Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 18 Ιουνίου 2025
Αίφνης ακούει το πρώτον λάλημα του αλέκτορος. Ο πετεινός, όστις με επτά όρνιθας εκοιτάζετο εις μικρόν διάφραγμα όπισθεν της μυλόπετρας και της χοάνης του αλεύρου, ως πασάς εις το χαρέμι του, είχεν αισθανθή την ώραν και εξέβαλε την συνήθη κραυγήν του. Η Αφέντρα, ήτις είχεν αρχίσει ν' αποναρκούται ήδη, χωρίς να κατακλιθή, αποτόμως εξύπνησε.
Η θειά-Σοφούλα όμως υπέφερε μετά χάριτος την αγγαρείαν ταύτην. Είνε αληθές, ότι τα &φωτίκια& εις την εποχήν εκείνην, χιτών και κουκούλιον μετά σταυρού, καθώς και τα &μαρτυριάτικα&, εαρινή βροχή λεπτών και διλέπτων διά τους αγυιόπαιδας, εκόστιζαν εν όλω δέκα γρόσια. Η θειά-Σοφούλα ωμοίαζε με την επιμελή ανθοκόμον, ήτις δεν αρκείται να φυτεύη μόνον τα άνθη της, αλλά τα περιθάλπει και τα καταρδεύει.
Αγνοούμεν ότι ο τοιούτος τρόπος ημών μετέχει τριών μεγίστων σφαλμάτων, της ασυνεσίας, της δειλίας και της αμελείας. Και βεβαίως ουχί αποφυγόντες ταύτα προέβητε εις τοσούτον βλαπτικήν διά τους πλείστους ανθρώπους καταφρόνησιν, ήτις, διότι απεπλάνησε πολλούς, μετωνομάσθη διά του εναντίου ονόματος αφροσύνη. Διότι λύουσιν αυτάς όχι οι αμυνόμενοι, αλλ' οι πρώτοι παραβιάζοντες.
Αλαζών και βρενθυόμενος εισήλθεν ο Σουσαμάκης εις την οικίαν του, και απ' αυτής ήδη της θύρας εφώνησε γεγωνός προς την υπηρέτριαν: — Μαρία! έλα πάρτ' αυτά. Αντί όμως της υπηρετρίας, ήτις την στιγμήν εκείνην μετεκόμιζεν ανώνυμά τινα σκεύη εις ανώνυμον της οικίας μέρος, επεφάνη εις την κλίμακα η κυρία Πασιφάη, άτακτον έχουσα την κόμην και την πρωινήν της λευκήν εσθήτα φορούσα.
Και τούτο μάταιον. Η Αϊμά δεν εκοιμάτο, έλειπεν. Ο Μάχτος ησθάνθη ήδη μεγίστην ανησυχίαν. Τω όντι το πράγμα τω εφαίνετο σοβαρόν. — Πού είνε η Αϊμά, μάννα; έκραξεν. Η Γύφτισσα είχε νικήσει την ραστώνην, ήτις εδέσποζεν αυτής προ ολίγων στιγμών, και εισήλθεν εις την καλύβην. — Δεν ξεύρω, απήντησεν απλώς. — Δεν ξεύρεις; είπεν ο Μάχτος· δεν ξεύρεις πού είνε; — Δεν ξεύρω, επανέλαβεν η Γύφτισσα.
Σωκράτης Λοιπόν αρκετά πλέον ας είναι όσα επαίξαμεν περί της τέχνης των λόγων· και συ πήγαινε κ' εξήγησε εις τον Λυσίαν ότι ημείς καταβάντες εις την πηγήν των Νυμφών και το ενδιαίτημα, ηκούσαμεν λόγους παραγγέλλοντας να λέγωμεν και εις τον Λυσίαν και εις οιονδήποτε άλλον εκ των λογογράφων, και εις τον Όμηρον και εις οιονδήποτε άλλον πάλιν εκ των επικών ή λυρικών ποιητών, τρίτον δε εις τον Σόλωνα και εις τον συγγραφέα πολιτικών λόγων, τους οποίους επονομάζει νόμους, ότι εάν μεν γνωρίζων πώς έχει η αλήθεια συνέγραψε ταύτα, και εάν δύναται να βοηθή εαυτόν αγόμενος εις έλεγχον περί όσων έχει γράψει, και αν δύναται ν' αποδείξη μικράς αξίας τα γεγραμμένα απέναντι των όσων προφορικώς λέγει, δεν πρέπει να καλήται διά της επωνυμίας του λογογράφου, ποιητού και νομοθέτου, αλλά διά της επωνυμίας ήτις αρμόζει εις τας σπουδαίας εκείνας επιστήμας του.
Ο Έρως ορχούμενος, παίζων και σκωπτικώς γελών εν μέσω των οπαδών του — και είναι πολλοί, ο Γέλως και ο Πόθος, αι Παιδιαί και ο Πόνος, η Ρέμβη και ο Ίλιγγος, αι Θωπείαι και η Ζηλοτυπία, αι Χάριτες, αι Γοητείαι και αι Μαγείαι, η Εκδίκησις και η Ερινύς, η Ευτυχία και η Χαρά — ο Έρως εν μέσω των σχετικών παθών διευθύνει τα βλέμματα, και τοξεύων τας καρδίας γεννά το ισχυρόν ενδιαφέρον περιέργως, απροσδοκήτως αλλοκότως προς αγνώστους φυσιογνωμίας και συνδέει την ψυχήν στενότατα, εγγύτατα, προσφιλέστατα προς αυτήν· τοξεύει και εμβάλλει την ασυναίσθητον τάσιν, ήτις εντείνεται εις βαθμόν, ώστε να αποτελή μία φυσιογνωμία το κέντρον και κράτιστον σημείον των ουρανίων σφαιρών, όπου η ψυχή εξαίρεται και εν μέσω των οποίων εκλάμπει εκείνη ως η γλυκυπρόσωπος Ευτυχία.
Το επιχείρημα αν ουχί καλόν, ήτο τουλάχιστον καλώς εξευρημένον· έπειτα δε η πείνα, ήτις καθιστά νόστιμον και τον ξηρόν άρτον, έχει, φαίνεται, την ιδιότητα να ενισχύη και τα αμφίβολα των επιχειρημάτων, παρά τοις ενόρκοις τουλάχιστον, οίτινες αθωούσι πολλάκις τους ληστάς, διότι ότε έπραξαν το έγκλημα ήσαν νήστεις προ πολλού.
Μία των ιδιοτροπιών της, ήτις εφάνη αλλόκοτος εις το χωρίον, υπήρξε το να παραγγείλη να της κατασκευάσουν εντός του περιβόλου του κοινού κοιμητηρίου τον τάφον της κτιστόν, και να επιγράψουν επί πλακός το όνομά της· «Ενθάδε κείται η αείμνηστος χήρα του αοιδίμου Επάρχου Σ. Χ.» πριν αύτη αποθάνη ακόμη. Τούτο το είχον κάμει και άλλοι τινές προ αυτής.
Οι δεύτεροι ουδόλως ενεβάθυναν εις τα πράγματα και δεν αντελήφθησαν την έννοιαν, ήτις είνε παντός ζητήματος ο πυρήν. Πετώντες από γενικότητος εις γενικότητα, περιέδρεψαν συλλογήν τινα ηθικών αξιωμάτων, την οποίαν νομίζουσιν αλάνθαστον πανάκειαν προς θεραπείαν πάσης πολιτικής και κοινωνικής νόσου. Όπου γενικότης, εκεί και επιπολαιότης.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν