Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Μαΐου 2025
Ο Αγαθούλης παρατήρησε ένα Μίλτωνα και ρώτησε, αν ο Ποκοκουράντης θέα εύρισκε αυτόν τον συγγραφέα μεγάλον άνθρωπο.
Σωκράτης Λοιπόν αρκετά πλέον ας είναι όσα επαίξαμεν περί της τέχνης των λόγων· και συ πήγαινε κ' εξήγησε εις τον Λυσίαν ότι ημείς καταβάντες εις την πηγήν των Νυμφών και το ενδιαίτημα, ηκούσαμεν λόγους παραγγέλλοντας να λέγωμεν και εις τον Λυσίαν και εις οιονδήποτε άλλον εκ των λογογράφων, και εις τον Όμηρον και εις οιονδήποτε άλλον πάλιν εκ των επικών ή λυρικών ποιητών, τρίτον δε εις τον Σόλωνα και εις τον συγγραφέα πολιτικών λόγων, τους οποίους επονομάζει νόμους, ότι εάν μεν γνωρίζων πώς έχει η αλήθεια συνέγραψε ταύτα, και εάν δύναται να βοηθή εαυτόν αγόμενος εις έλεγχον περί όσων έχει γράψει, και αν δύναται ν' αποδείξη μικράς αξίας τα γεγραμμένα απέναντι των όσων προφορικώς λέγει, δεν πρέπει να καλήται διά της επωνυμίας του λογογράφου, ποιητού και νομοθέτου, αλλά διά της επωνυμίας ήτις αρμόζει εις τας σπουδαίας εκείνας επιστήμας του.
Ήταν σ' ένα γεύμα στου Charles Lamb. «Στη συντροφιά ανάμεσα — κ' ήταν όλοι τους άνθρωποι των γραμμάτων — εκάθησε ένας φονιάς», έτσι μας τα διηγείται και προχωρώντας περιγράφει πως εκείνη την ημέρα είχε αρρωστήσει κ' είχε αηδιάσει και την ανδρική και τη γυναικεία μορφή κι ωστόσο έννοιωσε τον εαυτό του πως κύτταζε μ' ένα διανοητικό ενδιαφέρον πέρα στην άλλη άκρη του τραπεζιού τον νεαρό συγγραφέα, που κάτω από τους προσποιημένους του τρόπους του φάνηκε πως κρυβόταν μι' ανεπιτήδευτη αισθηματικότης, και συλλογίζεται «ποια ξαφνική ανάπτυξη αλλόκοτου ενδιαφέροντος» θα του άλλαζε τη διάθεση, αν ήξερε τότε ποιου φοβερού αμαρτήματος ήταν ήδη ένοχος ο φιλευόμενος, που τόση προσοχή του έδινε ο Lamb.
Η ιδία η μητέρα αγοράζει νταντέλλες πέντε λιρών και λέγει εις τον άνδρα της ότι τας ηγόρασε μίαν λίραν. Ψεύδεται λοιπόν η παλαιά γυναίκα. Και είμεθα σύμφωνοι με την συγγραφέα.
Όχι, φίλε μου, το έργο τούτο είναι αληθινό δράμα, που βάρεσε στο σημάδι, και που συνεχίζει και τονώνει την κοινωνική και λυτρωτική εργασία του συγγραφέα της· εργασία που μια μέρα θα λογαριαστή, σαν κάτι τι ξεχωριστό, μέσα στην ιστορία μας εδώ της γυναικείας πνευματικής ενέργειας και χειραφεσίας.
Η ιστορία του Δάφνη και της Χλόης έχει μερικά επεισόδια, που δεν τα σηκώνει η σημερινή αίσθησή μας· μα αυτά είναι το παραγέμισμα για να φανερωθή πιο πολύ και πιο έντονα η δύναμη του έρωτα των δυο παιδιών· είναι τα χαριτωμένα κινήματα της φαντασίας του συγγραφέα για να δείξη την αντίθεση της αθωότητας και της πονηριάς.
Μιχαήλ, συγγραφέα βιολογικής πραγματείας, διευθυντήν του καταστήματος, εν ω ευρισκόμην, και εις πάντας τους τίτλους τούτους, ους έμαθον εκ του εξωφύλλου διατριβής, ην μοι έπεμψε την επιούσαν, συνενούντα το ανεκτίμητον δι’ εμέ προτέρημα να ομιλή οπωσδήποτε την γαλλικήν.
Ένα αρχαίο Έλληνα συγγραφέα όχι και τόσο δύσκολο και που μιλάει για πράγματα που τα βλέπουμε και τα ζούμε ίδια κι απαράλλακτα και οι σημερινοί Έλληνες, μπορούμε, θαρρώ, να τον νοιώθουμε και να τον εξηγούμε εμείς καλλίτερα και σωστότερα από κάθε ξένο ερμηνευτή. Αθήνα Δεκέβρης 1920. Ηλ. Π. Βουτιερίδης
Χαρακτήρες: Το κατ’ εξοχήν ηθικογραφικό και ψυχολογικό τούτο έργο του συγγραφέα και φιλοσόφου, που παράμεινε πρότυπο στο είδος του, αποτελεί μια περιγραφή και, ταυτόχρονα, μια σάτυρα κοινωνικών και ατομικών κακιών και ελαττωμάτων. Η μετάφραση, πιστή στο πρωτότυπο και ζωντανή, του Μαρίνου Σιγούρου.
Υπάρχουν σελίδες εξαίρετοι εις τα «Συριανά διηγήματα», εις τα «Πάρεργα», υπάρχουν δημοτικοί χαρακτηρισμοί και αιχμηρά επιγράμματα του Ροΐδη εις τον «Ασμοδαίον» και το «Άστυ». Πολύ φοβούμαι όμως ότι το μάλλον αντιπροσωπεύον τον συγγραφέα των «Εφημερίδων» και της «Μηλιάς», τον κριτικόν, τον ερευνητήν, τον δημοσιογράφον, τον αναδιφητήν σπανίων βιβλίων, τον πνευματώδη αυτόν μυκτηριστήν είναι το παλαιότερον των έργων του: η «Πάπισσα Ιωάννα». Από του 1866 δεν έγραψε βιβλίον ίσης επιβολής, όσω και αν εις τας λεπτομερείας εβελτίωσε και κατέστησε λιτότερον το ύφος του, ελείανε την γλώσσαν του.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν