρώτα, ενεργεί η γνωστικιά Πουλχερία να συστηθή μεγάλη σύνοδο στην Έφεσο — η τρίτη Οικουμενική. Προσκαλιούνται λοιπό στα 430 όλου του χριστιανικού κόσμου οι Επίσκοποι να μαζευτούνε στην Έφεσο τον ακόλουθο χρόνο.
Ο Μίρτος εβάδιζε πλησίον μου. Η σιωπή μας είχε λυθή επί τέλους, αλλ' η συνδιάλεξις δεν διεξήγετο μετά πολλής ζωηρότητος εκατέρωθεν· άλλως δεν ήτο και εύκολος ως εκ της φύσεως αυτής του εδάφους. Περιωρίζετο κυρίως εις ερωταποκρίσεις περί των μερών τα οποία διηρχόμεθα, και περί επεισοδίων πολεμικών συνεχομένων μετ' αυτών. Περί αναμνήσεων τρυφερών και αποχαιρετισμών ερωτικών ούτε λόγος.
Αν όχι, θα τον δήτε, μόλις λυθή, με το στόμα ανοικτό, με τη γλώσσα μια πήχυ έξω, να κυνηγάη, για να δαγκώση, ζώα και ανθρώπους». Τον λύνουν. Πηδάει στην πόρτα και τρέχει στο δωμάτιο όπου άλλοτε βρισκότανε ο Τριστάνος. Γαυγίζει, κλαίει, ψάχνει, επί τέλους βρίσκει τα ίχνη του κυρίου του. Διασχίζει βήμα προς βήμα το δρόμο που είχε ακολουθήσει ο Τριστάνος ως τον τόπο της φωτιάς.
Μπορεί να πιστέβη πως έτσι θα λυθή το ζήτημα. Φταίω πολύ που δεν την έγραψα και γω, να δείξω, γράφοντας την καθαρέβουσα, πώς πρέπει να γράφουμε τη δημοτική. Μας φοβερίζει πως γρήγορα θα φανή κανένας «Παύλος», που να μας φέρη στον ίσο δρόμο. Τον προσμένω με χαρά μου και προσμένω τι θα μας πη. Ο Πάβλος του κ.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν