United States or Eswatini ? Vote for the TOP Country of the Week !
Είχε συνείδησιν ότι κρίσις είχεν επέλθη της Παρουσίας Του επί της γης, και δι' επικοινωνίας με τον ουράνιον Πατέρα Του ήθελε να ενισχύση την ψυχήν Του, καθόσον είχε περιβληθή την ανθρωπίνην ασθένειαν, διά το έργον της επαύριον, καθό θέλων να γείνη υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.
Η φαντασία είναι ελευθέρα εις την μόρφωσιν εικόνων, η κρίσις όμως δεν είναι αυθαίρετος. Δι' ο η κρίσις είναι αναγκαίως αληθής ή ψευδής, οφείλει δε να είναι αληθής. Δεν υπάρχει δύναμις, διότι βλέπομεν υπνώττοντες την εικόνα, αλλ' ούτε και ενεργεία όψις υπάρχει, διότι κοιμώμεθα.
Εάν όμως εγέμιζαν την κοιλίαν των αφθόνως με τροφάς και ποτά, και έλεγαν παραμύθια μεταξύ των και μαζί με τα ζώα, καθώς και τόρα ακόμη λέγεται δι' αυτούς, τότε πάλιν είναι πολύ εύκολος η κρίσις κατά την γνώμην μου τουλάχιστον. Οπωσδήποτε όμως ας τα αφήσωμεν αυτά, έως ότου να μας έλθη κανείς καλός άγγελος, διά να μάθωμεν ποίαν χρήσιν έκαμναν τότε των επιστημών και των λόγων.
Και από τούτο προήλθε το όνομα ευσυνεσία, με την οποίαν χαρακτηρίζονται οι ευσύνετοι, δηλαδή από την καλήν μάθησιν. Διότι πολλάκις ανταλλάσσεται το μανθάνω με το συνίημι. Απόδειξις δε είναι το εξής. Δηλαδή προ πάντων τον ευπρεπή τον θεωρούμεν ορθόγνωμον και ευπρέπειαν θεωρούμεν το να δίδωμεν εις μερικάς περιστάσεις συγγνώμην. Η δε ορθή κρίσις χαρακτηρίζει το αληθές.
Η κρίσις αύτη δεν θα ήτο άδικος, εάν μεταξύ των αποστατούντων και εκείνων από τους οποίους ούτοι αποχωρίζονται υπήρχεν ομοιότης αισθημάτων και αγάπης, ισότης μέσων και δυνάμεως, και εάν δεν υπήρχε καμμία λογική αιτία προς αποστασίαν· αλλά μεταξύ ημών και των Αθηναίων τίποτε τοιούτον δεν υπάρχει.
Λοιπόν, αφού η κρίσις είναι ομιλία με τον εαυτόν μας, δεν υπάρχει κανείς ο οποίος με τον λόγον και με την κρίσιν από κοινού, εγγίζων με την ψυχήν του και τα δύο αυτά θα έλεγε και θα έκρινε ότι ένα πράγμα είναι άλλο πράγμα. Πρέπει όμως και συ να παραλείψης το ρήμα εις τα εν μέρει, διότι το ένα και τα άλλο γίνονται όμοια ως προς το ρήμα.
σελίς 109 Δηλαδή η ορθή κρίσις είναι αξιέπαινον πράγμα, ενώ η ψευδής κρίσις είναι εντροπή. Θεαίτητος. Και πώς δεν είναι βεβαίως; Σωκράτης.
Επομένως, φίλε Θεαίτητε, ούτε αίσθησις ημπορεί να είναι επιστήμη, ούτε η αληθής κρίσις, ούτε ο λόγος ο συνοδεύων την αληθή κρίσιν. Θεαίτητος. Όχι, καθώς φαίνεται. Σωκράτης. Αί λοιπόν, κυοφορούμεν και έχομεν να γεννήσωμεν τίποτε άλλο ακόμη περί επιστήμης, καλέ φίλε, ή όλα τα εξεγεννήσαμεν; Θεαίτητος. Βεβαίως, μα τον Δία, εγώ προς χάριν σου είπα περισσότερα από όσα είχα μέσα μου. Σωκράτης.
Διότι γενικώς η προαίρεσις φαίνεται ότι εφαρμόζεται εις όσα εξαρτώνται από την ικανότητά μας. &Η προαίρεσις δεν είναι κρίσις&. — Βεβαίως όμως ούτε κρίσις είναι δυνατόν να είναι η προαίρεσις. Διότι η μεν κρίσις φαίνεται ότι περιστρέφεται εις όλα, και όχι ολιγώτερον εις τα αιώνια και τα αδύνατα, παρά εις τα εξαρτώμενα από τας δυνάμεις μας.
Και το γεγονός ότι η κρίσις μάς απομακρύνει από το χείλος της αβύσσου μας προσεγγίζει εις αυτήν με μεγαλυτέραν δύναμιν. Δεν υπάρχει πάθος εις την φύσιν σατανικώτερον και μάλλον ανυπόμονον από το πάθος ενός ανθρώπου, ο οποίος, ενώ φρικιά εις το χείλος μιας αβύσσου, ονειρεύεται να πέση εις αυτήν.
Λέξη Της Ημέρας