Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 1 Μαΐου 2025
Ο Βινίκιος εισήλθεν εις τέταρτον υπόγειον, μικρότερον των προηγουμένων, και ύψωσε το φανάριόν του. Αίφνης ερρίγησε. Του εφάνη ότι έβλεπεν υπό τας σιδηράς ράβδους φεγγίτου, την γιγαντιαίαν μορφήν του Ούρσου. Έσβεσεν αμέσως την λυχνίαν του και επλησίασε: — Συ είσαι, Ούρσε; Ο γίγας ύψωσε την κεφαλήν. — Τις ει; — Δεν με αναγνωρίζεις; — Έσβυσες το φως, πώς θέλεις να σε αναγνωρίσω;
Η φωνή εκείνη κατεσίγασε τον τρόμον των, και ήσαν πρόθυμοι να Τον λάβωσιν εις το πλοίον αλλ' η ορμητική του Πέτρου αγάπη, ο σφοδρός πόθος εκείνου όστις εν τη απεγνωσμένη αυτοσυνειδησία του είχε κράξει ποτέ, «Έξελθε απ' εμού!» τώρα δεν δύναται ουδέ να περιμένη την προσέγγισιν Του, και περιπαθώς κράζει: «Κύριε, ει Συ ει, κέλευσόν με του ελθείν προς Σε επί του ύδατος». «Ελθέ».
Μ' επρόσταξαν να μη αναφέρω ούτε το όνομά του, να μη μεσιτεύσω δι' αυτόν ούτε ποτέ να τον βοηθήσω με κανένα τρόπον ει δε μη, θα χάσω διά παντός την εύνοιάν των. ΕΔΜ. Και τω όντι παρά φύσιν και απάνθρωπα! ΓΛΟΣΤ. Μη σε μέλει! — Μη τύχη και ειπής λέξιν. Οι δούκες εμάλλωσαν. Τρέχει και κάτι χειρότερον ακόμη. Έλαβα γράμμα απόψε.. Να μη μας ακούση κανείς.
Αλλά δεν είναι ανάγκη εκείνο, όπερ έχει την αυτοκινησίαν εν τη ουσία του, να κινήται υπ' άλλου, ει μη μόνον κατά συμβεβηκός, όπως ουδέ το καθ' αυτό και δι' εαυτό αγαθόν είναι, αγαθόν δι' άλλο και χάριν άλλου. Η δε ψυχή δύναταί τις να είπη ότι, αν κινήται υπό τινος, προ πάντων υπό των αισθητών κινείται.
Τότε ο Κύρος, γελάσας είπε· «Και τούτο σοι επιτρέπω, ω Κροίσε, και ει τι άλλο ήθελες ζητήσει εις το μέλλον παρ' εμού.» Ταύτα είπεν, ο δε Κροίσος άνευ αναβολής έπεμψε Λυδούς εις τους Δελφούς, διατάξας αυτούς να κρεμάσωσι τα δεσμά του εις την είσοδον του ναού και να ερωτήσωσι τον θεόν εάν δεν ησχύνετο διά τους χρησμούς με τους οποίους παρώτρυνε τον Κροίσον να επιχειρήση τον πόλεμον κατά των Περσών, επί τη ελπίδι ότι ήθελε καταστρέψει την αρχήν του Κύρου· δεικνύοντες δε τας πέδας να τω είπωσιν ότι τοιαύτα ακροθίνια τω προσφέρουσι· και τέλος να τον ερωτήσωσιν εάν οι ελληνικοί θεοί συνειθίζωσι να ήναι αχάριστοι.
ΑΝΑΤ. Έι ύστερα; τούτο είναι ντεκαπέντε πήχες άνταμ άιδε να τγιούμε... λέγε παρακάτου. ΛΟΓ. Και δη εσθιοπινονταδοντορχουμενοευφραινομένων. ΑΝΑΤ. Βάι βάι βάι, πώς τ' όβγανες απ' το ιστόμα σου τούτο και ντεν κόπηκε το μισό μέσα! τούτο τζεγγέλια τέλει να τραβούνε δέκα αντρώποι, και γκιουζ μπελά να βγάνουνε... εκατό πήχες είναι τούτο αρτίκ σωστό. ΑΝΑΤ. Ποιο χέστηκε; άιντε να τγιούμε, τι τα πης ακόμα.
Οι ιχθύες του Μεσολογγίου μ' εφάνησαν αξιόλογοι εις το πρόγευμα, καίτοι η όσφρησίς μου ανεύρε παρ' αυτοίς ιδιάζουσάν τινα οσμήν, ως ει είχον καπνισθή και ούτοι διά θυμιάματος.
ΒΕΡΝΑΡΔΟΣ Τις ει; ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ 'Σ εμέ συ πρέπει ν' απαντήσης· στάσου και φανερώσου. ΒΕΡΝΑΡΔΟΣ Ζήτ' ο Βασιλέας! ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ Είσαι ο Βερνάρδος; ΒΕΡΝΑΡΔΟΣ Αυτός. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ Με πολύν ζήλον ήλθες 'ς την ώραν σου. ΒΕΡΝΑΡΔΟΣ Μεσάνυκτα σήμαναν τώρα· ν' αναπαυθής άμε, Φραγκίσκε. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ Πολλαίς χάρες δι' αυτήν την αλλαγήν· είναι δριμύ το κρύο και μ' έπιασε ολιγοψυχιά.
Ούτω τον αυτού θυμόν ορμαίνει πεσών κακφυσιών οξείαν αίματος σφαγήν βάλλει μ' ερεμνή ψακάδι φοινίας δρόσου, χαίρουσαν ουδέν ήσσον, ή διοςδότω γάνει σπορητός κάλυκος εν λοχεύμασιν. ως ώδ' εχόντων, πρέσβος Αργείων τόδε, χαίροιτ' αν, ει χαίροιτ', εγώ δ' επεύχομαι... Εγώ δ' ατρέστω καρδία προς ειδότας λέγω. Συ δ' αινείν είτε με ψέγειν θέλεις όμοιον.
Έμενεν εν τούτοις ο πατήρ μου κατάκοιτος, υπέσκαπτε δε τας ολίγας δυνάμεις του ο πυρετός, και πόνοι δριμείς του αφήρουν τον ύπνον. Προησθάνετο τον θάνατον και τον επερίμενε γενναίως. Ημείς δε περί αυτόν, λησμονούντες τας ποικίλας του παρόντος στερήσεις και τα παρελθόντα αγαθά, εσκεπτόμεθα μόνον πως να τον ανακουφίσωμεν πάσχοντα και πως, ει δυνατόν, να τον σώσωμεν.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν