Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !


Αλλά ο Σωκράτης. καλέ Εύδικε, πάντοτε τα συγχέει τα πράγματα μέσα εις την συζήτησιν και ομοιάζει ωσάν να κακουργή. Σωκράτης. Διότι τότε θα ήμην σοφός και δαιμόνιος συμφώνως με τους λόγους σου, αλλά ακουσίως, ώστε να με συγχωρής. Διότι είπες εξ άλλου ότι πρέπει να συγχωρούμεν εκείνον που κακουργεί ακουσίως.

Τώρα θέλω μόνο να μάθω εάν είναι αλήθεια ότι εσύ δεν είπες τίποτε από αυτά που κουβεντιάσαμε στον ντον Πρέντου.» «Τίποτα, ντόνα Νοέμι μου!» «Κάτι ακόμη θέλω να σε ρωτήσω, Έφις, αλλά πρέπει να μου πεις την αλήθεια.

Οτιδήποτε συμβιβάζεται με τον λόγον μας. Ξένος. Καλά είπες, φίλε Σωκράτη. Και αν εξακολουθής να μη δίδης σημασίαν εις τα ονόματα, θα αναδειχθής πλουσιώτερος εις την φρόνησιν, όταν γηράσης. Τόρα δε ας γίνη καθώς απαιτείς.

Τόρα όμως, αγαπητέ μου, επειδή ετελειώσαμεν αυτό που λέγεις, ημπορούμεν να θεωρήσωμεν ότι εξεπορθήσαμεν το ισχυρότερον τείχος, και τόρα τα άλλα είναι μικρότερα και ευκολώτερα. Θεαίτητος. Καλά το είπες. Ξένος.

ΦΙΛ. Αρκετά μου είπες περί των νεκρών• αλλά ποίον ήτο το ψήφισμα το οποίον, ως είπες στην αρχήν, έγεινε εναντίον των πλουσίων; ΜΕΝ. Καλά μου το ενθύμισες• διότι ενώ είχα σκοπόν να ομιλήσω δι' αυτό, δεν ξέρω πώς απεπλανήθην εις άλλας ομιλίας. Όταν λοιπόν ευρισκόμην εκεί, οι πρυτάνεις συνεκάλεσαν τον λαόν εις συνέλευσιν διά να σκεφθούν περί των κοινών συμφερόντων.

Τι λέγεις λοιπόν; — Δεν τον είδα πού πήγε. Τον είδα μόνον ποίον δρόμον επήρε. — Και δεν τον ακολούθησες; Ο βοσκός εκύτταξε τον ιππότην, ως να εζήτει παρ' αυτού δικαιολογίαν. Εφαίνετο λέγων αυτώ: Δεν μοι έδωκες παραγγελλίαν να τον ακολουθήσω. Ο ιππότης λαβών τον λόγον είπε·Δεν φταίγει αυτός, αρχηγέ. — Ποίος λοιπόν; — Δεν τω είπα εγώ να τον ακολουθήση. — Αλλά τι τω είπες;

Τότε λοιπόν δεν θεωρείς ως όντως ον το παρόμοιον, αφού λέγεις ότι αυτό δεν είναι αληθινόν. Θεαίτητος. Ναι, αλλά υπάρχει κατά τινα τρόπον. Ξένος. Υπάρχει, όχι όμως αληθώς, καθώς είπες. Θεαίτητος. Όχι βεβαίως, εκτός ότι είναι όντως εικών. Ξένος. Τότε λοιπόν δεν είναι όντως ον αυτό το οποίον λέγομεν όντως εικόνα του όντος. Θεαίτητος.

ΣΕΒΑΣΤ. Η Κλάριβελ. Τα ερχόμενα είναι δουλειά δική σου και δική μου. ΣΕΒΑΣΤ. Τι λογής πράμμα είν' αυτό; πώς είπες; είναι βέβαιο ότι η θυγατέρα του αδελφού μου είναι βασίλισσα του Τουνεζιού, ότι είναι και διάδοχος εις την βασιλεία της Νεάπολης· σ' αυτούς τους τόπους ανάμεσα είναι κάμποσο διάστημα.

Λοιπόν άραγε συ δεν τα είπες όλα καλά και με νουν και ημείς δεν τα επεδοκιμάσαμεν καλά; Ίσως.

Γιατ' είναι, λέγει, Τούρκος, κ' οι Τούρκοι δεν πληρόνουν, για ευχέλαιο. — Τούρκος είπες; εφώναξε τότε, και ήλθεν ολίγο στην θωριά της. — Σαν είναι ΤούρκοςΔόξα σοι ο Θεός! Είχα μια φοβέρα μήπως ήταν το Γεωργί μας! — Κρίμα που δεν σου το είπα προτήτερα, μητέρα, να μη χαλάσης του κόσμου τα χωράφια και να κάμης τα πόδια μου κόσκινο μέσ' στ' αγκάθια.