Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Wie Wiege-Mie was, wist niemand, maar hoe ze aan dien zonderlingen naam was gekomen, wist de kastelein uit de Roskam het best te verhalen van allen uit het dorp, want deze toch was met Cloas Harmsen en zijne vrouw dikke vrienden geweest, en het heugde hem nog zoogoed als de dag van gisteren, dat Cloas 't was met St.-Jan achttien joaren gewêst 's mergens um zes uur bij hum op den dêl was komme loopen, toen ie net doende was 't kalf te wêteren, en Cloas toen had gezeid: "Wel Teunis, wel jong, nou mot 'k oe wat roars en neis vertellen;" en hoe biester veralterierd Cloas er had uutgezien; en hoe ze toen noar de kleine keuken achter de gelagkoamer woaren gegoan, en Cloas weer was begonnen: "Heur is Teunis, ge bint 'en mins woar 'k op vertrouwen kan, luuster: Van mergen," moar Cloas had noar de deur gekeken of 'r ook iemand stond te luusteren; en toen Teunis had gezeid, dat ie gerust sprêken kon, had Cloas weer 't woord opgevat en gezeid: "Van mergen dan, toen 'k um drie uur 't peerd veur de stutkar had gezet um mest te voaren, en 'k de kar vol had, en 't darp uut ree um 't vrachtje noar de koekamp te brengen toen zag 'k jong, 't was 'en roar gezicht midden ien 't spoor bij de jachtpoal van Reijntjes, e'n kleine iesdere wieg met 'en gruun kleid 'r over heer.
„Nou! mot je ’m niet ereis zien? ’t Is wat ’n smakelijke poelepetaat; misschien krijgt ie nog idee in je; zoo’n dikke weduwvrouw zonder kindere zou ’m nog wel lijke.
"O. O!.. Ben jij 't?", zei hij en sneller in grommend beklag ging zijn stem met klanken van onmachtig, ingeroest huilen: "...Verdomme, verdomme, nou mot je is kijke!.. Nou ku-je-'t verdomme is zien!.. Je zou je zoo gaan verzuipe!... Is dat 'n pèst!... En dat hei-je zoo telkes, telkes as 't water maar effen rijst... Kijk me is an!"...
Of ie daar toen toch kwaad om geworden is, kan ik niet zeggen; maar gisteren mot ie dronken geweest zijn, en toen de suppoosten 'em 't blok andoen lieten, het ie as 'en gek geschreeuwd en gezongen: "Kees het geld! Kees het geld! Onder zen hemmetje het ie geld"! de broers vertelden 't me, toen ik in 't Huis kwam. Ik was as 'en dooie. We gingen na' de mannezaal en kleedden ons uit.
"We hébben 'n staart," hield pa, zéker van z'n weten, vol: "en die is vergroeid, omdat-ie ongebruikt bleef en 't zou me niks verwonderen dat met onze schouderbladeren mot je bladen of bladeren zeggen, Amélie? in vroeger tijden gevlogen is! Gister heb 'k bóven de kanarie gewogen...." "Piet wat 'n onzin....!" "....Geen onzin! Om den drommel geen onzin 'k heb 'm gewogen en z'n vleugels gemeten.
Is thêr eng kwâd dên, hwêrvr nên êwa tavlikt send, sa mot mån êne mêna acht bilidsa; thêr ordêlth mån nêi tha sin thêr Wr.aldas gâst an vs kêth vmbe over ella rjuchtfêrdich to birjuchtande, althus to dvande ne skil vs ordêl nåmmer fâlikant ut ne kvma.
Mot Siennetje so
Bij tijden, als straatgerucht ganschlijk verstoven en 't stemgeroes in de kamers heenschrielde, brutaalde het hooge geluid van 't manke joggie, als schettring in leeg-holle kamer, hel-schel wegklikkend langs luistrende wanden. Jan kudderde modder, sprak daar tusschen door: "... Mot jij niks voor je vader doen an die sweere op je kop?" "'t Sijne geen sweere", zei Meijer: "'t is brand."
«Je mot es met me meegaan," zei de tuinbaas van het landgoed B. Hij sprak zoo tot zijn gast, een jonkman die er uitzag als een stadsmensch met vakantie buiten. «Waar naar toe?" vroeg die. «Nou, ga maar meê," was het geheimzinnige antwoord. 't Was een stoere man, die tuinbaas, van wel zes voet.
Haar kinderen gingen er ook niet heen; Jonkers was daar veel te verlicht voor.... En nou, opeens.... "Kom, je wou toch van middag niet naar de catechisatie?" vroeg ze, wat schamper ongeloovig. Er was een stekende teleurstelling in Sprotjes hart. Maar toen juffrouw Jonkers het kind zoo ongelukkig zag kijken, dacht ze ook al weer: 't geloof mot je respecteeren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek