Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 18 Ιουνίου 2025
Και ιδού λόγου χάριν τόρα εσκέφθην από τους λόγους σου, ότι εις τους στίχους που έλεγες προ ολίγου και εδείκνυες ότι ο Αχιλλεύς τους λέγει εις τον Οδυσσέα ως επιτήδειον, μου εφάνη παράλογον, αν είναι δυνατόν να λέγης συ την αλήθειαν, διότι ο μεν Οδυσσεύς πουθενά δεν φαίνεται να λέγη ψέμματα, ο πολυμήχανος τάχα, ενώ ο Αχιλλεύς αποδεικνύεται κάποιος πολυμήχανος συμφώνως με τους λόγους σου.
Ωςτόσο μου έλεγες στο περιβόλι της Αγάπης πως ταγαπούσες τα δύστυχα τα ρόδα, πως σαν τα μυρίζεις, σου φαίνεται πιο νόστιμο και το μήλο. Μήπως κι ο νους του αθρώπου δεν έχει τα ρόδα και τα μήλα του σαν το περιβόλι; Ρόδα είναι της φαντασίας μας τα παιδιά· μήλα τα παιδιά της επιστήμης. Και τα δυο μαζί στολίζουνε ταθρώπινο το περιβόλι.
Διότι εγώ τουλάχιστον δεν έχω κανέν πράγμα, το οποίον να είναι εις τον νουν μου τόσον φανερόν, ωσάν τούτο, το ότι δηλαδή όλα τα τοιαύτα όσον είναι δυνατόν περισσότερον υπάρχουσι, και το ωραίον και το αγαθόν και όλα τα άλλα, τα οποία τώρα προ ολίγου συ έλεγες και εις εμέ τουλάχιστον έχει αποδειχθή τούτο αρκετά. Έχει αποδειχθή και εις τον Κέβητα; Είπεν ο Σωκράτης.
Φαίδρος Καλός είσαι, αφού με νομίζεις ικανόν να διαγνώσω έτσι ακριβώς τους λόγους του Λυσίου. Σωκράτης Αλλά τούτο εδώ τουλάχιστον νομίζω πώς θα μου έλεγες, ότι πρέπει κάθε λόγος, όπως το ζώον, να συνίσταται από σώμα τι ιδικόν του, ώστε να μην είναι μήτε ακέφαλος μήτε άπους, αλλά να έχη μέσα και άκρα, τα οποία να είναι γραμμένα έτσι, ώστε ν' αρμόζουν και μεταξύ των και με το σύνολον.
Σιγά — σιγά σκέβρωσε κι' αυτό, λίγυσε και κουλούριασε, σαν να ήθελε μοναχό του να γίνη πιο περιποιητικό και να στηρίζη πιο βολικά το σακάτικο κορμί της κυράς του. Έτσι μιαν ανθρώπινη αγάπη έλεγες πως έδενε το ξύλο με τον άνθρωπο. Η γρηά — Δροσούλα μέσα στη δυστυχία της ξέχασε με τον καιρό όλα ταγαπημένα της, που της πήρε ο χάρος κι' ο καιρός, κ' είχε μόνη παρηγοριά κ' ελπίδα το πονετικό ξύλο.
ΙΟΕΣ. Τι λες; Να κλείσω την πόρτα του Λυσία; Λυτό δεν γίνεται. Και τι άλλο θέλω παρά να έρχεται; ΠΥΘ. Μη σε μέλη και θα ξανάρθη. ΙΟΕΣ. Με κατέστρεψες, Πυθιάς• σε ήκουσε όταν έλεγες «Κλείσε του την πόρτα». ΛΥΣΙΑΣ. Δεν εγύρισα δι' αυτήν, Πυθιάς, διά την οποίαν μόνον περιφρόνησιν αισθάνομαι, αλλά για σένα, διότι δεν θέλω να με κατηγορής και να λες «Είνε σκληρόκαρδος ο Λυσίας».
Ο σίφουνας όμως επλάκωνε φτεροπόδαρος, στηθάτος ρουφώντας, διψασμένος Τάνταλος το νερό και τινάζοντάς το στον ουρανό μαύρη καταχνιά και αντάρα. Τόρα έλεγες θα μας γδύση το κατάστρωμα ή θα σηκώση το καράβι σύσκαρμο ψηλά. Έφτασεν έτσι οργυιές δυο μακριά μας.
Όλα μέσα στο μαγικό φως λουσμένα είχαν μια πλάνα έκφρασι, σαν να ήσαν τα νησιά των Μακάρων. Το πουλί μας είχε ρίξει κάτω από την Ερημόμηλο κ' εβλέπαμε φώτα στο Κάστρο της Μήλου και άλλα κάτω στα Κρητικά να παιγνιδίζουν στο νερό σαν χρυσόφιδα και δυο φωτιές μεγάλες να χύνωνται ποτάμια πύρινα και να φτάνουν στο καράβι που έλεγες τόρα θ' ανάψη κ' εκείνο.
Τώρα λοιπόν, Πρωταγόρα, μου λείπει ακόμη έν μικρόν πράγμα, διά να έχω όλα, και θα σου είμαι υπόχρεως, αν ευαρεστηθής να μου αποκριθής εις το εξής. Λέγεις ότι η αρετή ημπορεί να διδαχθή και εγώ σε πιστεύω περισσότερον παρά κάθε άλλον άνθρωπον εις τον κόσμον· εκείνο δε το οποίον εθαύμασα, όταν συ το έλεγες, τούτο συμπλήρωσέ το, παρακαλώ, μέσα εις την ψυχήν μου.
Έλεγες ότι συνέζων διά να μισώνται, ότι η τύχη τους έβαλε συγκατοίκους της αυτής πόλεως διά να τρώγονται. Ο εκάστοτε ισχυρός της ημέρας, δήμαρχος ή βουλευτής ή όπως εκαλείτο, εφήρμοζε κατά πλάτος το δημώδες αξίωμα: «Τώνα παιδί, καλό παιδί· τάλλο δεν είχε μάννα». Ήτο προστάτης της οικογενείας, των οικείων, των φίλων, του κόμματος, όχι προστάτης της πόλεως.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν