Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 7 Ιουνίου 2025
Και μας την εκόλλησαν κ' εμάς, των άμοιρων, με τα σχολεία και τα βιβλία τους, τ' ανάποδα και χρειαζόμαστε πλέον για να την βγάλομε από πάνω μας, να ριχθούμε 'ς τη φωτιά, όπως ο Ηρακλής για να σωθή από τον χιτώνα του Νέσσου.
Σταμάτα!» «Ξέρεις τι λέει η φιλοσοφίνα η Στεφάνα; Λέει πως τώρα έκανες ανάποδα τα μάγια: πρώτα για να αδυνατίσω, τώρα για να παχύνω…» «Αστειεύεσαι Πρέντου, οι υπηρέτριές σου όμως είναι γλωσσούδες.» «Μα είναι φανερό ότι παχαίνω. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να λυθούν τα μάγια…» Η ντόνα Έστερ ακούμπησε στο κάθισμα της Νοέμι και κοίταξε τον ξάδελφο χωρίς να μιλά, περιμένοντας.
Ουρανός θυελλώδης και φλεγόμενος εκ των κεραυνών, ωκεανός εν τρικυμία, με τα κύματα ως όρη, δεν παρέστησαν τρομερώτερον θέαμα, από την θύελλαν και την τρικυμίαν ενός λαού. Ο χρυσός είνε ο διαβολικότερος φακός, διά του οποίου θεώμενα τα πράγματα, φαίνονται εις τους οφθαλμούς του ανθρώπου, τα μεν ανάποδα όρθια, τα δε όρθια κατωκέφαλα.
Η μόδα αφτή βγήκε σ' έναν καιρό που δεν μπορούσε ακόμη ο Σωλομός να τραγουδήση δημοτικά την αναγέννηση της πατρίδας. Η ιδέα μας όμως και σε κείνα τα χρόνια σωστή δεν είταν· πιάσαμε το ζήτημα ανάποδα και το βλέπουμε τώρα.
Αν η τύχη δεν είναι υπέρ ημών· σήμερον, αφορμή τούτου θα είναι η προς αυτήν περιφρόνησίς μας. Ελθέ! ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Άφησέ με να σε βοηθήσω και εγώ. Εις τι χρησιμεύει τούτο; ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Όχι, άφησέ τον, άφησέ τον, συ είσαι ο οπλοποιός της καρδίας μου. — Ανάποδα, ανάποδα· έτσι, έτσι. ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Άφησε να σε βοηθήσω και εγώ· έτσι πρέπει να είναι. ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Καλά, καλά, τώρα θα επιτύχω.
— Όλα λοιπόν, είπε καθ' εαυτόν, όλα θα μου έρχωνται ανάποδα! — Και ποίος είναι αυτός σου ο γαμβρός; υπέλαβεν η εξαδέλφη μετά τινας στιγμάς σιωπής, χωρίς να διακόψη την εργασίαν της. — Ο Κύριος Πλατέας. Η εξαδέλφη έπαυσε διά μιας το ράψιμον και ύψωσε προς τον Λιάκον τους οφθαλμούς, πλήρεις φαιδράς εκπλήξεως. — Ο Κύριος Πλατέας! ανέκραξε. Και ήρχισε να γελά, να γελά!
Κάποτες φοβάται μήπως τάχασε κι ο ουρανός. Έτσι φοβήθηκα και γω μήπως τάχασε η Αθήνα. Παρατηρούσα κάτι περιστατικά που δεν τα χωρούσε ο νους μου. Πότε, να τους άκουγες, έλεγα τάδε πράμα, πότε πάλε το εναντίο. Ο ένας έγραφε ένα, ο άλλος άλλο, κι όλοι ανάποδα. Πώς να τα ταιριάξω; Άξαφνα φως μου κατέβηκε.
— Λέγω, όταν είνε κανείς μακράν... Ύστερα του φαίνονται όλα εύκολα. — Αυτό; — Όταν όμως είνε πλησίον... — Τότε; — Τα βλέπει όλα ζερβοδίμιτα; — Ζερβοδίμιτα; είπεν ο Γύφτος. Τι θα πη; — Ζερβανάποδα, ήθελε να πω. — Και μάλιστα εις εσέ... — Τι; — Θα εφαίνοντο πλέον ζερβά και πλέον ανάποδα.. — Ε, δα. — Παρά εις κάθε άλλον. — Διατί αυτό; — Διότι θα τα ενόμιζες... — Θα τα ενόμιζα;... — Διά μαγείαν.
Και ύστερα από όλα αυτά αποτυγχάνω, και καθώς εκείνοι που φορούν τα υποδήματά των ανάποδα ανταλλάσσω την μορφήν του καθενός από σας και την πλησιάζω προς τα ξένα χαρακτηριστικά, ή καθώς γίνεται εις το βλέμμα μας εμπρός εις ένα κάτοπτρον, όπου τα δεξιά μετατίθενται εις τα αριστερά, κατά τον ίδιον τρόπον συμβαίνει να απατηθώ. Τότε λοιπόν συμβαίνει το λάθος και η ψευδής κρίσις. Θεαίτητος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν